मराठी गझल

हा अमृताचा कलश भरभरुन वाहे
जीवनाचे सन्चित मागे वळून पाहे..

ना खेद ना खन्त अन्तर्मनी राहे
जे जे प्राप्त, त्याला मी ऋणी आहे..

नाही जे गवसले, गन्गेला मिळाले
सुखशान्ती विश्वास, पसरित नेले

अन्तरी ताकद, भविष्याचे वेध सारे

(मी गझल कार्यशाळेला नव्हतो. तरी एक प्रयत्न....अभ्यास म्हणून....)

ऋतू येत होते ऋतू जात होते
तुझे गीत माझ्या श्वासात होते

न्याहाळीत होते जरी मीच मजला
प्रतिबिंब तुझे आरशात होते

धुंद चांदव्यात फुलला देह सारा

येऊ नकोस पुन्हा तू नेहमीच्या त्या ठीकाणी
मिटवून आलो आहे मी जुनी सर्व निशाणी,

ह्रदयाने रक्त ओकले निशाणी मिटवतांना
दु:ख तितुके नाही मज तुला विसरतांना,

केला काय गुन्हा मी तुज जीव लावतांना
भेटली ना एकवार तू दूरदूर जातांना,

वळणावरती पाऊल वळले पाठीमागे
दोघांमधले नाते पडले पाठीमागे

मेघ जरासे डोंगरमाथा चुंबत गेले
आठवणींचे निर्झर झरले पाठीमागे

तिने अचानक पाठ फिरविली, खेद न त्याचा
दु:ख असे, सुख तिच्या धावले पाठीमागे

पहिलाच पाऊस, पहिला सुगंध
पहिल्या-वहिल्या नात्यातील रुणानुबंध,

काऊचिऊच्या घासाची पहिलीच वाटी
पहिलीच शाळा पहिलीच पाटी,

पहिलीच मॅत्रिण, पहिलेच कोलेज
जिवाभावाच्या प्रेमाचे पहिलेच नोलेज,

पहिलीच नोकरी, पहिलाच पगार

वेचीत पाकळ्यांना ह़ळुवार सांज झालि,
शोधित त्या फुलांनां विरहात रात्र गेलि.

स्वप्नात जे दिसावे, ह्र्दयात ते विसावे
हळुवार जागतांना, जागेपणी नसावे,
बेहोश त्या क्षणांची नयनात रात्र ओली.... शोधित त्या फुलांनां......

'जाऊ नकोस' बोलायचे राहून गेले होते?
जीव आपुला झोकायचे राहून गेले होते

मी सोडलीच होती सवय माझी बोलण्याची
सोडण्याआधी कळायचे राहून गेले होते

मी तुझीच आहे तू बोलली होतीस खरी
भाव शब्दात घालायचे राहून गेले होते

शेतकरी चढतो फासावर, नको काळजी !
आपणास मिळते ना भाकर, नको काळजी !

पेढ्या, बँका बुडती येथे, बुडेनात का..!
स्विस बॅकेतुन ठेवा लॉकर, नको काळजी !

पाच सनांनी भरेल येथे खुर्चिस्वयंवर,
बिज्वर तरिही ठराल उपवर, नको काळजी !

काल मी नव्हतो असा मग आज का?
चार पैशांनी चढावा माज का?

शब्द असतातच दिखाऊ, नाटकी
अर्थही झालेत टाळीबाज का?

बातम्यांमध्ये कुठे नाहीच मी
वाचताना वाटते मग लाज का?

पावसांचा, वादळांचा लागतो
माणसांचा लागतो अंदाज का?

कबर मी माझी काल खोदली होती
कसे सांगु सखे मला, तुझी किती याद आली होती

लावली होती कुणीतरी एक पणती शेजारी
तुला भेटण्यास ती ही किती तडफडत होती

तुला मी आवडतो इतुका किती कसा ?
म्हणे यमाची छातीही तेव्हा धडधडत होती