अल्पना यांचे रंगीबेरंगी पान

शैलजाने लिहिलेले 'लवासा' या निळू दामलेंच्या पुस्तकाचे केलेले परिक्षण वाचूनच मला खरंतर या प्रकल्पाबद्दल माहिती मिळाली. त्यानंतर निळू दामलेंचाच 'कालनिर्णय' मधिल लेखही वाचला. याप्रकल्पाबद्दल आधी काहीच माहिती नसल्याने माझी काही परिचितांशी याबाबत चर्चा सुरु झाली. त्यांच्याकडून जनआयोगाचा चौकशी अहवाल वाचायला मिळाला. (हे सगळं मागच्या २ दिवसात झालं). हे वाचन चालू असतानाच अनेक पर्यटन विकास आराखड्यांच्या प्रकल्पावर काम केलेल्या एका मित्राशी पण बोलत होते. त्याच्या बोलण्यामधून आणि वाचत असलेल्या काही बातम्यांमधून माझ्या लवासाबद्दलच्या शंका मिटण्यापेक्षा आणखी कुतुहल वाढले.

ही अजून एक कविता बाईंनी लिहिलेली. मी लहान असल्यापासून त्यांच्या तोंडी ऐकतेय ही कविता. छान चालीत गातात त्या.

नको नको हा वेणीचा गाडा
बरा हा तो सैल अंबाडा
अरे अरे देश बुडाला
स्त्रियांचा शिनगार पुढे आला

खोवती कंबरी आकडा
पिन खोवती केसाला
नको नको इरकलचे लुगडे
पांढरे पातळ, खडी काढा त्याला
अरे अरे देश बुडाला
स्त्रियांचा शिनगार पुढे आला

हातात बांगडी एक
घड्याळाची टिक टिक
तिच्या चालण्याचा झोक
बरेच पहातात सभेचे लोक
कोण्या हिंदुची सुन
कपाळी कुंकवाची खुण
हिंदु माझे बंधु, पांगळे नका राहु
बिगी बिगी चाला
अरे अरे देश बुडाला
स्त्रियांचा शिनगार पुढे आला

खूप दिवसांपासून लिहायचं होतं, माझ्या आज्जीबद्दल- बाईंबद्दल.

बाई- माझ्या वडिलांची आई. घरात सगळेच त्यांना बाई म्हणतात. त्यांच नाव तोळाबाई खंदारे. वय ८४ च्या आसपास. अशिक्षित, मराठवाड्यातल्या एका खेड्यात, मराठ्यांच्या घरात उभा जन्म गेला त्यांचा. अतिशय देवभोळ्या आणि साध्या सरळ स्वभावाच्या. खरंतर सगळ्यांना घाबरुनच रहाणार्‍या. महिन्यातले १५-२० दिवस कोणता ना कोणता उपास करत असतात, या वयातही.

उद्याच्या जन्माष्टमीनिमित्त आज लेकाच्या शाळेत सगळ्या मुला-मुलींना कृष्ण अन राधेच्या वेषभुषेत यायला सांगितले होते.

काल संध्याकाळीच कळाल्यामूळे कपडे बाजारात जावून घाईघाईने आणले. बाकीची आभूषणे मात्र घरीच बनवली. पत्रिकेच्या कागदाचा मुकुट (त्यावर जुन्या ड्रेस अन ओढणीवरच्या टिकल्या आणि कुंदन), त्यच पत्रिकेचे बाजुबंद, गुंडाळी फळ्याच्या तुटलेल्या पाइपला सजवून त्याची बासरी, जुन्या चपलांना सोनेरी कागद लावून चमचमवणे असा सगळा लवाजमा तयार केला होता.

हे त्याचे फोटो.

माझ्या एका परिचिताने अंबेजोगाईत हा उपक्रम सुरु केला आहे. मायबोलीकरांना याबाबत माहिती द्यावी म्हणून इथे लिहित आहे.
याबद्दल लोकसत्तेमध्ये आलेली बातमी http://www.loksatta.com/index.php?option=com_content&view=article&id=536...

मराठी कविता संग्रह पाठवा-

अंबेजोगाई ही आद्यकवी मुकुंदराजांची भूमी.
येथेच त्यांनी रचला मराठी कवितेचा पहिला ग्रंथ विवेक सिंधु .
त्यानंतर मराठी कवितेचा अखंड प्रवाह सुरु आहे .
या साडे आठशे वर्षात मराठी कवितेचे रूपांतर एका महानदीत झाले आहे.

मागे डॅफोला विचारुन ती करते त्या प्रकारचे ग्लास पेंटींग्ज करायला घेतले होते. पण ते अर्धवटच पडून राहिलय.

आईकडे आलेच आहे तर पूर्वी मी ऑइल कलर्स वापरुन केलेल्या ग्लास पेंटींग्जचे काही फोटो काढलेत.
अर्थात ही सगळी चित्र कोणत्याना कोणत्या चित्राची कॉपी आहेत. यात ओरिजनल असं काही नाहीये..

हे अजून एक भुभुचे चित्र.. सध्या माझ्या लेकाचं अत्यंत आवडीचं.

अन हे माझं आवडतं...

महिना होवून गेला हे रंगीबेरंगीचं पान भेट मिळाल्याला. पण यावर माझ्याकडून काही लिहिणं होईल असं वाटत नव्हतं. मधून अधून काही फोटो वगैरे टाकत रहावे असं ठरवलं होतं. अन अचानक मागे डायरीत खरडलेलं हे सापडलं. खरंतर परत एकदा वाचून त्यात सुधारणा करण्यासाठी तसचं ठेवलं होतं हे, त्यालाही २-३ महिने झाले. आता हे लिहिलेलं ललित म्हणा किंवा मनोगत म्हणा तसच्या तसं इथे टाकून ह्या पानाची किमान सुरवात तरी करतेय.