नातीगोती

मराठीमधली तुमचि आवडती parenting पुस्तकं कुठली? का? पुस्तकाचे लेखक, वैशिष्ट्य आणि तुम्हाला झालेला उपयोग ह्याबद्दल देखिल सांगा!

दिनांक एक फेब्रुवारी दोन हजार तेरापासून गुलमोहर लेखनात बदल करण्यात येत आहेत.

लेखक, कवी, मधले, पलीकडचे, रसिक, कळप, छायाचित्रकार, पाककृतीकार, मुलाखतकार व खालील सदस्यः

आंबा (या दोन अक्षरांपुढील आकडा कारवाई केलेल्या आकड्याच्या पुढचा धरावा)

गाय वासरू छाप गोमुत्र

भारतीय

डँबिस (भारतीय व डँबिस हे दोन भिन्न सदस्य असून भारतीय हे डँबिसचे विशेषण मानले जाऊ नये)

गा मा (हे हवे ते बोलून 'आपले नम्र' असतात अश्या तक्रारी आलेल्या आहेत)

देवपूरकर

या सर्वांनी या बदलांची नोंद घ्यावी.

==========================

सांगायचे आहे माझ्या सानुल्या फुला - १. हा भाग मोदकने लिहिला होता.

शोना/ बंटी/ बाबू/ गोडू मंटू/ पिल्लाडू आणि अजून काय काय,

नक्की कोणत्या नावाने मायना लिहू? जाऊदे नुसतंच माझ्या पिल्ला, असं लिहिते!

'तुझ्या असण्याने माझ्या आयुष्याला असलेला अर्थ तुला सांगून किंवा लिहून समजेल का?' असा वेडा प्रश्न मी स्वतःला आता कधीच विचारत नाही. कारण 'आई, तू मला खूप आवडतेस!' ह्या तुझ्या एका गोड वाक्यातून तुला ह्या संवेदनेची जाणीव असल्याचे मला समजते आणि म्हणूनच आज तुझ्यासाठी हे लिहितेय!

भूतकाळ

"ह्या आजकालच्या मुली ना. ताप झालाय डोक्याला. एकतर 'लग्न कर..कर' असं हजार वेळ सांगूनही लग्नाला तयार नाही होत. किती स्थळं येऊन गेलीत पण, काय चाललंय हिच्या मनात देवाला ठाऊक. हे परमेश्वरा, तूच सांभाळ रे देवा आता. काल एक स्थळ आलंय. मुलगा चांगला कमावता आहे. स्वत:चे घर आहे. तर म्हणाली, आधी मी भेटेन मग ठरवेन काय ते होकाराचे. आमच्या काळात होतं का असं काही? आम्ही नाही का संसार केले इतकी वर्ष? गेलीय कारटी आज भेटायला. काय होतंय कुणास ठाऊक?" मनातल्या चिंतेने तिच्या आईचा जीव कासावीस झाला होता.

तळघर

रस्त्यावरचे 'वाहने सावकाश चालवा' असे बोर्ड कित्येकदा वाचून पुढे भराभर जाणारी माणसं आपण.
तुमच्या आमच्या सारखाच हा श्री. गाडीच्या वेगावर ताबा नाही मिळवला तर, नियती आपल्या वेगावर ताबा मिळवते.
मग या नियतीच्या खेळातून श्री कसा सुटेल? रस्त्यावरच्या एका अपघातात श्री सर्व काही गमावून बसला.
सर्वस्वाची व्याख्या ज्याच्या त्याच्यासाठी वेगळी असते आणि ती समोरच्याला पटेलच असे नाही.

"सगळं विजोड असूनही संसार का टिकतात?"

चिटक्या मोडता मोडता निलमने सोडलेली पुडी बऱ्याच वादांना जन्म देऊन गेली. तसं पहायला गेल्यास अनुरूपता ही कुठल्याच जोडप्यात असत नाही. बहुतांशी जोडपी ही विजोडच असतात. तशी ती असावी अशीच बहुतेक त्या नियंत्याची योजना असावी.

श्श्शश्श्श...गप्प

टेबलावर हाताच्या मुठीवर हनुवटी ठेऊन ती आई विचार करत होती. सकाळ रोजचीच आणि विचार ही रोजचेच. पण, नवीन नसले तरी काही जुने विचार नव्याने तितकेच त्रास देणारे असतात.

मनात म्हणत होती ती.
"माझं काय चुकलं? मुलाची बायको 'सून' बनून घरात येते. 'आलेल्या सुनेला स्वत:ची मुलगी मानून जपा' असा सल्ला जग देतं. सासू म्हणजे कुणी राक्षस असते का? आईच असते ना ती? तिची नसली तरी, तिच्या मुलाची तरी आई असते ना ती? आपल्या मुलाचं वाईट व्हावं असा विचार तरी करेल का ती? सून घरात येईल आणि घर सांभाळेल अशी भाबडी आशा असते तिची.
चूक आहे का ही आशा?"

सांताक्लॉजा
========

"आई, आज नक्की येईल ना गं तो ?"
"अरे बेटु, आई काम करतेय "
"सांग ना गं .."
" कोण येईल ?"
" तू म्हणालेलीस तो "
" ते बघ आता.. कसं समजायचं मी ?"
" तू सांगितलेलं ना एकदा? तो येतो म्हणून..मी लहान असताना ?"
" मग आत्ता मोठा झालास का ?"
" हो मी मोठा झालोय"
" हो ना माझा बेटुराजा.. चार वर्षांचं मोठ्ठं बाळ ते "
" अगं मी खरंच मोठ्ठा झालोय.. बाबा एव्हढा "
" हम्म "
"आई ! आई.. ओ दे ना "
,
,
,
,
,
,
,
,
,

"चला सगळे जेवायला. माझी क्युट गर्ल कुठेय?"
"भूक नाही "

पूर्वार्ध : http://www.maayboli.com/node/39766
( हा उत्तरार्ध लिहिताना माझी इतिहासकाराची कवचं काढून ठेवली आहेत; म्हणून ही कथा. या सर्व लिखाणासाठी केवळ माझी आई, मामा, मावशी यांच्या आठवणीच मदत करू शकल्या. कोणतेच लेखी पुरावे नाहीत. त्यामुळे याला मी लेख नाही म्हणु शकत. अन मग कथा लिहायची तर त्याचे काही नियम, काही सवलती मी स्विकारले, घेतल्यात. आशा आहे तुम्ही समजून घ्याल.

( माझी आजी, माझ्या आईची सावत्र आई म्हणजे सौ. सुधा प्रधान ( पूर्वाश्रमाची वत्सला गुप्ते) हिची कथा मी लहानपणापासून आईकडून ऐकत आले. तिच्या आयुष्यातल्या अनेक घटना सर्वसामान्य स्त्री पेक्षा खूप वेगळ्या. त्या सगळ्यांसमोर मांडाव्या वाटल्या. म्हणून हे लिखाण. यातल्या महत्वाच्या ठळक घटना जशाच्या तशा मांडल्या आहेत. माझी आई, मोठा मामा यांनी त्या आपल्या आठवणींतून सांगितल्या आहेत. १९४८ मध्ये स्त्री मासिकासाठी तिची मुलाखत श्री. दि. बा. मोकाशी यांनी घेतली होती. ऑगस्ट १९४८ च्या स्त्री मासिकात ती छापून आली होती.