शनिवारी (२६डिसें) कंपनीच्या अॅन्युअल पार्टी वरून घरी जाताना रूपेशने (ऑफिसमधला मित्र)विचारले "उद्या तेलबैला 'क्लायंबिंग- व्हॅली क्रॉसिंग- रॅपलींग' आहे, येतोयस ना? माझा लगेच होकार. तिथे सकाळी ७:३०- ८:०० वा पोहचायचे होते..

१९ डिसेंबरला, जवळ जवळ वीस वर्षांनी भेटलेल्या आमच्या शाळेच्या, पार्ले टिळकच्या सोबत्यांना घेउन गोरखगडाला गेलो होतो. सह्याद्रीच्या मुख्य रांगेसमोर कोकणात मुरबाडजवळ तुलनेने छोटासा गोरखगड उभा आहे. त्यावर उभे राहून, सह्याद्रीच्या भिंतीचे, एकामागून एक को़कणात सरळ कोसळणार्या कड्यांचे दृष्य पहात बसणे हा एक भान हरपायला लावणारा उद्योग आहे.
ट्रेकर्सलोकांची पंढरी म्हणुन प्रसिद्ध असलेला हरिश्चंद्रगड अनेक संधी मिळुनसुद्धा पहायचा राहिला होता.. पण अचानक माझ्या आवडत्या "ट्रेक मेटस" ग्रुप बरोबर जाण्याची संधी मिळाली.. ती सुद्धा "हरिश्चंद्र व्हाया नळीची वाट" या मार्गे !!!
हरिश्चंद्रगडावर जाण्यास असलेल्या अनेक वाटांपैंकी दोन नंबरची ही अवघड वाट.. एक नंबरवर अर्थातच कोकणकडाची वाट आहे !!
बर्याच वर्षांपासून महाराष्ट्र व गुजरात सीमेवरील बागलाण प्रांतात जायची इच्छा होती ती साल्हेर व मुल्हेर या किल्ल्यांमुळे. परंतू जायचा कधी योग येत नव्हता. यतीन तिथे ट्रेक टाकतोय कळल्याबरोबर जायचं ठरवलं. इच्छा कितीही असली तरी दुखणार्या गुडघ्याचा मोठ्ठा प्रश्न होता. पण या वेळेस काहीही झाले तरी जायचंच असं ठरवलं कारण अशी संधी परत आली नसती. बरोबर आवडतं मसक्युलर स्प्रेनचं क्रीम व नी कॅप घेतली आणि ट्रेकला जायची तयारी सुरू केली. ट्रेक ३ दिवसांचा होता व फक्त साल्हेर, सालोटा हेच किल्ले न करता बरोबर मुल्हेर व मोरा हे २ किल्ले ही करायचे होते. माझ्यासाठी हे म्हणजे आंधळा मागतो एक डोळा... सारखं झालं.
सहावा दिवसः पुष्कर, रणथम्भोर
