प्रिया प्रकाश वॉरीअर फॅन क्लब
^^
^^^
ज्यांना हि कोण माहीत नाही त्यांनी पोगो बघा.
ज्यांनी उडत उडत ऐकलेय आणि आणखी जाणून घ्यायची ईच्छा आहे त्यांनी स्वत: गूगल करा नाहीतर हा विडिओ बघा - १.२९ पासून पुढे
https://www.youtube.com/watch?v=W0fKl43QmIE
^^
^^^
ज्यांना हि कोण माहीत नाही त्यांनी पोगो बघा.
ज्यांनी उडत उडत ऐकलेय आणि आणखी जाणून घ्यायची ईच्छा आहे त्यांनी स्वत: गूगल करा नाहीतर हा विडिओ बघा - १.२९ पासून पुढे
https://www.youtube.com/watch?v=W0fKl43QmIE
कुठून लकेर येते, माझे जीवन गाणे होते!
लाटेचे पैंजण किणकिणती, झुळकेशी खिदळत मोहक गाती,
अल्हाद सूरांना दटावत एक, पान तिथे संन्यासी होते-
माझे जीवन गाणे होते!
मध्येच दिसते, लपून बसते, लाजून आढेवेढे घेते,
मनमोराला उगा खूळावत, अवखळ धून सवार होते-
माझे जीवन गाणे होते!
मी पहिली मी पहिली म्हणते, अल्लड श्रुती नादावत जाते,
भावसख्याचे गूज लेऊनी, खळखळते! रुणझूणते!
माझे जीवन गाणे होते!
- चिन्नु
गिरीश आज मन लावुन घराची साफसफाई करीत होता. घर आवरुन झालेय, आता बाल्कनी बघावी म्हणून तो बाल्कनीत आला. तशी तिथेही काही अडगळ नव्हतीच, तरी जुने-पाने वेचुन त्याने बाल्कनी पण स्वच्छ केली. तसा तो फार नीटनेटका होता. त्याला घरात घाण, अडगळ अजीबात आवडायचे नाही. सतत आवरासावर, साफसफाई करायचा.
'रेहान'
मला कायमच समुद्राबद्दल प्रचंड आकर्षण वाटतं.. अथांग, खळखळता तरीही गूढ असा समुद्र! समुद्राची वेगवेगळी रूपं, किनार्यावरचा खारा वास, लाटांचा-वाळूचा पायाला होणारा स्पर्श.... सगळी समुद्राची मोहकता..! याच समुद्राच्या साक्षीने घडत-उलगडत जातो 'रेहान'.. रेहान.. मनस्वी, मनमौजी, आपल्या माणसांसाठी जीवही झोकून देणारा रेहान! अन अशा रेहानची सखी प्रिया! अथांग अन जिच्या मनाचा तळ गाठणं अशक्य.. अशी प्रिया! खरतर शब्दातून उलगडणार्या या कथेत आपण कधी हरवतो, कळंतच नाही.
प्रभू शोधणारे मन
प्रियेसाठी वेडे होते
दऱ्याखोऱ्यातील वाट
पुनरपि जगी येते
कसे ध्यान करू आता
मनास ती व्यापलेली
जरा मिटताच डोळे
समोरीच बसलेली
नाही मंत्र नाही जप
तिचे नाव आपोआप
जगण्याला अर्थ देते
तेच सावळेसे रूप
शोधलेले सुख बहु
शेजारीच सापडते
नाभीमध्ये गंध मृग
रानोमाळ धुंडाळते
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
प्रभू शोधणारे मन
प्रियेसाठी वेडे होते
दऱ्याखोऱ्यातील वाट
पुनरपि जगी येते
कसे ध्यान करू आता
मनास ती व्यापलेली
जरा मिटताच डोळे
समोरीच बसलेली
नाही मंत्र नाही जप
तिचे नाव आपोआप
जगण्याला अर्थ देते
तेच सावळेसे रूप
शोधलेले सुख बहु
शेजारीच सापडते
नाभीमध्ये गंध मृग
रानोमाळ धुंडाळते
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
सुख..!
'इतका कसा रे निष्ठुर तू?'
काल न राहुन देवाला विचारलं
'जरा तरी सुख द्यायचंस की पदरात'
चांगलंच त्याला सुनावलं..
हळूच हसला तो
म्हणाला हिशोब देतोच आज
सुखाचं उदाहरण मी सांगतो,
तू दु:खाचे पाढे वाच..
मी यादीच ठेवली त्याच्यापुढे,
म्हणलं 'आता तू सुख दाखव बरं
दु:खापेक्षा ते दिसलं ना मोठं
तरंच मी तुला मानेन खरं'
'आता का रे इतका शांत?'
मी चिडुन त्याला विचारलं
त्याने हळूवार पाहिलं माझ्याकडे
अन् 'तुझ्याकडे' बोट दाखवलं..
नदीकाठी अशी तू एकटी जाऊ नको राणी
तुला पाहून येताना नदीचे थांबले पाणी।
खुल्या केसामधे वारा नको गुंतायला आता
रवीला पर्वतापल्याड गे लोटायचे कोणी।
फ़ुलावी तांबडी ओली फ़ुले आता नभी सार्या
रवी गेल्यावरी आभाळ सांडावे पुन्हा रानी।
पहा लाजून लालेलाल झाले गाल पाण्याचे
निळ्या पाण्यात गोरे पाय तू टाकू नको दोन्ही।
बटा गालावरी आल्या अशा मागे नको सारु
उडू पाहे तुझी ही ओढणी सांभाळ हातांनी।
सखे वाटेत झाडांनी फ़ुलांच्या मेखला केल्या
जरा हातात घे वेडे अशा वेळी तुझी वेणी
थवे रानात पक्षांचे पुन्हा आलेत माघारी
पिलांची बोबडी बोली सुरु झाली जशी गाणी॥
तुझ्या पायातली ती पैंजणे वाजू नको देवू
तिच्या पावलांच्या खुणा शोधतो मी कबर आठवांची जुनी खोदतो मी,
उरी गोठल्या हुंदक्यांना नव्याने पुन्हा लोचनातून बोलावतो मी..
जिथे भेटलो कैक वेळा तिथेही फ़िरायास जाता तिचा भास होतो,
नदिच्या किनार्यासवे बोलताना तिची बोलकी सावली पाहतो मी....
कधी हाक प्रेमात मारायची ती कधी घ्यायची नाव लाडातलेही,
पहाडात आवाज देताच काही जुनी हाक कानी पुन्हा ऐकतो मी.....
गुलाबास वेणीत लावायची ती नवे देत हाती जुने घ्यायचो मी,
घरी ठेवलेल्या वहीतील आता सुट्या पाकळ्या मस्तकी लावतो मी....
तिच्या पांढर्या लाजर्या ओढणीने कधी झाकले तोंड होते सुखाने,
नभी थांबल्या श्वेतमेघात एका तसा स्पर्श शोधायला लागतो मी....
आधी हे वाचलय का?
http://www.maayboli.com/node/36279
----------------------------------------------------------------------------------------
आल्या आल्या तूला खिडकी बाहेरचा पाऊस न्याहाळताना पाहिलं आणि वाटलं चार वर्षमागे फ़िरवावं आयुष्य.तीच तू, तोच मी आणि तसाच हा पाऊसही.
आपली पहिली भेट. तुला सांगू त्या दिवसाआधी मला पाऊस कधीच नव्हता आवडला. पण त्यादिवशी रिक्षात भिजायला लागू नये म्हणुन तू आत सरकता सरकता तुझ्याही नकळत मला खेटून बसलीस आणि तेंव्हा पासून मला पाऊस अचानक आवडायला लागला. तो नसताच तर तुझं बावरलेलं ते रूप मला इतक्या जवळून पहाताच आलं नसतं.