संस्था

माझ्या नात्यात एक ग्रुहस्थ - वय वर्षे ८०+ आणि त्यांचा मुलगा - वय ५० - असे दोघेच रहातात. वडिल रिटायर्ड होमिओपथी डॉ...., मुलगा - हा थोडा डोक्याने कमी (iq कमी आणि फार पूर्वी डिप्रेशनचा त्रास झाल्याने १२ वी नंतर सोडून दिलेले शिक्षण). तो घरातली कामं, बाजारहाट वगैरे करतो पण बाकी काही बाहेर काम धंदा करत नाही, कधीच केला नाही. वडील आहेत तोपर्यंत ठीके. पण त्यांच्यामागे त्या मुलाला (पुरूषाला) एकटे रहाणे, सर्व व्यवहार करणे, घर manage करणे - कठीण जाणारे. एकंदरीत पाचपोच, जगात वावरायला लागणारा सेन्स याची त्याच्या कमी आहे.

एक दिवस माझ्या बहिणीने मला पुण्यात चालणाऱ्या ‘मैत्र’ नावाच्या ग्रुपबद्दल सांगितले. हा ग्रूप बायकांकरता वेगवेगळ्या क्षेत्रातील तज्ञ मंडळींची लेक्चर्स आयोजित करतो. माझे डोळे आश्चर्याने मोठे झाले. किती नामी कल्पना आहे! माझा चेहरा पाहून माझी बहिणीने त्या ग्रुपबद्दल आणि तो ग्रुप चालवणाऱ्या तिच्या मैत्रिणीबद्दल, मेधा पूरकरबद्दल, सांगितले. माझी उत्सुकता वाढतच गेली. ही कल्पना तिला सुचली कशी, तिला हा असा ग्रुप का सुरु करावासा वाटला असेल हे जाणून घेण्याकरता मी मेधाला भेटायचे ठरवले.

आम्हाला अजून काही दिवसांनी बाहेरगावी जायचे आहे. घरात कुत्रे आहे. त्याला नेणे शक्य नाही. आडवड्याभरासाठी अशा पाळीव प्राण्यांची देखभाल करणा-या सेवा सुविधा पुण्यात उपलब्ध आहेत का ? असल्यास काय प्रकारच्या आहेत ? काय शुल्क आकारले जाते ? कृपया याबद्दलची माहिती असल्यास इथे द्यावी ही विनंती.

नमस्कार,

मला अमेरिकेमध्ये child adoption बद्दल माहिती हवी आहे. त्यासंदर्भात माझे खालील काही प्रश्न आहेत. आपल्या कोणास जर काही माहिती असेल तर कृपया share कराल का?

१. अमेरिकेत राहून कोणी भारतातून child adopt केले आहे का (अमेरीकेतल्या संस्थांमार्फत)? किंवा तुमच्या ओळखीच्यांपैकी कोणी?
२. असे असेल तर अश्या काही संस्थांचा reference देऊ शकाल का?
३. अमेरिकेत राहून भारतातील संस्थांमार्फत child adopt करता येऊ शकते का? असे असेल तर त्याबद्दल काही माहिती देऊ शकाल का?

अनेक धन्यवाद.

पंधरा दिवसांपूर्वी एक मैत्रीण भारतात चालली होती,म्हणाली काही हवं असेल तर सांग आणते. खरंतर पूर्वी अशी खूप मोठी यादी असे आणायची, पण हळूहळू ती यादी छोटी होत गेली. आता फक्त गरजेची वस्तू असेल तरच आणायला सांगते कुणाला. आधी म्हणाले, नाहीये काही विशेष. दुसऱ्या दिवशी आठवण झाली, म्हटलं, "अगं, कॅलेंडर घेऊन येशील का? तेही कालनिर्णय, मराठीच हां!". ती जाणार होती बँगलोरला, त्यामुळे उगाच हिंदी वगैरे काही नको होतं. नव्या वर्षाच्या ऑफिसच्या पहिल्याच दिवशी ती घेऊन आली होती.

लग्नाच्या आधी एक दोनदा संदीपकडे त्याच्या एका मित्राचा डबा राहिला होता आणि त्याच्या बायकोने वारंवार त्याची आठवण करून दिली होती. तेव्हा वाटलं, इतके डबे असतात लोकांकडे, एका डब्याने लगेच काय होणारेय? पुढे लग्नानंतरही आईने काही स्टीलच्या वाट्या वगैरे दिले होते आणि त्यावर आवर्जून माझं नाव टाकलं होतं, तर काही ठिकाणी फक्त नवऱ्याचंच. त्या नावात किती शुद्धलेखनाच्या चुका होत्या ते सांगायला नकोच. पण मी आईला म्हटलं होतं, अगं नाव कशाला टाकायला पाहिजे भांड्यांवर? मी तर त्यावर चारोळी पण केली होती:

प्रचि - ०१
विसावा सार्वजनिक गणेश उत्सव मंडळ, नवी पेठ येथील विलोभनीय मूर्ती
प्रचि - ०२
बांबू पासून बनवलेली गणेश मूर्ती
प्रचि - ०३

माझी एक ओळखीतली फॅमिली इथे भारतात परतत आहे, त्यातील स्त्रीला बरच सामान कमीच करायचे आहे.
तर त्यात आधी खालील वस्तु आहेत,
खरे तर तिला कोणा अतिशय गरजूला गेले तर बरे असे वाटतय , त्यातही भारतीय गरजूला ... कारण वस्तु त्यांनाच बहुधा उप्योगी पडतील..
ज्या गोष्टी भारतीय प्रकाराच्या नाहियेत, त्या ती अमेरीकेतच सालवेशनला देइल.
तसेही भारतात येवून तिला , मिनिमलिस्ट जगायचे आहे.