"एक प्रॉमिस करशील?"
"प्रॉमिस? आज काय हे अचानक?"
"सांग ना रे प्लीज.. करशील प्रॉमिस?"
"ह्मम्म्म.. तुला माहिती आहे ना, मी तुझ्यासाठी काहीही करू शकतो.."
"माहितीये रे राजा मला, आणि म्हणूनच आज मला प्रॉमिस हवंय तुझ्याकडून.."
"अगं पण आधी सांगशील तरी नक्की काय ते.."
"आधी प्रॉमिस.."
"ओके बाबा.. प्रॉमिस.."
"ह्मम्म्म.. इथून पुढे तू कधीच माझी आठवण काढायची नाहीस.. "
"....."
"....."
"तुला कळतंय का काय मागतेयस तू? आठवण कोणी काढत नसतं, ती आपोआप येत असते आतून.."
"ह्मम्म्म.. म्हणून मग एकदा आली की परत कधीच येऊ द्यायची नाही दिवसभरात.. "
"...."
"आणि कायम लक्षात ठेव, तू प्रॉमिस केलं आहेस.. "
आठवण झरा आनंदाचा
दु:खी मनास आधार
बंद नयनी पहाता
घाली जखमेवर फुंकर
आठवण ठेवा अमुल्य
देता उजाळा लख्ख
नाही कुणाची संपत्ती
राहीला माझाच हक्क
आठवण सडा प्राजक्ताचा
दरवळतो अंतरी गंध
अलगद गुंफते माला
जडला मलाच छंद
आठवण प्रवाही सरीता
आणते लोचनी ओल
आनंदाचे असता अश्रु
त्याला मोत्याचे मोल
''बगड बबं बबं बम लहरी ऽऽ'' कैलाश खेरचा मनमोकळा स्वर कँटीनच्या म्युझिक सिस्टीममधून मदमस्त घुमत होता. चहाच्या पेल्यांच्या तळव्यांनी चिकट झालेल्या टेबलावर ठेवलेल्या काचेच्या पेल्यातील चहामृत प्राशन करत सर्व मित्रमंडळी एकेक लंब्या चवड्या बाता मारण्यात गर्क होती.
तुझी आठवण
मोहरलेल्या आमराईतील
कोकिळ-कूजन
ग्रीष्मा नंतर
पहिला श्रावण
तुझी आठवण
अर्ध्या मिटल्या डोळ्यां पुढचे ,
स्वप्न क्षणों क्षण
भर आकाशी इन्द्र-धनूचे
रंग प्रदर्शन
तुझी आठवण
गुलमोहोराचे राना मधल्या,
गंध-रानपण
राना मधल्या रान फळाचे,
कडू गोडपण
तुझी आठवण
पहिल्या वहिल्या भेटीतले त्या,
थरारले क्षण
विरहात समजते आणिक छळते,
असे रितेपण
तुझी आठवण
या दिवाळीत .... बघ माझ्ही आठवण येते का !!!
[दिवाळीत मला सोडून "फराळ" करणाऱ्या माझ्या मित्र-मैत्रिणी माझ्हे हे original समर्पण.... ]
अमेरिकेत मी ऑफीस मध्ये असताना
दिवाळी ची तुझ्ही गडबड सुरु असेल
आजुबाजू ला माणसांची वर्दळ असली तरी ...
त्यात पहिल्या सारखी मज्जा नसेल .......
बघ माझ्ही आठवण येते का ........ [१]
सकाळ होईल ...भूक लागेल
"फराळ" आई स्वतःच आणेल ....
कारंजी आवडीने खाशील ग तू .......
पण तुझ्या ताटातल्या चकल्या पळवणारे कुणीच नसेल ...
बघ माझ्ही आठवण येते का ....... [२]
दुपार होईल ...बोअर होशील ...
ऑफीस चा ग्रुप CCD मध्ये जमेल ....
तुला पाहीलं चाफ्याच्या फांदीवर
आणि भूतकाळात हरवले
डोळ्यापुढील अंधारलेल्या आठवणींनी पछाडले
इथेच हिंदोळ्यावर झुलताना सारे दिवस मावळले
याच बागेत याच चाफ्याखाली माझे बालपण हरवले
हसत-खिदळत बागडताना आपली मैत्री जुळलेली
चाफ्यालाही बहर येऊन कळीन-कळी फुललेली
याच फांदीवर बसुन तू गायचाच रोज गाणी
सुख-दू:खात आपणच शिंपल झाडाला घालुन अश्रूंच पाणी
मी झाडाखाली आल्यावर रोज फांदी हलवायचास
वेचलेल्या जागेत पुन्हा फुलं पाडायचास
अशाच एका दिवशी ती तुझ्या जीवनात आली
ओबड-धोबड चाफ्याची फांदी सुंदर घरट्याने ल्याली
"काय, ओळखलंस का मला? हो, तोच मी - ज्याची वर्षभर वाट पहायचास तू. माझ्या पहिल्या स्पर्शानं आनंदीत व्हायचास, नाचू लागायचास. आठवतंय का काही? यंदा झालंय तरी काय तुला? माझ्या येण्याची चाहूल लागली की लगेच दारं-खिडक्या बंद करुन घेतोयस. अरे, मन मोकळं करुन बोल की माझ्याशी. नेहमी बोलायचास तसाच... पुन्हा..."
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
