एकटा येथ
खंत ना खेद!...१
शेवटी हेच
मृत्युशी भेट!...२
दर्शनी एक
अंतरी भेद!...३
साधिते नेम
वक्रशी रेख!...४
पेटतो देह
आज तू चेत!...५
राहिला तेज
घाव हा थेट!...६
प्रेम ही ठेच,
लष्करी पेच!...७
काय हा लेख?
पाचवी खेप!...८
भेटलो जेथ
पाहशी तेथ!...९
शैशवी प्रेत
काळजा छेद!...१०
बाह्यत: प्रेम
मानसी शेज!...११
धीट हो घेत
अंबरी झेप!...१२
सांगतो मेख
नांगरू शेत!...१३
रामकुमार
इथे पहा केवढे खलाशी
तरी गझल चालली तळाशी
कुणी हसावे, कुणी रडावे
कधीच नाते नसे कुणाशी
कधी कधी दानशूर असते...
कधी कधी वाटते अधाशी
कधीच नव्हतेच होय नाते ?
उगा मला वाटले मगाशी...!
नकोस माझ्याकडे बघू तू...
तुझे असे बघ तुझ्याचपाशी
नको बघू रोज डाग माझे
कधी तरी बघ तुझ्या मुळाशी
कधीच मी तूप सोडलेले....
तरी पहा शिंकलीच माशी
कधी नसे आपल्यात स्पर्धा
तुझीच स्पर्धा असे तुझ्याशी
तरही गझल लिहिण्याचा माझाही एक प्रयत्न.
लढेन षड् रिपुंसवे किमान एकदा तरी
ठरेन या जगात मी महान एकदा तरी
पहाड, जंगले, नद्या उदास सर्व भासती
वळून पाहशील का निदान एकदा तरी?
ढगांवरी जळून चंद्र, वायुला विचारतो
’मिळेल का मला तुझे विमान एकदा तरी?’
मदार केवढी तुझी उधार जिंदगी वरी
बघून यायचेस पण दुकान एकदा तरी
कळेच ना कशामुळे क्षणात बिनसते तुझे
करेन मी जगा तुझे निदान एकदा तरी
नकोस तू ! मला तुझा पुरेल फक्त भास ही
शमेल मृगजळामुळे तहान.... एकदा तरी
करायचाय एकदा असह्य छळ तुझा मना
बनेल काय देह अंदमान एकदा तरी?
जरी वाटेल माझे बोलणे खोटे तुला
हृदय माझे कधी नव्हते दिले उसने तुला
मनाशी रोजची हितगूज होती चालली
तुझ्याशी बोललो मी वाटले होते तुला
जगाशी भांडल्याने आपले होते हसे
जगालाही मजा येते जशी येते तुला
जसा हा चंद्र आकाशी बदलतो वागणे
तसे आकाश त्या बदल्यात बोलवते तुला ?
महागाई किती प्रेमातही बघ वाढली
तरी स्वस्तात माझा भरवसा आहे तुला
मला तू सोडले आहेस नाही खंत ही
दिले आहे जगाशी बांधुनी नाते तुला
मला सर्वांपुढे तू टाळते आहेस; पण...
मला माहीत आहे कोण आवडते तुला
सोसण्याच्या पार झाले
दु:ख आता फार झाले..
शोषणारे देशप्रेमी
भांडणारे ठार झाले..
काय कुठल्या चाहुलींनी
लांडगे होश्शार झाले..
झेलली मी वादळे पण,
आसवांचे वार झाले..
सोयरे सोडून जाता,
झुंजणे बेकार झाले..
रात मागे चांद नुसता,
चांदणे बेजार झाले..
तू दिलेले गंध गेले,
श्वास आता भार झाले..
मारव्याची साद येता,
आज मी गंधार झाले...
हा पहा हा चाललेला थोर मेळा
पाप स्वप्नी पण असे तोरा निराळा..
आज संधी लाभली अन बोलला तो
पापण्यांच्याही पहार्‍यातून डोळा..
राजहंसा ना तमा ह्या कावळ्यांची
होऊ दे वाटेल तितकी फौज गोळा...
गे, बटा का परत आणे चेहर्‍यावर
का हवा वार्‍यास वेडा हाच चाळा..
बोलती रागावल्या गोपी कुणाला
जा.. नको ना माठ फोडू खोडसाळा..
रंग माझा वेगळा हे जाणते मी
पांढरा वाटो कुणा वाटेल काळा..
जाणकारांच्या सूचना/प्रतिक्रिया/बदल अपेक्षित...
http://merakuchhsaman.blogspot.com/
सातीच्या सुचना आणि प्रत्यक्ष मदत यामुळे इथे चांगले बदल करणं शक्य झाल मला.. 
खूप आभार.. मोठ्या टायपातले तिचे बदल add करून गझल पुन्हा छापली आहे..
---------------------------------------------------------------------------------
सदैव दिसशी मला सभोती तुझाच कायम विचार आहे
तुझ्याविना या जगात माझा, जगावयाला नकार आहे..
जुनेच काही मनात दाटे, फुटेल जेव्हा नवी पल्लवी
असो नसो हा वसंत आता, मनात माझ्या बहार आहे..
भिनून जावा नसानसांती ,मला नव्याने असा डसावा
कधी मापली ना स्वतःची पथारी
तशी रोज खात्यात आहे उधारी ||१||
मला पोहण्याचे धडे द्यावया ते
उभे राहती कोरड्याने किनारी ||२||
जरा नाच रे माणसांच्या समोरी
कसे विनवितो माकडाला मदारी ||३||
सुखें झोपला देवशयनी विठोबा
स्वतः माळतो हार सारे पुजारी ||४||
उभा राहतो भोवती शासकाच्या
उगा भाव तो आपलाही वधारी ||५||
तुला मारताना मला घाव होतो
असे प्रीतिचे शस्त्र आहे दुधारी ||६||
किती आर्जवांती मिळाले परंतु
तुझ्या चुंबना लाजण्याने खुमारी ||७||
किती शोधले शब्द नाही मिळाले
अशी जाहली आज "साती" भिकारी ||८||
जेथ मी होतो निरुत्तर, शब्द माझे बोलले
वाहत्या आठवांवर मी, शब्द माझे बांधले!
डाक बंगल्यातुन जेव्हा, ‘पुरोगामी’ भीड जागे
एकटे थंडीत तेव्हा, शब्द माझे भुंकले!
छाटल्या लांडग्यांनी जेव्हा, भाडोत्री बैलांच्या जीव्हा
आग पोटातील त्यांच्या, शब्द माझे ओकले!
दांडग्यांनी तोलले अन न्यायदेवतेला धना ने
रुक्मिणीचे तुळशीपत्र मग, शब्द माझे जाहले!
घोषणा झाली मला फेटाळलेली...
'हुश्श' झाली आसवें कंटाळलेली
माणसे झाली पहा आता शहाणी
फार पूर्वी भोवती घोटाळलेली
पालवी कोठे नसू द्या फार मोठी
आणि ती नक्की नको नाठाळलेली
एकही अश्रू दिसेना आज कोठे
गोष्ट होती आजही रक्ताळलेली
नेहमी असते खर्‍याची गोष्ट मागे
जातसे जत्रा पुढे वाचाळलेली
मद्य कसले घेत बसता धुंद होण्या....?
जीवने बनवा नशा फेसाळलेली..!
खोल आहे मी समुद्रासारखा; पण...
आजही देतो उन्हें गंधाळलेली
फायदा नसतो उधारी फेडण्याचा
माणसे गेल्यावरी सांभाळलेली
आजही गावाकडे लज्जा दिसावी...
जीवनाची लक्तरे गुंडाळलेली..!
टेकला माथा जिथे, तेथेच फुटला...
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
