नक्षत्र

अनुराधाकडे आज संध्याकाळी, सगळ्याजणी जमणार होत्या. अनुची गडबड सकाळपासूनच सुरु झाली. स्वत:च्या रेशमी केसांना शिकेकाई लावून मस्त आंघोळ करुन, आख्खा दिवस घर आवरण्यात गेल्यानंतर साधारण उत्तरदुपारी, सुंदरसा प्रसन्न पेहराव तिने केला. आणि सख्यांची वाट पहात ती सौधावर जरा वारा खात ऊभी राहीली न राहीली तोच तिला अश्विनी लगबगीने येताना दिसली. काय डौल होता तिच्या चालण्यातही. नखशिखान्त चैतन्य शक्तीने ओतप्रोत अशी, उत्साही अश्विनी नेहमीच सर्वांच्या आधी येत असे. उमदं सौंदर्य ल्यालेल्या तिने , अनुला खालूनच हात करुन अभिवादन केले व झपाझप, पायऱ्या चढत ती येती झाली. "ये गं आशु. बरं झालं वेळेवर आलीस.

नक्षत्रांची शांती ३ - प्रेम आणि मृत्यु
https://www.maayboli.com/node/80854

-----------------------------------------------------------

मृत्युयोग!
म्हणजे नेहमीच मृत्यु होईल असे नसते. काही वेळेस मृत्यु होत नाही पण संसारात विघ्ने येऊ शकतात. तुमच्या पत्रिकेत मात्र जीवाला धोका दर्शवतोय. मुलीच्या जीवाला जास्त धोका आहे. मुलाच्या जीवाला तुलनेत कमी धोका आहे.. पण धोका आहे. आणि तो दोघांच्याही जीवाला आहे.

नक्षत्रांची शांती - भाग १ - https://www.maayboli.com/node/80761

........................................................

पहिल्या भागातील नागबली नारायणाची पारायणे करून झाली असतील तर आपण आता दुसर्‍या भागाकडे वळूया...
आशा करतो हा देखील तसाच ओघवान होईल

नक्षत्रांची शांती - १

लहानपणी मी सुद्धा चारचौंघासारखा आस्तिक होतो. सकाळी उठल्यावर आंघोळ केल्यावर पहिले देवाच्या पाया पडायचो. त्याशिवाय चहा पिणे म्हणजे पाप! घोर पाप!

पाया पडतानाही सर्वात पहिले गणपतीच्या पाया, मग दत्ताच्या, मग साईबाबांच्या, आणि मग सर्वात शेवटी स्वर्गवासी झालेले आजी आजोबा आणि पूर्वजांच्या फोटोंच्या पाया पडायच्या. हा सिक्वेन्स रोज न चुकता पाळला जायचा. मंगळवार गणपतीचा म्हणून त्या दिवशी संध्याकाळी अंजीरवाडीच्या गणपती मंदिरात जाणे कंपलसरी. भले मग दुसर्‍या दिवशी परीक्षा का असेना. किंबहुना तेव्हा जाणे तर जास्त गरजेचे. नाहीतर देवाचाच शाप!

कधी मावळावा चन्द्र मृगजळात
कधी डहुळावा डोह माझ्या मनात

यावे वर चांदणे त्याच्यात सांडलेले
एक एक रात्रींचे आपण पाहिलेले

पारधीला जो तू तुझ्या नेत्रबाणे
मृग तो कधी एक नयनी दिसावा

ओलावल्या आपुल्या आठवांनी
आर्द्र अभिषिक्त हुंकार यावा

पुनर्वसू जो तो उमलवी नवी आशा
तो एकदा पुन्हा मनी प्रस्फुटावा

पोसावे तुझ्या स्निग्ध अधरामृताने
बरसावे त्या पुष्य आषाढ घनाने

आश्लेषि घे चंदनी तुझ्या मिठीत
येई सत्वर करी विरहाग्नी शांत

होई मघा जी देई दोही करांनी
संतृप्त करी मज तुझ्या चुम्बनांनी

संपलेच केव्हा सारे निघताना कळले होते
मी तुझ्याच शब्दाखातर माघारी वळले होते..

तू म्हणता 'थांब जराशी', चुकला ह्रदयाचा ठोका
जे उरी गोठले अश्रू, तत्क्षणी वितळले होते..

अक्षम्य चुकांचा तेव्हा, मी हिशोब मागू म्हटले
जे गैर समजले गेले, थोडके निवळले होते..

होती जगण्याची बाकी, टळलेल्या काही वेळा
जे विझले होते स्वप्नी, ते दिवे उजळले होते..

वळण्याची टळली वेळ, कळली जगण्याची भाषा
वेगळे न होऊं शकले, ते रंग मिसळले होते..

तू म्हटले विसरू सारे, सुरुवात करु सार्‍याची
भरगच्च नभातून तेव्हा, नक्षत्र निखळले होते ।।

poojaS..