यावर्षी अमेरिकेत अध्यक्षीय निवडणुका होतील. रिपब्लिकन पक्षातर्फे 'मिट रॉमनी' उमेदवार म्हणून निवडणूक लढवतील असं (जवळपास) निश्चित झालं आहे. त्यांचे उपाध्यक्षपदाचे उमेदवार कोण असतील/असावेत यासाठी नुकत्याच मायबोलीवर घेतलेल्या सर्व्हेत भाग घेणार्यांचे आभार. मायबोलीकरांनी (प्रचंड) बहुमताने 'बॉबी जिंदल' (आर्च, आडनाव बरोबर लिहिलंय का?) यांना निवडले. त्यांच्या खालोखाल कॉंडालिझ्झा राईस (नाव ऐकलेलं आहे, द्या ठोकून!) यांना मते मिळाली.
चंदेरी धबधब्यांची माळ अर्थात Silver Falls State Park. अमेरिकेच्या उत्तर्-पश्चिम भागातील ऑरिगन राज्यात हे स्टेट पार्क आहे. पोर्टलँड या शहरापासून अंदाजे दीड तासाच्या अंतरात हे ठिकाण येते. निसर्गाने उदंड हस्ते लयलूट केलेली एक देखणी जागा. दहा सुंदर धबधब्यांचा नजारा आणि डोळ्यांना थंडावा देणारी हिरवीगार शाल. परवाच एप्रिलमधल्या शेवटच्या विकांताला २ दिवस तिथे कॅम्पिन्ग ला गेलो होतो. त्याचा हा प्रचि वृत्तांत. काही प्रचि मी तर काही नवर्याने काढली आहेत.
हे पार्क खूप जुने आहे. अंदाजे ९००० एकरात पसरले असून प्रचंड मोठी डग्लस फरची झाडे सर्वत्र दिसतात. यातील काही झाडे १०० पेक्षा जास्त वर्षे जुनी आहेत.
माझी मुलगी ऑगस्ट २०१२ मध्ये KG त प्रवेश घेणार आहे. मला विचारायचे होते की पब्लिक स्कूल आणि चार्टर स्कूल यापैकी कुठले चांगले? दोन्हीचे फायदे-तोटे याबद्दल मायबोलीकरांना काही माहिती असल्यास हवी होती? मुलांचा सर्वांगिण विकास कुठल्या प्रकारच्या शाळेत होतो?
मला दोन्ही शाळापद्धतींबद्दल जास्त माहिती नाही, त्यामुळे तुमचे प्रत्यक्ष अनुभव सांगितलेत तरी चालेल.
यावेळी आपल्याकडे स्प्रिंग खुपच लवकर आलाय. तापमान छान उबदार व्हायला लागल आहे. तुम्ही बागकामाला सुरुवात केली असेलच. इथे आपण बीया कुठल्या रुजवल्या आहेत , फळझाडे, फुलझाडे कुठली लावली आहेत त्यांची चर्चा ,अपडेट्स करुया का? पोस्ट्स मध्ये झोन लिहिला तर तुमच्या आसपासच्या मायबोलीकरांना पण त्याचा उपयोग होईल. तसेच बीया,झाडे आणण्यासाठी लोकल दुकाने, वेबसाईट्स लिहिल्या तर व्यवस्थित डाटाबेस तयार व्हायला मदत होईल. शीर्षकात 'अमेरिका' लिहिल असलं तरी इतरत्र रहाणार्या मायबोलीकरांनीही लिहायला हरकत नाही.
काही दिवसांपूर्वी फ्लोरीडाला ट्रिप मारण्याचा छान योग आला. तेव्हा एक छान कार भाड्याने घेऊन मायामीच्या दक्षिणेला समुद्रात असलेली बेटं म्हणजेच 'की वेस्ट', दक्षिण फ्लोरीडात असणारं सुमारे १५ लाख एकर एवढं मोठं अवाढव्य 'एव्हरग्लेड्स नॅशनल पार्क' आणि मायामी शहरापासून अगदी अर्ध्या तासावर, बहुतांश भाग समुद्राखाली असलेलं 'बिस्केन नॅशनल पार्क' ह्या तीन ठिकाणी जाऊन आलो. अनेक वेगळ्यावेगळ्या प्रकारचे पक्षी आणि प्राणी इथे मुक्तपणे वावरताना दिसतात, त्यातल्याच काही पक्ष्यांचे फोटो अपलोड करत आहे.
आपल्याकडे गुरूची किव्हा शिक्षकाची तुलना ब्रह्मा, विष्णू , महेश ह्यांच्याशी जरी केली असली तरीही त्यावर विश्वास बसेल असे फार थोडे गुरु माझ्या नशिबात आले आहेत.खरं सांगायचं तर, शाळेत आणि नंतर कॉलेज मध्ये माझे मार्क हे पी चिदंबरम ह्यांच्या बजेट सारखे असायचे! एका विषयात जास्त मार्क मिळाले की दुसऱ्या विषयात कमी मिळून त्याची भरपाई होयची. एकूण काय मार्कांच्या बाबतीत आम्ही मध्यमवर्गीय - खूप जास्त नाही आणि खूप कमी देखील नाही! आणि त्यामुळेच मध्यमवर्गीय लोकांसारखे आम्ही दुर्लक्षित! कधी कौतुक नाही आणि कधी निंदा देखील नाही. कौतुक व्हावं असं आम्ही काही करत नव्हतो असं नाही.
समूहात राहून एका ठराविक साच्यात आयुष्य जगायचे हा माझा स्वभाव नाही. एकतर आपण स्वतःचे व्यक्तिमत्व विसरून जातो आणि दुसरं म्हणजे आपला वैयक्तिक विकास काहीच होत नाही. अमेरिकेत बऱ्याच भारतीय विद्यार्थ्यांचे असेच काहीतरी असते. सोमवार ते शुक्रवार विद्यापीठात काम केले की वीकेंडला पार्टी करायची. फार-फार तर पब्स आणि डिस्को मध्ये जाऊन यायचे आणि उरलेला वेळ आपण जाऊ ती जागा न पाहता त्या जागेत स्वतःचे हवे तेवढे फोटो काढून फेसबुकवर टाकायचे!
सामान्यांची अमेरिका बघायची असेल तर विद्यापीठाबाहेरचे जग पाहणे अत्यंत गरजेचे आहे. ही अमेरिका सिनेमातील कृत्रिम अमेरिकेपेक्षा खूप वेगळी आणि अर्थात वस्तुस्थिती दर्शवणारी असते. उदाहरण द्यायचे झाले तर डॉलर्सचे देईन. अमेरिकन माणूस हा डॉलर्स उडवीत जगत असतो असे आपण सिनेमात बघतो. पण वस्तुस्थिती काय आहे हे इथला सामान्य माणूस दाखवून जातो. ह्याच डॉलरच्या मागे अमेरिकन माणसाला कसे झगडायला लागते व एकदा ते मिळाले की ते टिकवणे ही कसरत तो कसा करतो हेच त्यातून दिसून येते! एकदा हे समजू लागले की मग अमेरिकन अर्थव्यवस्था सामान्यांना कशी लुबाडते हे कळायला लागते. आणि मग दिसू लागते अमेरिकन गरीबी!
सी.एस.टी वरून पनवेलला येणाऱ्या शेवटच्या लोकलने प्रवास करत होतो. मुंबईतल्या 'वारा खेळता असणाऱ्या' अश्या एकाच ठिकाणी - म्हणजे ट्रेनच्या दरवाज्यात उभा होतो!