टिव्हीवर खुपवेळा जाहिरात बघितली आहे. घरी थोडे तणाव वगैरे चालू आहेत. वडीलांची इच्छा आहे की सरळवास्तुच्या लोकांना बोलवून काही उपाय करुन घ्यावेत. माझा फारसा विश्वास नाही यावर पण आता वडीलांचे मन मोडवत नाहीये.
कुणी 'सरळवास्तु' कडून काही उपाय करुन घेतले असल्यास प्लिज सांगा. अनुभव कसे होते आणि मुळात करुन घ्यावे की नाही.
बाबा दाढी करताना जो वेडावाकडा चेहरा करत त्याची पाठीमागे आईसोबत टिंगल केलेल्या आपणास तारूण्यात पदार्पण करताना दाढी उगवली तेव्हां कसे वाटले होते ? आपल्यावर हा प्रसंग आल्याचे पाहून कसे वाटले ? दाढी उगवल्याबरोबर दाढी केलीत का ? आई ओरडली का ?
कि काही दिवस सोनेरी खुंट वागवलीत ? बहुतेक मित्र पण असेच होते का ?
पहिल्या दाढीबाबतचे अनुभव इथे लिहूयात.
वो मयकदे को जगाने वाला , वो रात की नींद उडाने वाला
ये आज क्या उसके जी मे आया , की शाम होते ही घर गया वो
सध्या सोशलसाईटवर ट्रोलिंग नावाचा प्रकार फार बघायला मिळतो. बहुतांश लोकं एंजॉय करतात. पण मला हा भस्मासूर, एक किड वाटते. येत्या काळात काय ते स्पष्ट होईलच.
सध्या सोशलसाईटवरच्या चकरा कमी होऊनही व्हॉटसप फेसबूक कृपेने दोन प्रकार कानावर आलेत.
गेल्या आठवड्यात वाजपेईजींच जाणं चांगलंच मनाला लावून गेलं. अगदी मनस्वी वाईट वाटलं...घरातलं कुणी वयस्क अनेक वर्षं अंथरुणात खिळून काहीही न बोलता एकट्यान्ं गुमान आजारपण सोसत असतं. त्याचं करणा-याला ते आजारी नातेवाईकाचं दुख: बघवत नसतं. आणि एक दिवस ते जरजर शरीर घेऊन ते अंथरुणात अडकलेल आप्त् आपल्याला सोडून दूर निघून जातं. ते गेल्यावर एकीकडे माणूस आपल्यातून कायमचं निघून गेल्याचं दुख: तर दुसरीकडे निघून गेलेली व्यक्ती एकदाची ते कष्ट प्रद भोग सोसण्यातून सुटली ही निश्वास सोडायला लावणारी भावना असते. तशी च काहीशी भावना झाली, वाजपेईजिंच्या जाण्याची बातमी कळल्या कळल्या. नंतर बराच वेळ मग हळवं वाटायला लागलं.
नमस्कार मंडळी, हा नवीन धागा काढण्याचे कारण म्हणजे आपले नवीन मायबोलीकर बोकलत, तर या गोष्टीला काही दिवसांपूर्वी सुरवात झाली, अमानवीय या धाग्यावर अनेक मायबोलीकर त्यांना आलेले गूढ अनुभव शेअर करत असतात. त्या सगळ्या अनुभवांना एक गंभीरतेची किनार असते पण आपले बोकलत त्या सगळ्या गंभीरतेवर पाणी ओतून तो धागा विनोदी करण्याचा प्रयत्न करत आहेत. मायबोलीकरांनी त्यांना हात जोडून नवीन धागा काढण्याची विनंती केली पण परिणाम शून्य, म्हणून त्यांच्या वतीने हा धागा मी काढत आहे आणि त्यांना कळकळीची विनंती करत आहे कि इथून पुढे त्यांनी त्यांचे अनुभव या धाग्यावर शेअर करावेत.
मी अनंतात लोपले
पाश सोडून तुझे मागे
तु ओल्या संध्याकाळी एकटा
सैरभैर होशील का?
ना मी उरले मागे
जाणाया व्यथा तुझी
तसबिरीसमोर माझ्या
तरीही त्या मांडशील का?
मी न आता
गाया भूपाळी
ना कवेत घ्याया तुला
जाणिवेने ह्या तळमळीने
मध्यरात्री दचकुन
तु अचानक उठशील का?
*** प्रसंग पहिला *** (८-१० वर्षांपुर्वीचा)
मी कॉलेज ला असतानाची गोष्ट. नविन अ‍ॅडमिशन घेतलेले असल्याने वर्गात जास्त कुणी ओळखीचे नव्हते. पण थोड्याच दिवसात ओळखी वाढल्या. ८०% विद्यार्थी बाहेरगावचे होते आणि अम्ही ८-१० जणच शहरातले. एकाशी चांगली मैत्री झाली. एकाच बेन्च वर बसु लगलो. लोकलाईड होतो त्यामुळे एकमेकांच्या घरी जायचे ठरवले. तो आमच्या घरी येउन गेला.. घरच्यांशी ओळख करुन दिली. नंतर त्यानेही मला त्यंच्या घरी बोलावले. मीही आगत्याने गेलो..
आज आत्ता तब्बल शंभर तास होत आलेत मला हे आव्हान स्विकारून.
गेल्या चार दिवसात व्हॉटसपबद्दलची वाटणारी ओढ टप्प्याटप्याने कमी होताना अनुभवली आहे.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
