हर्ट यांचे रंगीबेरंगी पान

पैसे

आई म्हणते -- पैसे जोड
ताई म्हणते -- पैसे जोड
भाऊ म्हणतो -- पैसे जोड
सगळी नाती म्हणतात --
'पैशाला पैसे जोड'

मी म्हंटले -- माणसे जोड
याला म्हंटले -- माणसे जोड
त्याला म्हंटले -- माणसे जोड
सर्वांना म्हंटले --
'माणसाला माणूस जोड'

मोडता पैशातला पैसा
होते माणसामाणसांची तोडफोड

- बी

नमस्कार मित्रांनो,
१) इथे या बाफवर जाऊन मला कसली मदत हवी आहे ते कळेल : http://www.maayboli.com/node/18381
२) तुमचे जर फेसबुक असेल तर मला त्यात सामिल करा. नाही मिळाले खाते तर मला विपू पाठवा.

धन्यवाद.

आशावाद

कधीही पालवणार नाहीत
अशा वेड्या आशांना
वार्‍यावर बेफिकिर सोडून
तू निघून गेल्यानंतर;
माझे उमेदिचे वसंत
बहर येण्यापुर्वीच
कोळपून गेलेत;
जगण्याची भ्रांत हरवून
आयुष्य वठलेल्या
वुक्षासारखे जीर्णशीर्ण झाले

परंतू..

शिशिराच्या एका बोचर्‍या रात्री
तू केलेल्या प्रतारणेचा दाह
शमवत असताना;
वेड्या मृत बाभळीला
लवलवते कोंब येताना
मी पाहिले.. आणि
भूतकाळात जखडलेले
सर्व संदर्भ क्षणात झडून
नव्या दिशेला पाऊल पडले..

सादळलेल्या रात्रीचा ओलावा पिऊन
निर्माल्यात सुकलेला हिरवा चाफा
हुंगतो करुण आयुष्य एकदा पुन्हा
पुन्हा दरवळतो गंध चहुदिशांनी
संपले सर्व-सर्वकाही वाटते जेंव्हा!
कैफात बुडालेली गझल अपुर्णशी
शोधते शब्दांचे ओलावे मग तेंव्हा!

नमस्कार मित्रांनो आणि मैत्रिनींनो, मी २१ किलोमीटरची अर्ध-मॅरेथॉन पुर्ण केली. मला माझा अनुभव.... माझ्या भावना इथे शब्दबद्ध करायची ईच्छा होत आहे अगदी स्वच्छंदीपणे...
---------------------------------------------------------------------------------

भुकंपग्रस्त लोकांकरीता निधी उभारण्यासाठी माझ्या कार्यालयात 'चॅरीटी बझार' हा उपक्रम अलिकडेच राबविण्यात आला. आम्ही काही भारतीयांनी फार कष्ट आणि पैसे खर्च न करता जास्तीत जास्त निधी कसा उभारता येईल म्हणून भारतीय कलेचे प्रदर्शन भरविले. यातून ३००० सिंगापूर डॉलर अर्थात जवळ जवळ ९० हजार भारतीय रुपये मिळालेत. प्रत्येक १ $ मागे कंपनीकडून आणखी १ $ असे ऐकून ६०००$ निधीसाठी प्राप्त झालेत. हे सर्व कसे केले याचे हे सचित्रमय वर्णन.

मला भारतीय रेल्वेची एक गोष्ट अगदी लहानपणापासून आवडत आलेली आहे. ती म्हणजे त्यांना दिलेली नावे. नद्यांची नावे, ग्रंथांची नावे, इतिहासातील प्रसिद्ध घटनांची नावे, ज्यांनी देशासाठी आयुष्य वेचले अशा महान नेत्यांची नावे, कवींची नावे, लेखकांची नावे. देशातील एका गावातील लोकांना दुसर्‍या गावात पोचवताना रेल्वे आपल्या सोबत भाषा, संस्कृती, माणसे, धर्म, अन्नधान्य -- काय काय वाहून नेते!

मी इथे भारतीय रेल्वेवर एक कविता लिहित आहे जी अजून पुर्ण व्हायची आहे. मला वाटतं या कवितेत कडवे जमवायला मला तुमची देखील मदत मिळू शकेल. बघा प्रयत्न करुन. धन्यवाद!

पोलादी आयुष्य माझे
फिरते भारत सारा,
वाढता वाढता वाढे

गांधीजींच्या तीन माकडांप्रमाणे
कान-डोळे-मुख झाकून घेतले
तरीही रहावले नाहीच म्हणून
ताठ पाठ जगापुढे फिरवली
चवथे माकड जन्माला आले!

सलसलणारे प्रश्न होते,
रात्रीचा दिवस करून
डाच डाच डाचणारे होते,
डसणार्‍या प्रत्येक स्वप्नांवर
सारखे वाहणारे अश्रू होते,
धोपटमार्ग दिसत होते
पाऊल मात्र अडखळत होते,
अवघ्या जीवनाचे काय करावे
सर्व काही संभ्रमात होते,
एकेक आदर्श नाचत होते
लढ आयुष्याशी म्हणत होते,
निर्जीव वाटणार्‍या झाडातले
नवे अंकूर टोचत होते,
टाकं कात या शरीरातली
शरीर शरिरास म्हणत होते...

विरक्तीच्या प्रदीर्घ प्रवासानंतर
एके दिवशी डोळे उघडले
मुख पुटपुटले, कान टवकारले

इथे सिंगापुरात पेशवाई नावाचे एक मराठी दुकान आहे. त्यांच्याकडचे फराळ इतर दुकानात मिळणार्‍या फराळाच्या तुलनेने खूपच छान असते. खरे तर दिवाळीचा फराळ आणि नेहमीचे गोड्धोड यात किती फरक असतो हे मराठी लोकांना सांगणे न लगे.

सिंगापुरातील वनस्पती उद्यानात पहाटे पहाटे योगाभ्यास करताना माझा मलय्-चायनीज्-भारतीय मित्र-परिवार...

आणिक एक धनुरासन करताना:

गोमुखासन करताना काही भगिनी:

पहाटेच्या काळोखात सुर्यनमस्कार घालताना: