जीव

चिमुकल्या डोळ्यात देवा
बीज स्वप्नांचे रुजूदे,
जनहृदयी नित्य देवा
सद्विचार राहूदे...

जडेल स्वप्नपूर्तीचा
जीवा ध्यास जेव्हा ,
तत्त्व स्मरणी राहुदे
न विसरावे तेव्हा...

गवसेल जेव्हा हातांना या
आभाळ असे उत्तुंग,
पाय राहूदे धरणीवरती
मन निगर्वी, अभंग...

थकेल जीव मग जेव्हा
कृतार्थ भाव दाटूदे,
थकल्या ओंजळीतूनी
भक्तीरस वाहुदे...

चराचरातील प्रत्येकाला
तुझे अस्तित्व उमगुदे,
शुभंकर या तेजाचे
आम्हा आशिष लाभूदे...
-मानसी नितीन वैद्य

" अरे राजा, असं नसतं रे! तू असा, तरी तुला त्यांनी जिवापाड जपलं बघ. तुझी आईच करंटी, माझ्या पोराचा केसानं गळा कापेल वाटलं नव्हतं. तिनेच काहीतरी केलं असणार. पण तुझ्याबद्दल तुझ्या आई-बाबांच्या मनात खूप जीव होता! रुसू नको असा... खा बघू! मला म्हातारीला छळू नको हां! हा एक घास .... हां!
म्हातारपणात काय मेलं ध्यान नशिबी आलंय"

प्रथम तुज पाहता क्षणी
काळजाचा ठोका चुकला
प्रीतीच्या रंगात रंगूनी
जीव माझा भुलला
न दिसता तू
जीव होई कासावीस
दिसता क्षणी तू
फिरे अंगावरी मोरपीस
टाकावा तू प्रेमळ कटाक्ष
लाभावा तुझा सहवास
रहावीस तू मजसमीप
हीच या मनीची आस
जवळी असता तुला
एकटक पहावस वाटत
डोळ्यात माझ्या तुला
साठवून घ्यावस वाटत
मोहक तुझ्या हास्यान