भयकथा

उलट्या पायांची म्हातारी - भाग एक

Submitted by निरंजन कुलकर्णी on 17 May, 2020 - 14:22

ए विनू चल की लवकर. कवापासून थांबलोय!” सनीने पाचव्यांदा हाक दिली तसा विनू धावतच आला. “खरच जायचं का आपन? मला लय भ्या वाटतंय रे.” विनू घाबऱ्या नजरेने सनी आणि नंदूकडे पाहत म्हणाला. हे ऐकून सनी आणि नंदू मोठ्याने हसले. “तरी तुला म्हनत हुतो नको घ्यायला याला. लय भित्र हाय हे.” सनी नंदूकडे पाहून बोलला. आपल्याला “भित्रा” बोललेलं विनूला आवडलं नाही. तो आवेशात येऊन म्हणाला, “मला भित्रा म्हंता व्हय. मी कुनाच्या बापाला बी भीत नाय. चला….” असे म्हणून तो एखाद्या योध्याच्या आवेशात पुढे आला.

शब्दखुणा: 

सरमिसळ एक भयंकारी रोमांच भाग पाच

Submitted by मुक्ता.... on 16 February, 2020 - 12:28

सरमिसळ एक भयंकारी रोमांच

सरमिसळ एक भयंकारी रोमांच यकथामलिकेच्या अधिच्या भागाचे धागे खाली दिले आहेत
भाग एक
https://www.maayboli.com/node/73290
भाग दोन
https://www.maayboli.com/node/73298
भाग तिन
https://www.maayboli.com/node/73372
भाग चार
https://www.maayboli.com/node/73373

विषय: 

मी अजिबात घाबरत नाही....! - ३ अंतिम भाग

Submitted by मी मधुरा on 24 September, 2019 - 01:28

जमेल तितक्या वेगाने गाडी पळवत मी पलाश मार्गावर पोचलो. तिची कार तिथेच बंद अवस्थेत उभी होती. माझ्या उरात धडकी भरली. मी जवळ गेलो आणि जीवात जीव आला. ती आत बसली होती. मोबाईल कानाला लाऊन. मी बाहेरून खिडकीवर मध्यमा आणि तर्जनीच्या पाठमोऱ्या बाजूने टकटक वाजवलं आणि ती चांगलीच दचकली. काहीतरी बोलली आनंदानी. मी तिला काच खाली घ्यायची खूण केली आणि तिने सरळ दार उघडून मला घट्ट मिठी मारली. घामाघूम झाली होती अक्षरश:
"बरं झालं आलास. तुझा फोन का लागत नव्हता रे? किती घाबरले होते! बघ गाडी बंद पडली अचानक."

शब्दखुणा: 

मी अजिबात घाबरत नाही....! - २

Submitted by मी मधुरा on 23 September, 2019 - 22:55

भाग २

तिने स्पर्श केला तसा मी शहारलो..... तिचा स्पर्श मध्यरात्रीच्या हवेतल्या गारव्यासारखा आहे. कधी आल्हाददायक, कधी नसानसांत शिरून जागीच गोठवणारा ! मी तिला भेटलो नसतो तर कदाचित हे मी मान्य केलेच नसते की हृदय नावाचा अवयव ऑपरेशन न करता असा दुसऱ्याला देता येतो आणि तरीही जिवंत राहता येते. हाहाहा! विनोद होता ओ.... नाही कळला तर सोडून द्या. तसेही माझे विनोद केवळ मलाच कळतात. पण अताशा ती सुद्धा हसते माझ्या विनोदांवर. तिला ते कळतात का नाही यावर आपण नंतर विचारमंथन करू.

शब्दखुणा: 

मी अजिबात घाबरत नाही!

Submitted by मी मधुरा on 4 August, 2019 - 06:57

अमावस्येची रात्र! ऑफिस मधून सगळे लवकर घरी गेले होते. माझे काम मात्र अजून पूर्ण व्हायचे होते. मी एकटाच फाईलवर रिमार्क लिहित बसलो होतो. घड्याळाच्या मोठा काट्याने १२ वर येत ९ वर असलेल्या छोट्या काट्याशी काटकोन केला. उशीर झाला होता. पण मला चिंता नव्हती. तसाही मी अंधश्रध्दाळू नाही. त्यामुळे, अमावास्येला घरी लवकर जाऊन झोपायचे असते, असे कोणी कितीही सांगितले तरी ते मी ऐकत नाही. शेवटी काम महत्त्वाचे! आणि त्यात मी खवीस, चेटकीण, हडळ, भूत, मुंजा वगैरेला तर अजिबातच घाबरत नाही. त्यामुळे हातात मंतरलेला गंडा बांधणे वगैरे असले काही नखरे नसतात माझे. या उलट माझे घाबरट कलिग्ज्!

सॅड सेटन

Submitted by Rupesh dongare on 2 April, 2019 - 08:08

सॅड सेटन
(दुःखी दानव)

सॅड सेटन हि एक पीसी गेम आहे जी टेरर इंजीन याने बनवली आहे या गेमची सगळ्यात पहिली नोंद15 जून 2015ऑबस्क्युर हाॅरर काॅर्नर या यूट्युब चॅनलवर सापडली होती गेमच्या पहिल्या समीक्षे नंतर त्या चॅनलवरची व्हिडियो जागतिक पातळीवर चर्चेत आली.

विषय: 
शब्दखुणा: 

घुबड- भयकथा

Submitted by salgaonkar.anup on 31 January, 2019 - 06:33

घुबड- भयकथा
लहानपणापासूनच माझ्या कोकणातल्या न उलगडणाऱ्या रहस्यमयी गोष्टी कानावर पडत पडतच मोठा झालो, म्हणूनच मनावर एक प्रकारचं दडपण होतं, मन अस्वस्थ करणारं, थरकाप उडवणारं त्यामुळेच कदाचित गावी लग्न करायला माझं मन तयार होत नव्हतं, पण घरच्यांच्या आग्रहापुढे मला नमते घ्यावे लागले आणि इच्छा नसून सुद्धा मी गावी लग्न करायला तयार झालो.
मुंबईत स्थायिक होण्यापूर्वी गावी जे काही अनुभवलं त्या अनुभवाचा परिणाम म्हणून गावी जाणे मी कायमचे बंद केले होते, पण हा विचित्र योग्य जुळून आला आणि गावच्या घरात पाय ठेवणे मला भाग पडले.

शब्दखुणा: 

भूतबाधा?

Submitted by किल्ली on 31 October, 2018 - 10:44

कामाचा प्रचंड लोड उपसत व ऑफिसच्या बदलत्या वेळा सांभाळत आकाश दमून जायचा. कधी रात्रपाळी, तर कधी अर्धा दिवस अर्धी रात्र अशी वेळ गाठावी लागे. उशिरा घरी येणे नेहमीचेच झाले होते. जनसामान्यांची संध्याकाळ म्हणजे त्याची ऑफिसला जायची वेळ असे. शेजाऱ्यापाजाऱ्यांना तो क्वचितच दिसे. त्यामुळे त्याची आजूबाजूच्या लोकांशी फक्त तोंडओळख होती. पण कामाच्या अनियमीत वेळा ही एक गोष्ट सोडली तर काम, पगार आणि कंपनी चान्गली असल्यामुळे ही कंपनी सोडण्याचा सध्या तरी त्याचा काही विचार नव्हता. एकंदरीत त्याचं बरं चाललं होतं. लग्नबिग्न झालेले नसल्यामुळे कधीही आलं गेलं तरी वाट पाहणारं आणि कारण विचारणारं कोणी नव्हतं.

विषय: 

आवाज (शतशब्द भयकथा)

Submitted by किल्ली on 29 August, 2018 - 07:56

रात्रीची वेळ होती. अमावास्या असावी. दिवे गेल्यामुळे किर्रर्र अंधार दाटला होता. सर्वात वरच्या मजल्यावर तिचे घर होते. एकटीच राहणारी ती कुतूहलाचा विषय होती. अंगावर गच्च पांघरूण ओढून ती झोपण्याच्या प्रयत्नात होती. इतक्यात छतावरून धप्प धप्प आवाज येऊ लागले. मागे एकदा इमारतीच्या कुणीतरी आत्महत्या केल्यापासून गच्ची कायमची बंद करण्यात आली होती. हे आवाज कुठून, कसे येत असतील ह्या विचाराने ती घाबरली, भीतीने शब्द फुटेनात, घशाला कोरड पडली. आवाजांची तीव्रता कमी जास्त होत होती. अचानक तिला खिडकीबाहेर काळ्या सावल्या हलताना दिसल्या. कमकुवत मनाची ती भयातिरेकाने कोसळली.

विषय: 
शब्दखुणा: 

Pages

Subscribe to RSS - भयकथा