प्राजक्त

थोडंफार चुरगळलेलं, अन् थोडं उलगडलेलं
पण आयुष्याचं प्रत्येक पान राहु दे भरलेलं

तिथे नसावा अट्टाहास वळणदार अक्षरांंचा
सरळ स्वच्छ भावनांतून पोहचू दे लिहलेलं

कधी काही पानांवरती पाऊसही बरसावा
सुख दुःखाच्या आसवांनी ओलं चिंब भिजलेलं

थोडा त्या पानांना नाविन्याचा गंध असावा
तरी जुनं सुटू नये काळजामध्ये फुललेलं

आयुष्याच्या पानांचा सुगंध सर्वांना मिळावा
पान असावं प्राजक्ताच्या फुलांसंगे गळलेलं

आयुष्याचे पान भरावे आर्त मनस्वी कवितेने
कृतार्थाच्या कृतज्ञतेनेच्या जाणीवेने झुकलेलं

- रोहन

हळूवार वेच ती
प्राजक्ताची फुले
रानपाखरे वेलीवरती
घेती तेथे झुले

मधुर गोजिरी होते किलबिल.
तुझ येण्याची देती चाहूल.
प्राजक्त ही मग बहरून येतो
शुभ्र फुलांची रास घालीतो

केस मोकळे शुर्भ वसने
पायावर ते अलगत बसणे
फुल फुलाशी घेते वेचून
असेच मजला वाटे पाहून

चोरुन घेई गंध नेटका
अंगणी वाहे वारा अवखळ
प्राजक्ताचा गंध सुगंधी
की आसे तो तुझाच दरवळ

प्राजक्त आला फुलून....

ऑक्टोबर....आठवांचा निरंतर दरवळ..

पावसाचं आणि आपल्या केशरी देठाच्या नाजूक पांढऱ्या शुभ्र फुलांचं सारं वैभव धरणीमातेला अर्पण करणाऱ्या पारिजातकाचं माझ्या मनात अगदी घट्ट नातं आहे . काळ्या भोर डांबरी रस्त्यावर पावसाची फुलं उमलू लागली की पारिजातकाच्या सगळ्या आठवणी माझ्या मनात दाटी करतात ... न चुकता .. दरवर्षी .

शुभ्र पांढरे पंख सानुले
नाजुक नार षोडशेपरी
जन्मजात वैराग्य लाभले
केशर कंठ श्वेतांबरी

शामल चंद्र प्रितीची
अलगद पसरे प्रभावळी
असह्य करती रविकिरणांनी
पारिजातक झडे पुष्पगळी

स्पर्शानेही कोमेजुनी जाती
अल्प आयुष्य ऊरी
मरतानाही गिरकी घेवुनी
सडा पसरावा पारिजातकापरी

समर्पण असे असावे
जगणे व्हावे गंधाली
कुळात कुठल्या जन्माहुनही
मुळात बहरावी प्राजक्तफुली

©मंदार खरे

एक प्राजक्ताच झाड....
शेजारी अजून एक प्राजक्ताच झाड....

आजूबाजूला वस्ती, बाकी ओसाड....

प्राजक्त बेदरकार, खोडकर....
प्राजक्ता बावरलेली, ‘कस हे अस वेडपट झाड, खोडकर नुस्त....’

गमतीजमतीला चढली गुलाबी किनार....
प्राजक्त प्रेमात वेडा झाला पार....

तो एकटक पाहत राही, बावरलेल्या प्राजक्ताला कळेनाच काही....
हळूहळू तिलापण, ‘तसं’ वाटू लागलं....
नजर भिडताच फुल तिचं गुलाबी होऊ लागलं....

बेदरकार झाडाचा कोण तो आनंद....
बावरलेल्या प्राजक्ताचा चोरून पाहण्याचा छंद....

प्रेम मग जगजाहीर झालं, दोघांच मन स्पर्शासाठी आसुसलं....

प्राजक्त

अंगणी झाड फुलले प्राजक्ताचे,
सुवास पसरवी ते चोहिकडे टपट्प पडती फुले अंगणी नाजूक किती ती ,
शेन्दरि दांडी पांढरी पाकळि .फुलले तरु छान दिसे,
ह्सरी गोजिरी पांढरी ती झाडावरी फुले ,अलगद खाली येता
,दिसे जणू पांढरी ,शेंद्री भिंगरी ,जसी छोटी चांदणी वीसावते अंगणी.

प्राजक्त फुलला दारी - http://www.maayboli.com/node/32489

ह्या वर्षी पण त्याच जोमाने प्राजक्त फुलला.
१)