... रंग माझा वेगळा
खरं सांगायचं तर रंगांची खरी गम्मत मला खूप उशिरा म्हणजे आता आताच कळायला लागली.
खरं सांगायचं तर रंगांची खरी गम्मत मला खूप उशिरा म्हणजे आता आताच कळायला लागली.
राष्ट्रपती द्रौपदी मुर्मू यांनी 27 ऑक्टोबरला राष्ट्रपती अंगरक्षक (President’s Body Guard) दलाला राष्ट्रपतींची चंदेरी तुतारी आणि पताका प्रदान केली. प्रत्येक राष्ट्रपतीच्या कार्यकाळाच्या सुरुवातीच्या काही दिवसांमध्ये राष्ट्रपती भवनाच्या प्रांगणात पार पडणारा हा औपचारिक, शिस्तबद्ध आणि दिमाखदार समारंभ. भारताचे पहिले राष्ट्रपती डॉ. राजेंद्र प्रसाद यांनी 14 मे 1957 ला राष्ट्रपती अंगरक्षक दलाला पहिली राष्ट्रपतींची चंदेरी तुतारी आणि पताका प्रदान केली होती.
हो,
शाहरूख खान भारतीय महिलांना आवडतो.
आणि हे मी म्हणत नाहीये......
तर सर्व्हेचा निकालच तसा आहे.
त्याच निकालावर आधारीत हा सुंदर लेख आज सकाळीच त्याच्या वाढदिवसानिमित्त वाचण्यात आला.
https://www.bbc.com/marathi/india-59472935
या लेखाला केवळ शाहरूखच्या चाहत्या महिलांनीच नाही तर भारतातल्या प्रत्येक पुरुषाने वाचावे आणि यावर विचार करावा अशी मनापासून ईच्छा म्हणून हा लिखाणप्रपंच !
-------------------------------------------------
आज अचानक कांताराला जायचा योग आला.
अचानक आला, कारण मला जायचे नव्हते. मला त्याचा ट्रेलरच भडक उथळ वाटलेला. तरी बहुतांश लोकं नावाजताहेत तर ओटीटीवर आल्यावर चान्स घेऊया म्हटलेले. तिथे रिमोट आपल्या हातात असतो. थिएटरमध्ये मात्र चित्रपट कितीही कंटाळवाणा वाटला तरी अर्ध्यावर उठून जायचा विचार आजवर माझ्या मध्यमवर्गीय मनाला शिवला नाही. वेळेचे रताळे झाले तरी चालेल, डोक्याची मंडई झाली तरी चालेल, पण समोर जो रायता फैलावून ठेवला असतो तो चाखूनच जायचा असे घरचे संस्कार आहेत.
यंदाच्या दिवाळीच्या निमित्तानं मुंबईमधल्या भायखळा रेल्वेस्थानकाच्या ऐतिहासिक इमारतीविषयीचा हा विशेष लेख. मुंबईत अनेकवेळा जाणं झालं असलं तरी भायखळ्याला जाऊन त्या स्थानकाच्या ऐतिहासिक इमारतीला भेट देण्याची संधी अलिकडेच मिळाली होती.
आर आर आर चित्रपट त्यावरची चर्चा ऐकून पाहिला. अपेक्षा बाहुबलीच्या होत्या. पण बघितल्यावर आरारारा का बघितला असे झाले.
केजीएफबाबत सावध भुमिका घेतली आणि थोडक्यातच तो चित्रपट काय कॅटेगरीचा आहे हे ओळखत वेळ आणि मनस्ताप दोन्ही वाचवले.
पुष्पा मात्र पुर्ण बघितला. अल्लू अर्जुन नाव ऐकून होतो. त्याचा स्वॅग आवडला. पुर्ण चित्रपटाचा डोलारा त्यावरच होता. बाकी चित्रपट म्हणून कलाकृती सामान्य वाटली.
दिवाळीची सुटी तोंडावर आलेली.
हवेत गारवा वाढायला लागलेला.
दुपारचं मऊ ऊन हवंहवंसं वाटणारं.
जवळपास रिकामं झालेलं कॉलेज आणि होस्टेल.
कुठेतरी तुरळक चुकार मुलंमुली.
तेही आपल्यासारखेच निवांत.
कॅन्टीनही शांत.
किंबहुना सगळ्या हवेवरच एक उबदार, आनंदी निवांतपणा पसरलेला.
आपलं काही तरी बारीकसं काम कॉलेजमध्ये.
ते आटपून आपणही दिवाळीला घरी जायला निघणार.
अशा वेळी कॅन्टीनमध्ये अनपेक्षितपणे भेटलेला मित्र आणि त्याच्याबरोबर घेतलेला चहा.
काय रंगतात ना गप्पा अशा वेळी!
ती, मी आणि मुंबईची खादाडी !
-------------------------------------
हम एक बार जीते है,
हम एक बार मरते है..
प्यार न जाने कितने बार करते है
पर दिन मे चार बार चरते है
यातले 'चरते है' म्हणजे चरणे.
म्हणजेच शुद्ध मराठीत हादडणे!
ऋन्मेषचे धागे - एक मायबोलीय समस्या??
धागे काढणे ही कला आहे की रिकामटेकड्या लोकांचे धंदे आहेत हे माहीत नाही. पण मायबोलीवर काही मी एकटाच नाही जे धागे काढतो. त्यामुळे ज्यांनी ज्यांनी मायबोलीवर किमान दहा वा दहापेक्षा जास्त धागे काढले त्या सर्वांनी मिळून हे ठरवावे. मी कोण एकटा ठरवणारा..
पण एक सत्य हे सुद्धा आहे की कोणी धागे काढलेच नाही तर जगातले कुठलेच संकेतस्थळ चालणार नाही. त्यामुळे कोणी कमी काढा वा जास्त काढा, पण धागे काढणे ही जगण्याची गरज आहे. तरीही एण्ड ऑफ द डे, ऋन्मेष एकटाच फार धागे काढतो म्हणून बदनाम आहे.