आनंदयात्री

रिकामेपण

Submitted by आनंदयात्री on 31 January, 2014 - 01:24

तुझ्या आकाश होण्याच्या प्रयत्नांची दया येते
कितीही व्यापुनी जागा, रिकामेपण तुला येते

जरी आशा-निराशेला भिकार्‍याचे जिणे देतो
तरीही सोबती कुणि ना कुणी कायम पुन्हा येते

म्हणालो, 'हे असे का'? - तर म्हणाले, "मागणी आहे"!
अशी झटक्यात प्रश्नांची उकल, सांगा कुणा येते?

भराभर श्वास घेण्याने गरज तर भागते सारी
कधी हळुवार श्वासांना रुबाबाची मजा येते

कुणी जगतात अस्सल तर कुणी मरतात निष्ठेने
तशी बहुतेक सार्‍यांना हजेरीची कला येते

ऋतूही कोरडे सारे, दिशाही ओस पडलेल्या
अशा निष्प्राण जगण्याला विरक्तीची नशा येते

- नचिकेत जोशी

कुटं कुटं जायाचं ट्रेकिंगला...?

Submitted by आनंदयात्री on 20 January, 2014 - 01:16

राजगडला, लोहगडला
मोरोशीच्या भैरवला
साल्हेर, वासोटा, माळशेजला
कुटं कुटं जायाचं ट्रेकिंगला...?

वाटाच वाटा - जाऊ कुटं
थंडीचा काटा - र्‍हाऊ कुटं
उन्हात रापायला, वार्‍यात टाकायला
सोबत चला नं भटकायला
कुटं कुटं जायाचं ट्रेकिंगला?

पायात अ‍ॅक्शन घालून,
पाठीस हॅवर लावून
कातळ चढून, दरीत पाहून
कधी कधी जाऊया रॅपलिंगला
कुटं कुटं जायाचं ट्रेकिंगला...?

कोकण कडा तर आवडीनं
टक्कमक बघूया जोडीनं
सनसेट पाहून, शेकोटी लावून
गुहेत जाऊया झोपायला
कुटं कुटं जायाचं ट्रेकिंगला...?

- नचिकेत जोशी
(पूर्वप्रसिद्धी - 'चक्रम हायकर्स' तर्फे प्रकाशित 'सह्यांकन २०१३' स्मरणिका
आणि

काय झाले ते कळेना

Submitted by आनंदयात्री on 8 January, 2014 - 03:20

काय झाले ते कळेना
सत्य बिल्कुल ऐकवेना

संपली केव्हाच मैफल
पाय पण माझा निघेना

पोचलो वरती अचानक
आणि खाली उतरवेना

विस्मृतीने जन्म घ्यावा
स्मरणवेणा सोसवेना

जवळचे सोडून गेले
हट्ट तरिही सोडवेना

भोवती ओसाड दुनिया
आतली गर्दी हटेना!

शोधुया मुक्काम नंतर
सोबतीचा हात दे ना!

भोगण्याचा मोह नाही
अन् विरक्तीही जमेना!

नेहमी कर्तव्य केले
देव का अजुनी दिसेना?

शेवटी

Submitted by आनंदयात्री on 16 December, 2013 - 05:51

बोलतो कितीतरी तरी कमीच शेवटी
राहते मनातले खरे मनीच शेवटी

चांगले असूनही इथे न भागते मुळी
पाहिजे इथे इमेज चांगलीच शेवटी

साथ द्यायला कुणीच आपली न धावती
वाटती तरी उगाच आपलीच शेवटी

चंद्र भोवती कुठे नकोच वावरायला
स्पेस चांदण्यासही जरा हवीच शेवटी

पाहतो निमूट सर्व जे घडेल ते तसे
लागतात अर्थ सर्व नेहमीच शेवटी

काय माहिती? कुणी असेलही, नसेलही!
आसपास, अंतरात पोकळीच शेवटी

अर्ध्यात सोडलेल्या ओळी मला म्हणाल्या

Submitted by आनंदयात्री on 11 November, 2013 - 01:37

इच्छा क्षणात सरता, रस्ता भकास झाला
आता सुरू नव्याने माझा प्रवास झाला

फुलत्या वयात सारे भलतेच थेट वाटे
कलत्या वयात नुसता अस्वस्थ भास झाला

आली कुठुन जराशी चाहूल वादळाची
गुर्मीत वाहणारा वारा उदास झाला

सार्‍याच जाणिवा त्या आल्या वयात जेव्हा
मग भार यौवनाचा अल्लड मनास झाला

स्वप्नातही मनाने मन मारले स्वतःचे
स्वप्नातही मनाला तितकाच त्रास झाला

अर्ध्यात सोडलेल्या ओळी मला म्हणाल्या -
अव्यक्त भावनांचा निष्फळ प्रयास झाला

'संहिता' प्रीमिअर सोहळा

Submitted by आनंदयात्री on 18 October, 2013 - 13:35

'संहिता'च्या प्रीमिअरला येण्याची संधी दिल्याबद्दल मायबोली, चिनूक्स आणि साजिरा दोघांचे मनापासून धन्यवाद. चित्रपटाबद्दल सर्वांनी भरभरून लिहिलंय. मी थोड्या सवडीने लिहेन. सध्या फक्त फोटो टाकतोय. सगळ्याच माबोकरांना (पौर्णिमा व हर्षल सोडून) पहिल्यांदाच भेटलो. खूप छान वाटलं.

विषय: 

नाही विसरता येत...

Submitted by आनंदयात्री on 18 October, 2013 - 00:14

नाही विसरता येत इतक्या सहज -
गुंतून राहिलेले श्वास,
अडून राहिलेलं आयुष्य
न मागताही दिलेली स्वाधीनता
आणि बदल्यात मिळालेली अगतिकता

नाही विसरता येत -
संवाद टिकवण्यावरची भाषणं
अर्धवट सोडलेली संभाषणं,
सोयीस्करपणे बदललेल्या अपेक्षा
बेमालूमपणे झिडकारलेली नाती
उच्च कळस बघताना खुपणारी
पायातली भुसभुशीत माती
ही संगती, ही विसंगती
ही तटस्थता, ही त्रयस्थता,
ही धुंदी, ही बेपर्वाई
आणि या सर्वांमागे लपवलेली चतुराई...

प्रश्नांच्या भोवर्यात प्राण घुसमटतानाही
धडपडत तिथेच घट्टपणे फिरत राहण्याचा हट्ट
आणि कुठल्याशा भव्य, उदात्त स्वप्नाचा हव्यास
मला खेचत नेतोय अनिश्चिततेच्या खोल गर्तेत…

मांजरसुंभा गड - एक अगदीच short but sweet भटकंती

Submitted by आनंदयात्री on 10 October, 2013 - 05:16

अहमदनगर जिल्ह्याच्या पश्चिम-उत्तर सीमा सोडल्या, तर बहुतांश जिल्हा सपाटच आहे. पण तरी जिल्ह्यात आडवाटेवर काही परिचित नसलेले डोंगर आहेत. त्यांची उंची इतकी छोटी आहे की, त्यांना डोंगर म्हणणेही धाडसाचेच ठरावे. अशाच एका अपरिचित डोंगर कम किल्ल्याला भेट द्यायचा योग नुकताच आला. सोबतीला होता - 'ट्रेकक्षितीज' संस्थेचा संस्थापक अमित बोरोले व त्याची चारचाकी.

विषय: 

स्वप्न क्षितिजापार आहे

Submitted by आनंदयात्री on 28 August, 2013 - 00:51

जाणवे आता मला की, स्वप्न क्षितिजापार आहे
भोवती काळोख दिसतो, आतही अंधार आहे

मुखवटे चढवा कितीही, दाखवा शोभा स्वतःची
एकदा नक्कीच ही आरास कोसळणार आहे

आपल्या असण्यात इथल्या फार मोठा फरक आहे -
तू इथे नसशीलही पण मी इथे असणार आहे

वेगळा होईन मी पण, मोकळा होणार नाही
जीव माझा फिरून येथे नित्य घुटमळणार आहे

मोह होतो - 'या क्षणी घ्यावी विरक्ती', मग समजते -
ही विरक्तीही क्षणापुरतीच या टिकणार आहे

यापुढे कोणासही सर्रास मी दिसणार नाही
शोधण्या येतील जे, त्यांनाच सापडणार आहे

निमूट माझे जिणे...

Submitted by आनंदयात्री on 12 August, 2013 - 03:15

(या गझलेची प्रेरणा - सुरेश भटसाहेबांची "निमूट माझे जिणे मला सोसता न आले" ही ओळ)

मनातलेही मनामध्ये ठेवता न आले
निमूट माझे जिणे मला सोसता न आले

सुरेख होत्या छटा तरीही उदासवाण्या!
नभास वेळीच हुंदके रोखता न आले

चिकार केला प्रवास पण ना स्मरे कुणाला!
कुठेच माझे ठसे मला सोडता न आले

म्हणायची ती, "नकोस मागू, कुठून आणू?"
तिच्यात होते, तिला मुळी शोधता न आले

तिला मिळाला हळूच झोका कुठुन तरी, मग -
जमीन सुटली, हवेतही थांबता न आले

कधीच समजून घेत नाहीस ना मला तू?
म्हणा, मलाही कधीच समजावता न आले

तुला हवे जे तसे वागुनी मला बघू दे
मला हवे जे तुला कधी वागता न आले

Pages

Subscribe to RSS - आनंदयात्री