गद्यलेखन

"अडगुलं मडगुलं सोन्याचं कडगुलं रुप्याचा वाळा तान्ह्या बाळा तीट टिळा." आळीतल्या कुणाच्या तरी धाकल्या बंड्या नाहीतर बाळ्याला पायावर घेऊन झुलवत झुलवत, मायेने ओतप्रोत भरलेल्या गोड आवाजात हे म्हणणाऱ्या लता काकू आठवतात मला.

निमित्त पालखी सोहळ्याचे .भाग एक - http://www.maayboli.com/node/54551
निमित्त पालखी सोहळ्याचे .भाग दोन - http://www.maayboli.com/node/54561
संत साहित्य म्हणजे आपल्या मातृभाषेला लाभलेली ईश्वरी देणगी आहे. वेद ,उपनिषद, मंत्र विविध संहिता यांचा शास्त्रोक्त आभ्यास करून, ज्या निष्कर्षाप्रती पंडित पोहचतात, ते सार सोप्या शब्दात भक्तांच्या पर्यंत सहजतेने पोहचवण्याचे अलौकिक कार्य, संत त्यांच्या रचनांमधून करताना दिसतात .

भाग एक - http://www.maayboli.com/node/54368

भाग दोन - http://www.maayboli.com/node/54425

भाग तीन - http://www.maayboli.com/node/54450

भाग चार - http://www.maayboli.com/node/54489

भाग पाच - http://www.maayboli.com/node/54490
डायरीतील नोंद-- असलेली
गुरुवार -
श्री क्षेत्र महाबळेश्वर दर्शन
जीवनाचे बिल्बपत्र अर्पण करण्याची कल्पना

रम्य निसर्ग पंच नद्या सनातन जीवन दायिनी कृष्णा व आधुनिक विज्ञान वाहिनी कोयना
देवस्थान ब्रह्मारण्य अतिबळ, महाबळ लिंगा मध्ये नद्यांचे साक्षात्कार ---देवस्थान उत्त्पन्न ,सेवा विशेष शिसवी चंद्र राव मोरे नाग वीज ट्रस्टी

निमित्त पालखी सोहळ्याचे .भाग एक - http://www.maayboli.com/node/54551
संत परंपरेत लोक जागर केलेले संत खूप आहेत, पण ते स्वतः, स्वतःला संत मानत नव्हते. आपल्या पेक्षा अधिक ज्ञान असणारे व्यक्तिमत्व, यांना संत वृतीने पहिले जात असे. अशा अनेक संतांच्या नजरेत विठ्ठल ,पंढरी कशी होती ते आज आपण पाहू .

संत सेना महाराज यांनी त्याच्या रचनेत पंढरीस जाणे ,विठ्ठल दर्शन घेणे ,भक्तीत तल्लीन वारकऱ्यांना पाहणे हि सुद्धा एक जीवाला मनःशांती देणारी घटना आहे, हेच सर्वांच्या मनावर अतिशय सोप्या भाषेत बिंबवले आहे. त्यामुळे या पंढरीच्या सोहळ्याचे वर्णन करताना ते म्हणतात -
जातां पंढरीस सुख वाटे जीवा ।

गंधार तुझ्या स्पर्शाचा अलवार स्पर्शूनी जावा
घनगर्द सांजेला जणू राधेला कृष्ण मिळावा..

असा तू..माझा कृष्ण..तुझा प्रत्येक शब्द एक आठवण बनून राहीला आहे....का आलास तू माझ्या आयुष्यात? वार्याच्या थंड झुळूकीप्रमाणे आलास आणी मग एक धुंद वादळ होऊन मला उध्वस्त करून गेलास..नंतर मी आपली शोधतेय..माझ्या मनाचे तुकडे..खरच असच असत का प्रेम? शांत तरी उध्वस्त..संथ तरी इतक वाहवते की की एका क्षणात सगळ आयुष्य जगून जाव आपण..

एखादा मनुष्य रुग्णालयात दाखल होणे हा इतरांसाठी एक छुपा सोहळा असतो. रुग्णाबद्दल मनापासून वाईट वाटणारे रुग्ण धरून दोघे चौघे सोडले तर बाकीचे अस्तित्त्वप्रदर्शनासाठी येऊन जातात.

भाग एक - http://www.maayboli.com/node/54368

भाग दोन - http://www.maayboli.com/node/54425

भाग तीन - http://www.maayboli.com/node/54450

भाग चार - http://www.maayboli.com/node/54489

डायरीतील नोंद -- असलेली
आमची आई तशी लवकरच वारली तिच्या मागे आमच्या थोरल्या बहिणीने आम्हा लहान भावंडांना आईचे प्रेम दिले.ती तर गावातच राहत होती.आमच्या सबंध घरादाराशी जवळीक राखून होती ती, तिची मुले एक बंडखोर,तर एक अबोल त्यागी तर एकाचा स्वभाव माझ्या मोठ्या मुला सारखा गूढ, त्यांचा जिव्हाळा.पावले आपोआप नकळत तिच्या घराकडे वळली.

भाग एक - http://www.maayboli.com/node/54368

भाग दोन - http://www.maayboli.com/node/54425

भाग तीन - http://www.maayboli.com/node/54450

डायरीतील नोंद -- असलेली
काही तरी विचित्र घडते आहे,कि जे आपण रोखू शकणार नाही;अशी माझ्या थोरल्या चिरंजीवांची भावना झाली असावी. आई घरात नाही आणि अण्णांची तर गावाला जावयाची तयारी चाललेली दिसते,बरे पूर्वसूचना,तीही नाही.माझी प्रत्येक हालचाल,जणू अगतिक बनून,तो डोळ्यांनी टिपीत होता.

"खाड्ड…",दिपेशच्या डोळ्यासमोर सकाळी सकाळीच तारे चमकले. भानावर आला तेव्हा गाल लाल होता, हे त्याला लगेच कळलं. गालावर हात ठेवून समोर बघितलं तर कोमल त्याच्याकडे डोळे वटारून पाहत होती. हिने माझ्या गालावर हाताचा ठसा उमटवला बहुतेक,दिपेशने मनातल्या मनात ओळखलं. काजलला तो शोधू लागला. तर ती कोमलच्या मागे उभी राहून पाहत होती. बरं, ती काही एकटीच नव्हती बघणारी. संपूर्ण ऑफिस तो scene पाहत होता. एव्हाना कुजबुज सुरु झालेली. दिपेशला काय बोलावं ते कळत नव्हतं. गालावर हात ठेवून तो तसाच त्या दोघींकडे पाहत होता.

"काय रे…. बोल आता… काय बोलायचं आहे ते." दिपेश गप्प.

भाग एक - http://www.maayboli.com/node/54368

भाग दोन - http://www.maayboli.com/node/54425

डायरीतील नोंद -- असलेली
अनासक्त योग पाण्यात राहून कमलपत्र लिप्त होत नाही, भाषा समजायला सोपी,पण आच्रायला अवघड. एरवी संथ असणाऱ्या सागरावर ६०-६० फुट उंचीच्या लाटा उठाव्यात,त्या वादळग्रस्त मनस्थितीत नव्हे,तर सदाच समुद्र सपाटी पासूनची उंची मोजली जावयाची, त्या पृष्ठभागावरचा स्थिर बुद्धीचा,जीवनाची उलथापालथ घडवून आणणारा निर्णय.