काव्यलेखन

कुणास ज्ञात तुझी आज थोरवी नाही!

Submitted by कर्दनकाळ on 30 April, 2013 - 14:23

गझल
वृत्त: कलावती
लगावली: लगालगा/ ललगागा/लगालगा/गागा
..............................................................

कुणास ज्ञात तुझी आज थोरवी नाही!
कधी उपेक्षित होणार पालवी नाही!!

हरेक शब्द तुझा दरवळे सुगंधाने.....
तुझा सुगंध, तुझा बाज मानवी नाही!

जरी अपेक्षित आहेत मागण्या काही;
जगा! हरेक तुझी आस वाजवी नाही!

तुम्हास ओळखतो, लोकहो! पुरेसा मी;
करा खुशाल टवाळी....मला नवी नाही!

हरेक धर्म शिकवतो धडेच प्रेमाचे!
विरुद्ध धर्मगुरू, पोप, मौलवी नाही!!

बराच काळ तुझी पायपीट जी चालू.....
द्रवेल देव अशी चाल नागवी नाही!

दिसावयास दिसे वेष फक्त साधूचा....

संधी होती पण..

Submitted by vaiju.jd on 30 April, 2013 - 14:10

॥ श्री ॥

(विवेकानंद केन्द्र, डोंबिवली यांनी घेतलेल्या समस्यापूर्ती स्पर्धेतली माझी प्रथम क्रमांकाची कविता )

समस्या – तेव्हाच संधी होती पण !
नोकरीच्या मुलाखतीत नापास झालेला
एक तरुण चौपाटीच्या कठड्यावर बसला,
त्याला तसा बसलेला पाहून
समोरच असलेला गर्दभ हसला
तरुण म्हणाला,
बाबा रे , असा हसू नकोस
जखमेवर मीठ चोळू नकोस
तुमचं आपलं बरं आहे
ज्याला बुद्धी कमीत कमी
त्याला काम मिळते आहे
नाही तर आम्ही?
घेऊन एवढाल्या डिगऱ्या
हिंडतो आहोत,
पण मिळत नाहीत नोकऱ्या
कसलंही काम करायला तयार
पण, विचारातच नाही कोणी यार!

शाहण्यांस गाढवेच बोलतात गाढवे!

Submitted by कर्दनकाळ on 30 April, 2013 - 12:16

माफ करा मायबोलीकरांनो! हा आमचा पिंड नाही! पण नाइलाजाने लिहावे लागले आम्हाला!
गझल

शाहण्यांस गाढवेच बोलतात गाढवे!
भार शायरी! तुझाच वाहतात गाढवे!

काय गोडवा कशात त्यांस वाटणार रे?
शायरीस सोवळ्या विटाळतात गाढवे!

शेपटीवरी जरा चुकून पाय ठेवला....
गाढवांसमान ती पिसाळतात गाढवे!

झूल घालुनी कितीक धीट होत गाढवे!
शायरीवरी फुकट उनाडतात गाढवे!!

काय काय रूप गाढवे कळे न घ्यायची!
मंदही मती मधेच दावतात गाढवे!

**************कर्दनकाळ

तुरुंग

Submitted by डॉ.विक्रांत प्र... on 30 April, 2013 - 11:02

आता तुरुंगही मज
हा रम्य गमू लागला
अंधकार घनदाट
देहात मुरु लागला .
गज झालो मीच आता
दगडात चिणलेला
साखळ्याचा आवाज
जीवा रिझवू लागला

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

मरणे कठीण झाले - स्पर्धा विजेती गझल

Submitted by अभय आर्वीकर on 30 April, 2013 - 06:19

मरणे कठीण झाले

जगणे कठीण झाले, मरणे कठीण झाले
शोधात सावलीच्या, पळणे कठीण झाले

ना राहिले जराही विश्वासपात्र डोळे
झुळझूळ आसवांचे झरणे कठीण झाले

हंगाम अन ऋतूही विसरून स्वत्व गेले
हा ग्रीष्म की हिवाळा, कळणे कठीण झाले

कलमा, बडींग, संकर; आले नवे बियाणे
पंचांग गावराणी पिकणे कठीण झाले

बाभूळ, चिंच, आंबा; बागा भकास झाल्या
मातीत ओल नाही, तगणे कठीण झाले

सोंगे निभावताना मुखडा थिजून गेला
ओळख मलाच माझी पटणे कठीण झाले

आजकाल केवढे फुशारतात काजवे!

Submitted by कर्दनकाळ on 29 April, 2013 - 13:31

आजकाल केवढे फुशारतात काजवे!
कोण सूर्य, कोण चंद्र.....बोलतात काजवे!!

वासरांमधील लंगडीच सूज्ञ गाय ते!
दबदबा पहा कसा निभावतात काजवे!!

भक्त कैक भोवती, अनेक भाट सोबती...
होउनी हुजूर ते चकाकतात काजवे!

गोडव्यांत गुंतती, स्तुतीमुळेच झिंगती!
कूपमंडूकांसमान डोलतात काजवे!

झापडांमुळेच ना समुद्र पाहिला कधी!
आपल्या तळ्यामधेच डुंबतात काजवे!!

******************कर्दनकाळ

आजही..

Submitted by रसप on 29 April, 2013 - 04:22

पहिल्या स्पर्शाला ओझरते आठवतो आजही
शेवटच्या स्पर्शास विसरताना रडतो आजही

सोबत असते निरिच्छ काळी रात्रच ही नेहमी
मी पणतीसम शांतपणे जळतो विझतो आजही

कुणीच फिरकत नाही येथे, भेटणार ना कुणी
माझ्या अस्तित्वाची आशा बाळगतो आजही

कुठे झोपड्या, इमारती वा महाल वा बंगले
माणुस असलेला माणुस ना आढळतो आजही

एक महात्मा जो सत्याच्या कामी आला कधी
नोटेवरचा फोटो सारे आठवतो आजही

झळा सोसतो, वार झेलतो, कधी न हरतो 'जितू'
आशिक़ केवळ नकार ऐकुन तडफडतो आजही

अजून आहे ठरायचे.....

Submitted by आनंद पेंढारकर on 29 April, 2013 - 03:56

अजून आहे ठरायचे, उरायचे की सरायचे
जिथे न डोळ्यांस ओलही, कशास तेथे मरायचे

मिसळुन गेलेत श्वास अन, लयीत एकाच स्पंदने
परीघही तोच आपला, कशास परके ठरायचे ?

पुन्हा मनाला छळायचे, ठरवुन येतात वेदना
उगाच प्रेमास वादळी, उरी कशाला भरायचे ?

अबोल नात्यास आपल्या, दिलेच जर नाव नेमके
मनात खोलात गोंदल्या, क्षणांस कैसे स्मरायचे ?

कशास शेरातुन हळव्या, करायची मैफिल भिजरी ?
कह्यात नव्हतेच शब्द जर, मिटून ओठा धरायचे

समोरच्याचे स्मित असले, अमोल जर जिंकण्याहुनी
खुशाल फासे पलटुनिया, बळेच खोटे हरायचे

कुठे धुवांधार यायची, मुळात होतीच मागणी ?

आभाळात आले किती .... काळे काळे ढग

Submitted by पुरंदरे शशांक on 29 April, 2013 - 00:35

आभाळात आले किती .... काळे काळे ढग

आभाळात आले किती .... काळे काळे ढग
येना बाहेर लवकर आई ....बघ वर बघ

आरडाओरडा कित्ती यांचा .... गडाडगुडूम
वीज कशी मधूनच .....जाते सणाणून

वारे कसे घोंघावती .... आवाज करून
पाला पाचोळ्याने गेले .... आभाळ भरून

टपटप टपटप आले आई .... थेंब हे वरून
भिजू मस्त पावसात ..... गोल गोल फिरून

गाणे गाऊ पावसाचे ..... हात उंचावून
ये ना आई लगेच बाहेर .... काम दे सोडून

गौरीच्या कवितेचा अनुवाद

Posted
11 वर्ष ago
शेवटचा प्रतिसाद
11 वर्ष ago

Gauri.jpg

वसुंधरा

मीही एक वसुंधरा
आर्त आणि मेघश्यामल
माझ्या मिलनाला येतो
पहिला पाऊस...
मंजुळ.. अव्याहत
...थबथबणारा... कोसळणारा

सुगंध त्याचा सामावून जातो
माझ्या रक्तात..
गडद ठसा उमटतो
खोलवर माझ्या मनात...
....
मोहरलेल्या माझ्या अंगांगावर
पिवळ्या फुलांचे रान उठते
त्याच्या अगदी...पहिल्याच स्पर्शाने!!!!
अनुवाद (यशवंत काकड)

मुळ कविता अशी आहे:

प्रकार: 

Pages

Subscribe to RSS - काव्यलेखन