लेखन

..

मूल्यशिक्षणाचा तास सुरू होता. ईयत्ता आठवीचा वर्ग!.. आज शिक्षक दिन असल्याने नेहमीपेक्षा प्रफुल्लित वातावरण होते. सारे काही शिस्तबद्ध आणि टापटीप. बाहेरून पाहुणे आले होते. पाहुणे कसले, शैक्षणिक अधिकारीच ते! मुलांशी गप्पा मारत त्यांची अभ्यासातील प्रगती जाणून घ्यायचा हेतू होता. पण आज त्यांनी थोडासा वेगळाच प्रकार करायचे ठरवले. शिक्षकांनी काय शिकवले यापेक्षा "मुले काय शिकली", हे जाणून घ्यायचे ठरवले. ते एक शब्द उच्चारणार आणि तो ऐकताच समोरील विद्यार्थ्याच्या मनात जो पहिला शब्द येईल तो त्याने पटकन सांगायचा. एक खेळच जणू....

"गणपतीबाप्पा..."

"मोरया !!" सारे एकस्वरात ओरडले.

नव्या युगाची पहाट

आल्हाददायक तुझे आगमन
दिनकरा, जसे आमचे बालपण

तळपत असते माध्यान्य
भास्करा, जसे आमचे तरुणपण

मलूल असते संध्याकाळ
दिवाकरा, जसे आमचे म्हातारपण

कापून टाक या किरणांनी
मरिचया, संसाराचे हे मायाजाल

घे कवेत मला हे अग्निरुप
हिरण्यगर्भा, कर पापांचा नायनाट

करून टाक भस्म हा नश्वर देह
अदित्या, उगवू दे नव्या युगाची पहाट

राजेंद्र देवी

स्त्रोत :- हा लेख सुचण्याकरता फेसबुक वरील बरीच अकाउंट जबाबदार आहेत. मी एकटाच, एक मृगजळ, कधी येशील परत ? वगैरे वगैरे.. हो.. या नावाचीही प्रेमात असफल झालेल्यांची अकाउंट आहेत. ती फेक किंवा तत्सम असली तरी प्रेमभंग हे त्यांच्या जीवनात येउन गेल हे लक्षात आल. (आता कसा काय शोध लागला हा भाग निराळा). याशिवाय अनेक ग्रुप आहेत अशाच अर्थांचे.. हा लेख त्या सार्यांना समर्पित.(किशोरावस्तेथिल शारीरिक बदलांच शिक्षण आजकाल दिल जातंय शाळेतून पण 'मानसिक बदल' त्याच शिक्षण कोण देणार? असच काहीस.)

कोणत्या गोष्टी कधी आठवतील, काही सांगता येत नाही.

त्या दिवशी मी होते मॅक्वेन्जेरे (Macuenjere) नामक एका गावात. निमित्त होतं ‘स्कूल कौन्सिल’ प्रशिक्षणाचं.

घटस्फोट

राणी ताराबाई
वाचक हो, आज मी आपल्यासमोर आपलाच इतिहास जो कि सर्वांनाच माहित आहे तरीही काहीजण त्यापासून अज्ञात आहेत त्यांच्यापर्यंत मी ती माहिती पोहचविण्याचा प्रयत्न करणार आहे. तरी आपण सर्वांनी आपल्या प्रतिक्रिया द्याव्यात हि विनंती.

"आई, आज मी करते स्वयंपाक. " ऐकलं आणि पोटात गोळा आला. लेकीला स्वयंपाकाची आवड लागल्यापासून इतक्या वर्षांच्या माझ्या मेहनतीवर पाणी पडणार याची लक्षणं नजरेसमोर यायला लागली होती.
परवाच तिने तारे तोडले होते. म्हणाली,
"किती सोप्पं असतं कुकिंग." आधी आजूबाजूला पाहिलं. नवरा, मुलगा जवळपास नाहीत याची खात्री केली आणि म्हटलं,

८ डीसेंबरचा तो दिवस... आम्हा सर्वांसाठी काळ ठरला असता. पण ...

हि कथा लिहिण्यापुर्वी आमच्या अगबारामधल्या ऑफिसचा प्लान समजावून घ्यावा लागेल. मेनगेटच्या बाहेर रस्ता होता. तिथे रांगेने ट्रेलर्स माल उतरवण्यासावा, आपला नंबर कधी लागतोय याची वाट बघत असत. रस्त्याच्या कडेला काही छोटी दुकाने होती. तिथून मी रोज अननस, संत्री वगैरे घेत असे. आम्ही रोज संध्याकाळी ऑफिसमधे ती फळे खात असू.

कहर

वाटले बसावे मनाच्या तळाशी
कसा आधीच तेथे तू पोचलेला ?

किती अलवार पुसटसे मुके श्वास केले
तुझ्या मनाच्या कवाडी कल्लोळ त्यांनी केला

कितीदा बोल ते आेठावरी रेंगाळलेले
डोळ्यानी टिपुनी त्यांना तू पुरता कहर केला

अंजली मायदेव

कहर

वाटले बसावे मनाच्या तळाशी
कसा आधीच तेथे तू पोचलेला ?

किती अलवार पुसटसे मुके श्वास केले
तुझ्या मनाच्या कवाडी कल्लोळ त्यांनी केला

कितीदा बोल ते आेठावरी रेंगाळलेले
डोळ्यानी टिपुनी त्यांना तू पुरता कहर केला

अंजली मायदेव