कविता

तो चंद्र आहे वेडा , मी चांदणी नभाची,
त्याला प्रकाशाचे वेड , मला भीती वलयाची !

तो फिरतो नभात , तार कापतो ढगांची,
माझी क्षीणशी भ्रमन्ती , साथ त्याच्या सावलीची!

तो आकाशीचा राजा , सभा त्याची प्रकाशाची,
त्याच्या सभेमध्ये आहे, मला जागा किरणाची!

त्याला क्षितीजाचे वेड , मला तार प्रांगणाची,
त्याची बेधुंद भरारी, माझी चाल कासवाची!

तो आहेच थोडा वेडा , धग सोसतो उराशी,
त्याच्या प्रेमाची ती उब, माझ्या मनाच्या तळाशी!

एक खळाळती नदी
तिचे रम्य दोन्ही काठ,
दोन तिरी दोन मन
माना दोघांच्याही ताठ!

समांतर ते जगती
मत एक ना चुकून,
एक होकार भरितो
दुजा नकार घोकून...

वाटे निर्मळ वहावे
अडता, मना पुसावे
त्याने संभ्रम सारावे
आपणास सुखवावे!

प्रत्यक्षात असे नाही
मने धरी भिन्न तान
एक नित्य मी, मी करे
दुजा म्हणे मी महान..!!

मग सहजच वाटे
सारे आपण अर्जुन,
त्याचे प्रश्न मोठे होते
आणि संभ्रम कठिण..!!
इथे प्रश्न इवलाले
करी आपणा अर्जुन,
संभ्रमात जग म्हणे
नाही सुटका ह्यातून!

त्यास कृष्ण तरी होता
योग्य अयोग्य सांगाया,
इथे आपणच खरे
नसे कुणाचीच माया!

मग आपलीच तीर
दोन आपलीच मने,

नामामधे रंगलो मी, ध्यानामधे गुंगलो मी
माउलीत दंगलो मी, पालखीच्या सोहळ्यात |

ओठी विठ्ठलाचे नाम, पाठी विठ्ठलाचे धाम
चित्ती विठ्ठलच ठाम, पालखीच्या सोहळ्यात |

कुणी गातसे अभंग, कीर्तनास चढवी रंग
तो सुटेना संतसंग, पालखीच्या सोहळ्यात |

एकमेका आलिंगूनी, सर्व जाऊ आनंदूनी
भक्तिरसात न्हाऊनी, पालखीच्या सोहळ्यात |

धावे सांजवेळी गाय, तैसे ओढतात पाय
डोळ्यांपुढे विठूमाय, पालखीच्या सोहळ्यात ||

प्रभू तुज वंदितो मी
तुझे चरण पूजीतो मी
पंचमहाभूतांच्या देहा
स्वामी तुज अर्पीतो मी

नयन तुझे दर्शन घेती
घेवोनी हो पवित्र होती
कान माझे एकती काही
भक्ती धारा प्रभू तुझी

देह माझा झिजवितो
जसे चंदन उगाळीता
चंदन टीळा तुझ्या भाळी
तसा देह तुझ्या चरणी

मन माझे एकतारी
तुझ्या भजनी रंगुनी
वाणी एक बोल गाई
स्वामी समर्थ माझी आई

हृदय माझे आसन केले
प्रेमे बसा स्वामी समर्था
चित्ती तुझे नाम घेता
पवित्र होई जीव आत्मा

कहाणी ऐका एका वेश्येची
पुरुषांची वासना शमविणाऱ्या साधनाची
पशुंकडून ओरबाडले जाणाऱ्या एका स्त्रीची
कहाणी ऐका एका वेश्येची.....

बालपण सगळ चिखलातच गेल
आईच दुधपण बाटलीतूनच पिल
जगायचं रडगाण पण लवकरच कळल
कहाणी ऐका एका वेश्येची....

शाळा कसली माहीतच नाही
शिक्षणाचा तर मला गंधच नाही
भातुकलीचा खेळ ठाऊकच नाही
पशूंचा सहवास तर नवीनच नाही
कहाणी ऐका एका वेश्येची.....

संसार पडलाय उघड्यावर
सुहागरात्रही केली दुसऱ्याबरोबर
संसाराचा गाडा माझ्याच देहावर
कहाणी ऐका एका वेश्येची.....

रात्र-रात्र ज्यांनी आम्हाला जागविल
वेश्या-वेश्या म्हणून त्यांनीच हिणवल
समाजातील घाण म्हणून गावाबाहेर हाकलल

च्यायला काय साला कमाल आहे ,
गावात तासन तास दिवसेन दिवस लाईट नाही,
मॉल्स पंचतारांकित हॉटेलात लखलखाट डिस्को ची धमाल आहे

च्यायला काय साला कमाल आहे ,
१० हजार कर्जा साठी शेतकरी जिवानिशी जातोय
स्वीस बॅंकेत खाती खोलून मंत्र्यांची मात्र धमाल आहे

च्यायला काय साला कमाल आहे ,
क्रांती सूर्य छत्रपती शिवाजी महाराज कि जय
मेणबत्त्या जाळून षंड प्रदर्शन समाजाची धमाल आहे,

च्यायला काय साला कमाल आहे ,
सर्वधर्मसमभाव थोथांड भंपक नारा
बाप माझा जोशी , नवरा मात्र जमाल आहे

च्यायला काय साला कमाल आहे ,
मार खा बेदम, जीव हि जाईल, विरोध केला तर अटक ,
दिल्लीच्या आदेशावर पोलिसांची मात्र धमाल आहे

तो चांद पहा आकाशी अहा सुकुमार कुणी घरी घुसला
रातीस आली मदहोशी ज्वर जणू प्रितीचा मुसमुसला
चांदणी खडी अंगणी चमक नथ्थनी दागिना हसला
रातीच्या बसत छातीशी बात प्रितीची करुन तो फसला
वाटले, मनी दाटले प्रेम रातीला बरा सापडला
घेतले बाहुपाशात अडकला त्यात चंद्र अवघडला
जो लपंडाव खेळत निशा लोळत पलंगावर पडली
थोडासा झाला वेळ संपला खेळ उषा अवतरली
पाहून प्रणय जोडीचा उषा-सूर्याचा, निशा बावरली
चंद्रास मिठीत घेण्यास पुन्हा धरण्यास निघुन ती गेली
करुनिया 'शुभ्र' चेहरा हलवी मोहरा रात्र जी तिथुनी
रात्रीची धाकटी भगिनी ती ’संध्या’ तरुणी म्हणाली हसुनी
"सूर्याची फजिती करते जगा हासवते पहा तू ताई"

आलो वेस ओलांडून देह जन्म त्वा वाहून
आले गेले निरोपाचे रोप अंगणी लावून

करू पाहिला संसार ऐहिकाचा मुका मार
पळ पळालो बेजार नाही फिटला अंधार
रूप निरूप आकार विरूपाची सोंगे फार
जेहि देखणे पाहिले नाहि भेटला आधार

जळू गेली माया काया छेडली अंगी शततार
राहिल्या न पडदे भिंती दिसू लागले त्या पार
क्षणाची उसंत बेतली उलगडले घन संभार
घरटे उसवून उघडले उजेडास मिटले दार

माझा नवरा नाही काही कामाचा
माझा नवरा आहे बिनकामाचा

सकाळी सकाळी पिवून येतो
संध्याकाळी झोकून घेतो
बिनघोर पडतो रात्रीचा

दारू प्यायला मागतो पैसे
पैसे मी आणावे कुठून कसे
त्यासाठी कायम करतो घोशा

फाटक्या संसारात पडला पाय
तुम्हीच सांगा मी करावं काय
त्याला पायपोस लागेना कशाचा

दुसर्‍या बायांकडे बघते जेव्हा
आनंद होतो मनात तेव्हा
संसार तसा होवो माझा सुखाचा

गर्द अंधा-या वाड्यामध्ये...
पिशाच्चांचा राडा
असा गावाच्या वेशीबाहेर....
म्हातारीचा वाडा

म्हातारीच्या वाड्यात म्हणे...
सत्तावन्न खोल्या
सावल्यांनी भरलेल्या अन
रक्तानं त्या ओल्या

गेला कोणी वाड्यामध्ये
तर येणे परत नाही
आणखिन एक सावली वाढे
तरी खोली भरत नाही

वाड्यामधल्या हरेक खोलीत
येतो म्हातारीचा वास
कधी ऐकु येते किंकाळी
कधी पुटपुटण्याचा भास

आमोशाच्या रात्री इथं
कुणी बाळ रडत असतं
वाड्यामागचं झाड वडाचं
दात विचकुन हसतं

कुबट कुजगट म्हातारीची