मायबोली

मायबोलीवरच्या नवीन सुविधा, मायबोलीकरांनी वेळोवेळी केलेल्या चाचणीच्या मदतीमुळेच प्रत्यक्षात आणू शकलो आहोत.

काही नवीन सुविधांच्या चाचणीसाठी मदत हवी आहे.
मदतीचा वेळ : एका भेटीत ५- १० मिनिटे
आठवडयातून किती वेळा: कमीत कमी २ वेळा, जास्तीत जास्त तुम्हाला जमेल तसे.
किती काळासाठी: चाचणी सुविधा सगळ्यांना उपलब्ध होई पर्यंत , आजपासून अंदाजे २-३ आठवडे.
कामाचे स्वरूप : सुविधा तपासून तुमचा फीडबॅक देणे

.

.

आपमतलबी बेरजा,
अजाणतेपणी केलेल्या
वजाबाक्या मदतीच्या
अचूक निःशेषाच्या
गुणाकार भागाकार
फक्त हित संबधांचा
आणि परत त्यांच्याही
बेरजा वजाबाक्या
अपूर्णांकात उरणाऱ्या !!

.

.

नेहमीच्या सवयीप्रमाणे संध्याकाळी मी माझ्या आवडत्या ठिकाणी बसलो होतो. दूर दूर पसरलेली अस्फुट अनाकलनीय ती क्षितिज रेषा , जेथुन माझी देवयानी अलगद अवतरते अन् अल्लड प्रियतमेगत अनिवार ओढिने हळू हळू माझ्याच दिशेने येत ह्या उधाळणाऱ्या प्रेम सागराच्या लाटेवर स्वार होत हृदयाच्या किनाऱ्यावर दिमाखात विसावते ; तेच हे माझे आवडते स्थान.... रुपेरी पुळणीवर पसरलेले मीऱ्या बंदर. तुझी आतुरतेने वाट पहात बसण्याचे आणि अर्थातच तुझे हसतमुखानी स्वागत करण्याचे एकमेव ठिकाण !

.

.

.

अर्ध्यावरून तू गेलीस
अन् ...
आयुष्य घड्याळाच्या
काट्यासारखं
रोज त्याच जागेवरून
पुढे जातंय...
गोल-गोल फिरत राहणारं
हे वर्तुळ कधी संपणार....!
शुक्राची चांदणी दिसून
प्रहर संपावा तसं
नवीन प्रकाशाला
जन्म देवून
ही रात्र कधी संपणार ?

.

.

शेवटी तो क्षण आला
अटळ अन् नकोसा
नातं बंधमुक्त उरले
जीव झाला वेडापिसा

अखेरचा यत्न वाचवायचा 
बुड़त्या जहाजाला झाला
कर्मठ दुराग्रह पाहताना
अगतिक पाश सैलावला

अनावर हतबुद्ध भयगंडाला
भावनांचा झाला कोंडमारा 
ज्वालामुख मनस्वी उद्रेकला 
स्ववंचनेचा निर्जीव पसारा

गोठला पाषाण नात्यांचा
तारुण्य उन्माद निमाला
परिकथेचा तो राजकुमार
इथे बंधमुक्त मात्र उरला....

― अंबज्ञ

.

.

मी चिवडा केला नाही,
मी चकली केली नाही.
मी लाडूसुद्धा वळला नाही.
कशाला उगीच वजन वाढवणे
या आमच्याकड़े दिवाळीला
चॉकलेट कैडबरीच्या फराळाला

नको तेलाचेे तळणे
अनारसे आणि बोरे
नको ते लाटणे
शंकरपाळी आणि करंजे
या आमच्याकड़े दिवाळीला
चॉकलेट कैडबरीच्या फराळाला

प्रस्तावना :
तीन वर्षांपूर्वी आमच्या व्हाट्सएपच्या ग्रुपवर पूर्ण शंभर दिवस मी एक मालिका चालवली होती. मी रोज माझ्या प्रोफाइल फोटोमध्ये एक फोटो डकवत असे, आणि स्टेटसमध्ये त्या फोटोसंबंधी काही चविष्ट लिहीत असे.

प्रोफाइल फोटो मी कुठूनही मिळेल तिथून घेत असे. काही फोटो आंतरजालावरून घेई, तर काही मी स्वतः काढलेले असत. तसेच काही स्वतःचे, कुटुंबाचे आणि मित्रांचे असत. फोटोबाबत असा काही विधिनिषेध नव्हता. बस! फोटो मनात कुठेतरी क्लिक व्हायला हवा. मग मी तो माझ्या संग्रहात ठेवायचो आणि रोज एक फोटो घेऊन पाऊण तासाच्या माझ्या लोकल प्रवासात त्यावर स्टेटस लिहायचो.

.

.

प्रिये ! चंदन म्हणावं का गं तुला
अखंड सहवास सोबतीला
भीत अवचित पारखलो ह्या श्वासाला
सचित्त तुझ्यासंगे पुढील प्रवासाला

प्रिये ! गुलाब म्हणावं का गं तुला
मुलायम स्पर्श गंधित पसरलेला
नकळत दुरावलो ह्या स्वर्गसुखाला
अस्तित्व खुलवत मम स्मारकाला