गद्यलेखन

(सुचना - दारु / सिगरेटीसारख्या जिवनावश्यक गोष्टींना आपला विरोध असेल तर हे वाचुन मानसिक त्रास होण्याच्या संभव आहे. आपल्या मानसिक आरोग्याची जबाबदारी आम्ही घेतलेली नसल्यामुळे, कृपया पुढील मजकुर वाचताना आमच्या आणि आमच्या पितरांच्या नावानी शंख करु नये.)

भाग १७ - http://www.maayboli.com/node/45869
भाग १८ - http://www.maayboli.com/node/45994
भाग १९ - http://www.maayboli.com/node/46013
भाग २० - http://www.maayboli.com/node/46199
भाग २१ - http://www.maayboli.com/node/46297

*****************************************************

मला वाटले होते मी टॅब पाठवल्या पाठवल्या रफिक माझ्याशी बोलायला येईल. पण तो आलाच नाही. त्याला ओळखण्यात माझी काहीतरी चूक होत होती.

माझ्यागोष्टीतील ७ व ८ पाने गहाळ झाली आहेत, त्यामुळे तेच शब्द पुन्हा लिहिणे अशक्य आहे. तरी त्या दोन पानांचा सारांश देत आहे.....
पान ७ व ८ सारांश.....

पारू आणि शंकर यांचा संसार म्हणजे गावाच्या वेशीवर छोटीशी झोपडी, त्यामध्ये गरजेपुरते थोडीशी भांडीकुंडी. भातुकलीच्या खेळातील संसारापेक्षाही छोटाशा संसार. शंकर गावच्या पाटलाच्या शेतावर दरसाल १५ हजार रुपयांवर सालगडी म्हणून कामाला. पारू गावातील इतर बायकांबरोबर शेतमजुरीला जाऊन घराला थोडाफार हातभार लावत होती. नऊ-दहा वर्ष उपवास- तापास नवस केल्यानंतर त्यांच्या संसारवेलीवर कृष्णा हे नाजूक उमलेले फुल.

सुनंदालाअस्सा राग आला मैत्रिणीचा, “ ए, नेहमी नेहमी बंगाली बाबू काय म्हणते, सुब्रतो नाही का म्हणता येत!!”
“ओह...असे आहे तर!! आम्हाला काय बाई...एका प्रिय माणसाचे नाव सुब्रतो आहे तर! सॉरी...” असे म्हणत मैत्रिणीने चक्क सुनंदाचा पापा घेतला आणि म्हणाली, “बरे बाई....हा घ्या बंगाली बाबूचा रोशोगुल्ला!!

तल्खली ,उन्हाळा ,कधीही न सुधारण्याची प्रवॄत्ती ,बारावी, सीईटी ,मॉक टेस्ट ,सभोवतालचं तिचं अस्तित्त्व आणि गझल!
जीवनाचा एक ॠतू असाही होता यावर आता विश्वास बसत नाही, पण तो तसा होता खरा ..वर उल्लेखलेल्या घटकांपैकी फक्त शेवटच्या दोन घटकांनी माझ्या त्या कालखंडातल्या जगण्याच्या इच्छा सतेज ठेवल्या आणि करपलेल्या अस्तित्वाला उन्हाळाभर पाणी घातलं.

"निकाल कधीये बारावीचा सोनु ?"

काळेभोर केस पुसता पुसता भर उन्हाळ्यात मनावर कोणी असं प्रश्नाचं पाणी शिंपडलं की छान वाटतं..!!

"हो ना खरंय्.."-मी

"हो ना काय हो ना??रिझल्ट कधीये रिझल्ट ??"

श्री ज्ञानेश्वरीचा अभ्यास -भाग २

नमितो योगी थोर विरागी तत्वज्ञानी संत
तो सत्कविवर परात्पर गुरु ज्ञानदेव भगवंत

स्मरण तयाचे होता साचे चित्ती हर्ष न मावे
म्हणूनि वाटते पुनः पुन्हा ते पावन चरण नमावे

अशा अतिशय सार्थ शब्दात पांवसच्या स्वामी स्वरुपानंदांनी माऊलींचे सुरेख वर्णन केले आहे. माऊली हे योग्यांचे योगी, विरक्त, तत्वज्ञ, संतश्रेष्ठ, गुरुंचे गुरु, सत्कविवर इतकेच काय प्रत्यक्ष भगवंतच....

अशा या अतिशय पवित्र माऊलींचे स्मरण करायचे ते ज्ञानेश्वरी वाचून, ज्ञानेश्वरी अभ्यासून .....

एकेदिवशी दोघे बागेत बसले असताना तिला एक कल्पना सुचली.
“ए, तुला मी सांगते तसं एक चित्र काढता येईल का?”
“म्हणजे कसं? चित्राचा विषय तरी सांगशील...”
“तसा विषय अगदी सोपा आहे. आपल्या समोरची जेवढी बाग दिसतेय ना, तीच काढ. ती झाडे, त्यातून गळून पडणारी पाने, ती छोटी छोटी फुलझाडे, ती बागडणारी लहान मुले, जमिनीवरीलगवत, त्यावर बसलेली सर्व माणसे इत्यादी सर्वकाही चित्रात येऊ दे. काढशील का माझ्यासाठी एवढे?”
“बापरे, हा विषय तुला सोपा वाटतो? खूप अवघड आहे, तरी पण मी प्रयत्न करीन. पण एका अटीवर....माझी स्फुर्तीदेवता मी चित्र काढताना माझ्याजवळ हवी.”

सचिन रमेश तेंडुलकर. नुसत्या नावाने अंगावर अभिमानाचे रोमांच उठतात असा तो सचिन, सच्या, सच्यू,तेंडल्या,मास्टर ब्लास्टर, क्रिकेटचा देव, रन मशिन, बॉलर्सचा कर्दनकाळ, शतकांचा बादशाह, क्रिकेट बुक, आणि असे कितीतरी नावे व विशेषने असणारा हा महामाणव आमच्या महाराष्ट्रात जन्मावा हे आमच भाग्यच.