खरं सांगा, किती जणांना हे ठाऊक होते?
तारीख नाही, पण असा एखादा दिवस असतो हे तरी किती जणांना ठाऊक होते?
मलाही ठाऊक नव्हते.
रोज व्हॉटसपवर गूड मॉर्निंग, गूड नाईट, हॅपी दिवाळी, हॅपी नवरात्र ते हॅपी नागपंचमी, हॅपी सर्वपित्री अमावस्या, पौर्णिमा, एकादशी, द्वादशी असे शेकडो मेसेज येतात. पण सकाळपासून कुठेच जागतिक पुरुष दिनासंबंधित मेसेज पाहिला नाही.
हो, एक पाहिला. या दिवसाची एक प्रकारे खिल्ली उडवत बनवलेला अश्लील मेसेज. त्यामुळेच मग गूगल करून शोधले आणि आजच्या दिवसाचे महत्व समजले.
दसर्याला नवीन घरातल्या नवीन देव्हार्यात नवीन देवांची स्थापना केली. गुरुजीही यंदा कोरोनामुळे नवीनच बोलावले. बायकापोरे नवीन कपडे घालून तयार होते. मी मात्र आजारी असल्याने जुनेच कपडे घातले होते.
गुरुजी आले. नमस्कार चमत्कार झाले. फारसे आदरातिथ्य करायची संधी न देता थेट कामाला लागले. ताट ताम्हाणात देव मांडले. आसन अंथरले. तीर्थ हळद कु़ंकू फुले सारे जागच्या जागी ठेऊन आम्हाला म्हटले चला या पूजा करून घेऊया. मला कल्पनाच नव्हती की असे पूजेलाही बसावे लागेल. अन्यथा आजारी असताना मी स्वत: न बसता आईवडिलांना बसवले असते. पण काही कळायच्या आधी पूजा सुरूही झाली होती.
परीकथांमध्ये वा पुराणकथांमध्ये आपण अनेकदा स्त्रीराज्याच्या सुरस कथा वाचलेल्या असतात. स्त्रियांनीच स्त्रियांसाठी चालवलेल्या अशा राज्याचं आपल्याला कुतूहल असतं. पण, ही फक्त कल्पनाच आहे का? जगात असं स्त्रीराज्य अस्तित्वात आहे का? तर त्याचं उत्तर आहे हो… आहे असं एक ‘लेडीज ओन्ली’ गाव, जेथे पुरुषांना प्रवेश निषिद्ध आहे.
--
या माझ्या पटलावरचे मोहरे सारे हलविले कोणी ? पाऊसही धो-धो पडतो.जिथे वळचणीची जागा निर्माण झालेली होती.जागा वळचणीची होती म्हणून काय मग वळचणीचा पाऊस म्हणून त्यांस संबोधन करणे महत्वाचे आहे काय ?
आजकाल बरेचदा पुरुष मंडळी पाककृती लिहितात, पण त्यात एक विशेष भाषा असते, जी नेहमी पाककृती करणाऱ्या पुरुषांना आणि सर्वच स्त्रियांना कळते. पण वर्षातून एकदा किंवा मैत्रिणीवर किंवा नव्यानेच लग्न झालेल्या / किंवा लग्न होवून बरेच वर्षात जिला चहाही करून न दिलेल्या (स्वतःच्या) बायकोवर छाप पाडायची असेल, तर अश्या पाककृतींचा विशेष उपयोग नसतो. म्हणून आम्ही (म्हणजे मी) पुरुषांनी पुरुषांकरिता लिहिलेल्या पाककृती हे (अनियमित) सदर सुरू करत आहोत. असो, नमनाला घडाभर तेल नको. (ही म्हण आहे, कृती नाही).
तर आजची पाककृती आहे, पालक कबाब. मूळ पाककृती तुम्हाला खालील दुव्यावर बघता येईल.
रविवारची सकाळ. दिवाणखान्यात सोफ्यावर बसलेलो मी. टिव्ही वर चिकनी चमेली के शीला की जवानी. मात्र त्याकडे जराही लक्ष नाही. एका हातात चहाचा कप. दुसर्या हातात पोह्याने भरलेला चमचा, जो ‘आ वासलेल्या’ तोंडाच्या अगदी जवळ येऊन तसाच थांबलेला. विस्फारलेले डोळे समोरच्या पेपरावर खिळलेले. अजूनही विश्वास बसत नव्हता. पण वस्तुस्थितीचे भान आले तेव्हा जाणीव झाली की बातमी "दैनिक फेकानंद" मध्ये आली असल्याने तिला हसण्यावारी नेणे शक्य नव्हते. हि बातमी दिवाणखान्यामधून स्वयंपाकघरापर्यंत पसरण्याआधी तिचा छडा लावणे गरजेचे होते.
ब्रेस्ट कॅन्सरबद्दल जागरूकता यावी म्हणून जगभर गुलाबी रिबीनीची चळवळ सुरु झाली आणि जगभरच्या स्त्रियांना त्या उपक्रमानं एकत्र आणलं. पुरुषांच्याही स्वास्थ्याबद्दल असं काही असावं, पुरुषांमधे त्याबद्दल जागरुकता यावी म्हणून १९९९ मधे ऑस्ट्रेलियात या उपक्रमाची सुरुवात झाली. सुरुवातीला प्रोस्टेट कॅन्सर आणि डीप्रेशन यासाठी मुख्यत: ही चळवळ होती. २०१० मधे टेस्टीक्युलर कॅन्सरशी निगडित उपक्रमाला यात सामावून घेऊन पुरुषस्वास्थ्याबद्दल सर्वांगीण विचार करणारी चळवळ असं त्याचं रुप बदललं.
मिशा + नोव्हेंबर = मोव्हेंबर (Moustache + November = Movember)
