मायबोली

भाग २ पासून पुढे-
......

रोहन, तिचं अफेर चाललय विक्रमशी... सागर.

विक्रम??.. रोहन.

तिच्या ऑफीसमध्ये असतो तो... सागर.

पण सागर, आर यू शोअर अबाउट इट?.. रोहन.

म्हणजे?.. कशाबद्दल... सागर.

म्हणजे, तुला हे कसं कळाल सागर?.. आणि मला वाटतय तू एकदा पक्की खात्री करून घ्यावीस.. रोहन.

रोहन मला पक्की खात्री आहे, त्या दोघांना मी कॉफी शॉप मध्ये बसून गप्पा मारताना पाहिलंय आणि प्राचीच्या मोबाईलवर त्याचे रोमँटीक मेसेजेसनी तिचा इनबॉक्स भरलाय.. सागर.

तरी सूध्दा मला डाउट वाटतोय सागर... रोहन.

(5:30p.m. कॉफी शॉप मध्ये सागर रोहन ची वाट बघत असतो.. थोडया वेळाने रोहनला फोन लावण्यासाठी आपला मोबाईल घेणार तोच समोरच्या दारातून रोहन येत असताना दिसतो..)
दोघांची नज़रानजर होते. दोघेही एकमेकाला अगदी छोटीशी वेलकम स्माईल देतात. रोहन सागरच्या समोरील खुर्ची ओढून बसतो..
दोन मिनटांसाठी सर्वत्र शांतता पसरते. दोघेही एकमेकाकडे बघतात पण दोघांनाही वाटत की सुरुवात कशी करावी..
शेवटी त्या शांततेला तोडत रोहन बोलतो -
सागर, मला वाटतय आपण आता आपल्या विषयाकडे वळू शकतो.. -रोहन.
विषय?.. -सागर.

7 एप्रिल मंगळवार..  गॅलक्सी सॉफ्टवेअर प्रा. लि. चे  सि इ ओ मि. दिक्षित  आपल्या स्टाफ सोबत मिटिंग मध्ये व्यस्थ.. 

सर्व इंम्प्लॉई गंभिरपणे त्यांचे बोलणे ऐकत होते. हॉल मध्ये खूप गंभिर वातावरण झाले होते. पण त्या हॉल मधिल एकच  खूर्ची रिकामी होती. सि. अकॉटेंट मि. सागर यांची.

इतक्यात त्या तणावलेल्या वातावणात हॉलचा दरवाजा  धाडकण उघडला आणि सागर चा आवाज ऐकू आला. मे आय कम इन सर?.. - सागर.

येस यू कॅन.. -दिक्षीत. 

सागर गडबडीने आत येऊन त्या रिकाम्या खूर्ची वर बसला. सगळा स्टाफ त्याच्याकडे एखाद्या वेड्याप्रमाणे पहात होता.

तळटीप -
०१. हा ‘हलकट’पणा नसून ‘हलकासा’ प्रयत्न आहे.. मायबोलीच्या (विहीरीतल्या) खवळलेल्या लाटांवर स्वार होण्याचा.. ‘वल्हवासकट होडी बुडणार’ म्हणजे ‘आयडीसकट धागा उडणार’ ह्याची खात्री असून उडी मारतोय..
०२. माबोच्या बाहूबली योद्ध्यांपुढे मी म्हणजे केस खेत की आयडी... अनुल्लेखानं मारलंत तर शेवटपर्यंत वाचणार नाही. (म्हणजे मी वाचेन, पण तुम्ही लेख वाचणार नाही..) म्हणुन तळटीप उजळ माथ्यावर टाकली आहे..
०३. ‘मेरा वचन ही है शासन’ असं आपलं काही नाहीये.. त्यामुळं लेखात लिहलेल्या मतांशी लेखक स्वतःसुद्धा प्रामाणिक नाहीये. फारच जोडे पडले तर लेखक पलटी खाऊ शकतो..

गप्पा रंगवणे- एक कला

रंग नवा स्पर्शाचा, रंग तुझ्या सूगंधाचा..

स्वप्न नवे पाहन्याचा, रंग तुझ्या स्मित हास्याचा..

धूंद तुझ्या प्रेमाची, बरसते वर्षा होऊनी..

चिंब होते मन माझे, भिजूनी तुझ्या रंगात..

रंग नवा आनंदाचा, रंग तूझ्या सहवासाचा..

मोहून जाई मन माझे, पाहता तूला सामिप येता..

कळे ना काही, बावऱ्या मनाला..

देशिल का गं? प्रेम थोड, माझ्या या वेडया जिवाला.....

.

https://manmajhesairat.wordpress.com/

भाग - 1

प्रत्येक माणसाचा जगण्याचा दष्टीकोन हा वेगवेगळा असतो.. आता उदाहरण म्हणून एक किस्सा सांगतो .....

 हि घटना आहे पाच वर्षा आधिची. आम्ही कॉलेजमध्ये होतो .. 12 वीचं वर्ष होतं.. अभ्यासाचा दबाव तर होताच... पण enjoyment full on. चालु  होत... 

तसा आमचा गृप पुर्ण कॉलेजमधे गाजलेला होता.. सगळ्याच बाबतीत आमचा गृप पुढे  असायचा..  शक्यतो सगळ्यांचा स्वभाव सारखांच.. पण कोमल !!..

पाणी हेच जीवन .... ही गोष्ट आपण शाळेत शिकलेली व पुढे आयुष्यात पदोपदी अनुभवलेली आहे. निसर्गाने प्रत्येक सजीवास जीवन जगण्यासाठी उचित प्रमाणात अन्न पाणी नेहमीच उपलब्ध ठेवलेले आहे. नैसर्गिक अन्न साखळीतील मानवी हस्तक्षेपाने आज आपल्याला पाणी टंचाई जाणवते.