मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
भयकथा
"ते" - ५
"ते" - ४
भाग १: http://www.maayboli.com/node/38066
भाग २: http://www.maayboli.com/node/38133
भाग 3 : http://www.maayboli.com/node/39907
'जयदीप .. हो जयदीपच. तू परत आलायस इथे , माझा अजूनही विश्वास बसत नाहीये . दत्त दत्त '
"ते" - ३
"ते" - २
भाग १: http://www.maayboli.com/node/38066
पीसी उघडला. DVD तले फोटो ओपन केले .. सुरुवातीला . समुद्राचे.. टेकड्यांचे, शेतांचे, फोटो होते. सुंदरच साईट आहे ..
सातव्या फोटोत ती गढी दिसली आणि मी हादरलोच .. पुढचे सगळे फोटो मी अधाश्यासारखे पहिले ..
माझा माझ्या डोळ्यांवर विश्वास बसत नव्हता .. हो तीच ती गढी..जळलेली. भेसूर. विद्रूप..
गेल्या २५ वर्षांपासून जे अगम्य कोडं स्वतःशी बाळगून होतो .. ते आज अनपेक्षित पणे माझ्या समोर आलेल होतं
***********************************
"ते" - १
टेकाडाचा चढ संपता संपत नसतो... धावून धावून छाती फुटायला आलेली असते , हातातला पलिता नाचवत तो वाट फुटेल तसा वर चढत असतो. डोक्यावरचा फेटा. सुटून पायात अडकत असला. तरी त्याला त्याच भान उरलेलं नसत..पुरुषभर उंचीच्या माजलेल्या गवतातून कसाबसा वाट काढत तो वर पोचतो.. भणाण वार त्याच्या कानात घुसतं, तसा तो भानावर येतो , धडाडणार काळीज काहीस शांत होतं. तो जिथून वर आला.. त्या टोकाला पाहतो .. दूर खाली.. आता अक्ख्या गढीने पेट घेतलेला असतो. आगीच्या ज्वाळा लपलप करत संपूर्ण गढीचा ग्रास गिळत असतात आतून येणारे भयंकर अभद्र आवाज. अजूनही त्याला ऐकू येत असतात .. तो गुढग्यांवर कोसळतो .
'असंभव..!!' :--(एक चित्तथरारक प्रेमकथा)::=>भाग-4
NOTE ::(ही कथा पुर्णपणे काल्पनिक असुन यातील घटना, स्थल, प्रकाशचित्रे आणि व्यक्ती यांचा संबंध कोणत्याही मृत अथवा जिवित व्यक्तीशी नाही. याची कृपया वाचकांनी नोंद घ्यावी. धन्यवाद!)
असंभव :--(एक चित्तथरारक प्रेमकथा)::=>>भाग=>3 पासून पुढे़...
.
.
.
.भाग=>4
ग्रहण-२
किचनमध्ये भांडी पडल्याचा आवाज आला. आता तर पाय लटपटायला लागले होते. आत कोणीतरी होतं, नक्कीच.
"कोण आहे आत?" मी घाबरुन बरळलो. हसल्यासारखा आवाज आला. आत जाऊ नको कि नाही? असहाय झालो होतो. बाजुला उभी केलेली एक मोडकी छत्री हातात घेतली, बुडत्याला काडीचा आधार. एक एक पाऊल टाकत आत शिरलो. किचनमध्ये भांडी पडलेली होती, बाहेर विजांचा नंगानाच सुरु होता
आणि..........
ग्रहण - भाग १
आता पुढे ..........
****************************************************************************
माणसाचं आयुष्य मोठं अनाकलनीय आहे. प्रत्येक पुढचा क्षण हा अनपेक्षित असतो. काही काही लोकांच आयुष्य तीस-चाळीस वर्ष तसच्या तसं जातं, काही बदल नाही..साचलेल्या डबक्याप्रमाणे.! पण काहींच आयुष्य..... असो
"मी परत येइन" : भाग २
मी परत येइन : भाग १
फाट्यावर नेहमीप्रमाणे गाडी थांबली. दिरगुळे मास्तरांनी डाक ताब्यात घेतली. नेहमीप्रमाणे ड्रायव्हरबरोबर दोन शब्द बोलून आणि तंबाखुची चिमूट दाढेखाली दाबुन त्यांनी सायकलला टांग मारली.
"अहो...अहो काका, जरा थांबता का? हे कुठलं गाव आहे?"
एक नाजुक आवाजातला प्रश्न कानी आला. मास्तरांनी आवाजाच्या रोखाने नजर वळवली. एक २७-२८ वर्षाची सुस्वरुप मुलगी बसमधुन उतरुन उभी होती. पाठीवर एक ट्रॅव्हल बॅग अंगात जीन्स, शॉर्ट कुर्ता असा आधुनिक वेष...... !
तिने प्रसन्न हसुन दोन्ही हात जोडले.