काहीकाही गोष्टींची किती सवय असते, नाही का? त्यातली प्रामुख्याने जाणवणारी गोष्ट म्हणजे पोरांची शाळा, अभ्यास आणि पालक म्हणून माझी मानसिकता. आजही कुणी मुलगा मुलगी रिझल्ट घेऊन आले की पहिला प्रश्न मनात येतो, 'कितवा नंबर आला? किती मार्क पडले?'. आता भारतातही शिक्षणव्यवस्था बरीच बदलली आहे म्हणे. मला कुणाला शैक्षिणिक क्षेत्रात जवळून पाहण्याची बरेच वर्ष संधी आली नाही. त्यामुळे सध्या काय चालू आहे याची काहीच कल्पना नाही. उलट त्यामुळे एक पालक म्हणून मी नेहमी काहीतरी महत्वाची गोष्ट विसरून जाईन अशी मला भीती वाटते. अगदी, 'अडमिशन घ्यायला रात्री जायचे होते आणि माझी झोप उघडलीच नाही', अशी स्वप्नंही पडली आहेत.
"ग्राहक हा अर्थव्यवस्थेचा राजा आहे; उत्पादक, व्यापारी, सेवांचे पुरवठादार इ. वर्गांचा तो पोशिंदा आहे, त्याच्या मागणीमुळे अर्थव्यवस्थेच्या चक्राला गती मिळते इ. वाक्ये अर्थशास्त्राच्या पुस्तकात वाचतांना मन सुखावते. मात्र प्रत्यक्ष व्यवहारात ग्राहकाला कशी वागणूक दिली जाते याचे दर्शन याच संकेतस्थळावर प्रसिद्ध झालेल्या सत्यकथांवरून घडते. ग्राहकाचे अर्थव्यवस्थेतील मध्यवर्ती स्थान आणि त्याचे मूलभूत हक्क यांचा प्रथम उच्चार केला तो अमेरिकेचे प्रे. जॉन एफ. केनेडी यांनी राष्ट्राध्यक्ष म्हणून तेथील प्रतीनिधीगृहात १५ मार्च १९६२ रोजी केलेल्या पहिल्या भाषणात! आपण सर्वजण ग्राहक आहोत.
नवी मुंबईतले चांगले डॉक्टर (व्यक्ती म्हणुन + व्यवसायाने) यांची यादी.
नाव, गाव, पत्ता, वेळ, स्पेशलायझेशन, पॅथी.
शिक्षक विना-अनुदानित
कर्तव्यात कसुर नाही
कर्तव्य चोख आहेत
सपोर्टचीही कमी नाही
पाठी त्यांच्या लोक आहेत
झटताहेत शिक्षक सारे
स्व-प्रश्न बाजुला ठेऊन
घडवताहेत भविष्य ते
विना-अनुदानित राहून
विशाल मस्के
सौताडा,पाटोदा,बीड.
मो.९७३०५७३७८३
गेल्या आठवड्यात माझ्या नातवाचं बोर - न्हाण केलं. जरा वेगळ्या पद्धतीनी.
आपल्या बाळांचे आपण निरनिराळे कार्यक्रम करतो त्यांबद्दल थोडंसं. त्यांना उत्सवमूर्ती म्हणायचं खरं, पण त्यांना त्यात अजिबात रस नसतो. कौतुक आपल्यालाच असतं आणि असावं देखील. आपण आपल्या मित्रमंडळी, नातेवाईक यांच्या उपस्थितीत ते साजरे करतो कारण आपल्याला आपला आनंद त्यांच्याबरोबर वाटण्याची इच्छा असते आणि ती सफलही होते. मात्र पाहुण्यांच्या दृष्टीनी हा अनुभव काही एकमेवाद्वितीय (unique) नसतो.
(हल्ली कुणीही उठतो आणि शिक्षणाला नावे ठेवतो. मी शिकलो नाही, अभ्यास केला नाही, पिरेड केले नाही, शिक्षणात ढ होतो हे सार अभिमानाने सांगतो. अशावेळेला आईवडीलांनी सांगितल्याप्रमाणे अभ्यास एके अभ्यास करनाऱ्या आमच्यासारख्याचे हे व्यंगात्मक दुःख.)
बाबा तुला आठवत, लहाणपणी शाळेत जाताना
मी कसा रडलो होतो, अगंणात जाउन लोळलो होतो
तरी तू मला उचलून नेला, शाळेत नेउन बसवला
माझा अनपढ, गवार राहण्याचा हक्कच हिरावून घेतला
लोकशाहीच्या मूल्यांवर आघात केला
माझ्या स्वप्नांचा पार चुराडा केला,
काय स्वप्ने पाहीली होती मी
आपणही कधीतरी हातात चाकू घेउन फिरु,
चौकात नाही जमली तर गल्लीत दादागिरी करु
नैतिकते बाबत,...
कुणी कसे वागावे हे
छाती ठोक सांगतात
मात्र स्वत: वागताना
अनैतिकतेत झिंगतात
ओठात आणि पोटातले
नको वेग-वेगळे फ्रॅक्शन
करावे नैतिकते बाबत
स्वत:चेच आत्मपरिक्षण
विशाल मस्के
सौताडा,पाटोदा,बीड.
मो.९७३०५७३७८३
आऊसाहेब माफ करा,....
कवी :- विशाल मस्के, सौताडा.
मो. 9730573783
आऊसाहेब आपला समाज,बदलला आहे खुप सारा
लाज वाटते आम्हा पण,आऊसाहेब माफ करा,...|| धृ ||
साठवून ठेवलेलं मनातलं काही
आज तुमच्यापुढे खोलायचं आहे
आजच्या वास्तवी परिस्थितीवर
आऊसाहेब तुम्हा बोलायचं आहे
अवजड आहे सांगणं,अंगाचा ऊडलाय थरकाप सारा
लाज वाटते आम्हा पण,आऊसाहेब माफ करा,...|| १ ||
ज्यांना इतिहास समजला नाही
त्यांचाच भलता रव होतोय
बदनामी केली तुमची ज्यांनी
त्यांचाही इथे गौरव होतोय
जणू निखळत चाललाय,तो दाप सारा
लाज वाटते आम्हा पण,आऊसाहेब माफ करा,...|| २ ||
स्रीया सोसताहेत झळ अजुनही
नमस्कार मायबोलीकर... बर्याच दिवसांनी लेखनाचा प्रयत्न करतो आहे. या आधी निरोप या कथेचे 3 भाग टाकले पण नंतर मायबोलीचा परवली शब्द विसरल्यामुळे जमले नाही. आता राहिलेला भाग पोस्ट करतोय....
खरे तर शाळेला निरोप देताना मनाची स्थिती त्यावेळी जी झाली होती ती आता होणे शक्य नाही, पण कथा अपूर्ण ठेवणं मला आवडत नसल्याने हा भाग लिहून कथा पूर्ण करतो.
______________________________________________
" खरेच या मुलांच्या प्रेमाला तोड नाही. यांनी दिलेल्या भेटीपेक्षा मनातली भावना आणि यांचे शिक्षकेतर कर्मचार्यांवरील प्रेम खरंच खुप श्रेष्ठ आहे... मला अभिमान वाटतो की मुलांनी दिलेल्या शिकवणीच
पैसा
आपल्या कुवतीनुसार
जो-तो कमवतो पैसा
चढ-ऊतार करत कधी
माणसांना रमवतो पैसा
पैशामुळं तर कधी कधी
माणूसकीलाही डागणं आहे
जगण्यासाठी हा पैसा की
पैशासाठी हे जगणं आहे,.?
विशाल मस्के
सौताडा,पाटोदा,बीड.
मो.९७३०५७३७८३