प्रकाशचित्रण

झब्बू अतिशय सोपा आहे. संयोजक दर दिवशी रंगांची एक जोडी देतील. त्या जोडीमधले दोन्ही रंग असलेले कुठलेही प्रकाशचित्र टाकावे. रंगांची छटा थोडीफार बदलती असली तरी चालेल पण शक्यतो मूळ रंगाशी प्रामाणिक राहा.

मायबोलीवरील गणेशोत्सवाला यंदा २१ वर्षे पूर्ण होत आहेत, त्यानिमित्त आम्ही आपल्या लाडक्या झब्बूला एका वेगळ्या स्वरूपात घेऊन येत आहोत. दर दिवशी एक - एक नवीन विषय दिला जाईल. दिलेल्या विषयातील २१ गोष्टींची नावे तुम्ही द्यायची आहे. शक्यतोवर नवनवीन यादी बनवण्याचा प्रयत्न करा. काही विषय सोपे आहेत तर काही जरा किचकट, आम्हाला खात्री आहे कि मायबोलीकरांना हि दुर्वांची जुडी सहज वाहता येईल.

होऊन जाऊ दे तर ...

आजचा विषय आहे- मराठी लेखनातली (कथा, नाटके, कविता) २१ पात्रे

झब्बू अतिशय सोपा आहे. संयोजक दर दिवशी रंगांची एक जोडी देतील. त्या जोडीमधले दोन्ही रंग असलेले कुठलेही प्रकाशचित्र टाकावे. रंगांची छटा थोडीफार बदलती असली तरी चालेल पण शक्यतो मूळ रंगाशी प्रामाणिक राहा

स्वातंत्र्य दिना निमित्त केलेली मॅक्रो फोटोग्राफी सादर करतोय. आवडल्यास जरूर सांगा
१

२

३

४

या वर्षी उन्हाळा म्हणजे नुसताच ‘लांडगा आला रे आला’ झालं. जर्रा उन्हानं डोकं वर काढलं की पावसानं टपली मारलीच. दम खाऊन उन्हानं तडाखा दिला, पण तो येता येताच फुस्स झाला. ८-१० दिवसाच्या वर उन्हाळ्याची सत्ता टिकली नाही. तरी आमच्याकडं ४८ ला टेकून आला पारा.

या सगळ्या भानगडीत आंघोळीला वाजले १०. मस्त कोमट-कोमट पाण्यानं आंघोळ केली. ऊन चांगलंच कावलं होतं. पुन्हा सर्पसिंहासनात आरुढ झालो. हाताशी दुर्बीण ठेवली. हो. असलेली बरी. खूप वेळा काहीही अनपेक्षित दिसू शकतं.

नमस्कार,

सध्याच्या जगभरात व्यापलेल्या करुणा ग्रस्त स्थितीमध्ये खूप काळ घरी घालवता आला. २०१७ साली काढलेल्या काही फोटोंमुळे आठवणींना उजाळा देण्याची चांगली संधी या लेखाच्या रुपात मिळाली आणि वेळेचा योग्य असा सदुपयोग झाला. तर मग वाचूया का हा लेख……..

'परदेशातील आपला भारत देश'
लेखिका आणि छायाचित्रकार : प्रिया जोशी
________________________________

मला बघताच झुडूपात बसलेला लालबुड्या बुलबुल अकारण अस्वस्थ झाला. फांदीवर बसून भयंकर टिवटीवीनं निषेध करू लागला. त्याचं घरटं की काय म्हणावं इथं? पण त्या तपासात मी पडलो नाही. घाबरतात पाखरं फार. लहान काय अन् मोठी काय? घरटं प्रत्येकाला जपायचं असतं. आपल्या या विश्वासावरच तर चिवचिवती पिल्लं मोठी होतात. उडून जायचं बळ त्या धडपडत्या पंखात घरटंच तर भरतं. मग त्या पाखराच्या घरट्याशी त्याला घाबरवण्यात काय शहाणपण? ‘नाही रे बा. तुझ्याशी मी येत नाही. शांत रहा. पिलांना बळ दे. पंखावर आनंद घेऊन उडू दे त्यांना माझ्या रानात अन् घरट्याची ताकद या रानाला लाभू दे. रान फुलू दे, फळू दे, वाढू दे.’

टेक्सासच्या उल्कापात वाटावा अशा उन्हाळ्यात इथे गार वाटते म्हणून आम्ही नियमितपणे जातो.
सिबलो निसर्गकेंद्र हे अजिबात प्रसिद्ध नाही पण इथे तास दोन तास फिरायला प्रसन्न वाटते. शाळेच्या अधूनमधून येणाऱ्या सहली आणि पाच दहा पक्षीमित्र सोडले तर इथे विशेष कुणी येत नाही. कधी कधी फोटो शूट चाललेली दिसतात. त्यामुळे नेहमीच निवांत , शांत असते. घराजवळ असल्याने मलाही सुटसुटीत वाटते.

अधून-मधून इकडं पाण्यावर येणा-या या बिबटाची विश्रामगृहाच्या लोकांना खोड चांगलीच माहिती. मी परतल्यावर यावर ब-याच गप्पा झाल्या. दोन बाजूला डोंगर अन् पसरत गेलेलं रान. जनावराला तोटा नाही. ससे, भेडकी, कोठरी, सांबरं, रोही, डुकरं, कधी चितळं तर कधी चराईला आलेलं चुकार ढोर. अन् काही नाही मिळालं तर रात्री गाव राखणीचं मोकाट कुत्रं.