विडंबन

मिसळपाव करता करता सांडलवंड झाली
अरे पुन्हा चायनीज खाण्या बायको निघाली.

आम्ही चार पावांचीही आस का धरावी
जी मिसळ सांडे त्याची वाट का पहावी?
कसा गॅस उसळकटाच्या सांडतो पखाली..

कपाटात केले कुणी बंद घुशी साती
मीठतिखट सांडून झाले पहा धूळमाती
उरे चायनीज, उडपी एकमेव वाली

उभा किचनकट्टा झाला एक कार्यशाळा
इथे फरसाण्याचा चुरा पायाने लवंडला
कशी प्लेट दुर्दैवी अन घूस भाग्यशाली

धुमसतात अजुनी विझल्या जिर्‍याचे धुपारे
नवे खाद्य मागत उठते 'अर्धांग' हे सारे
हॉटेलची बिले ही आता पहा खिसा जाळी

(सुरेश भट यांची माफी मागुन)

अलंकार होता होता साखळीच झाली
अरे कुणी त्या सोनाराच्या दया रे कानाखाली..

आम्हा चार कैरट ची ही समज का न यावी?,
जे कधीच गेले त्याची ओळख ना पटावी,
कसे स्वर्ण भेसलीतुन राहते दुकानी...

तेच डाव करिती फिरुनी डिजाईन नवे दाखुन,
तोच भ्रंश होतो आम्हा पुन्हा पुन्हा पाहून,
आम्ही मात्र खुशाल करितो दागिने हवाली..

लबाडीत घेतले त्याने नवे काम हाती,
मारला मोठा बट्टा त्याने रातोराती,
आम्ही ती गिर्हाइके ज्यांना ब्रँच ही न वाली ...

अशी कशी होती येथे भाबड्यांची गर्दी,
असा कसा कोणी येथे करितसे खरेदी,
भर दुपारी ही सोन्याची भेसळ कळाली...

॥ विडंबन ॥

अतिरेकी पोसता पोसता काय गत झाली !

अतिरेकी पोसता पोसता काय गत झाली !
अरे, पुन्हा पाकिस्तानच्या मिटवा मशाली !

त्यांनी कश्मिरचीही आस का धरावी ?
जे कधीच नव्हते त्यांचे वाट का पहावी ?
कसा पाक अमेरिकेच्या वाहतो पखाली !

तेच घाव करिती फिरुनी ह्या नव्या कट्यारी;
तोच दंश करिती हिरवे साप हे विषारी !
आम्ही आज ऐकत असतो त्यांचीच खुशाली !

धर्मात केले त्यांनी बंद स्वर्ग साती,
आम्हावरी अतिरेक्यांची पडे धूळमाती !
फुकट मेले अतिरेकी ज्यांच्या प्रेता ना वाली !

असे कसे पाकड्यांनी जोडले घरभेदी?
असे कसे पाकधार्जिने, येथे होतसे खरेदी ?
ह्या अपार दुःखातही जॅकेटची दलाली !

बायको होता होता ती मेहूणीच झाली !

बायको होता होता ती मेहूणीच झाली !
आता पुन्हा भविष्यांच्या पेटवा मशाली !

आम्ही नेमकी तिचीच आस का धरावी ?
जे कधीच नव्हते त्याची वाट का पहावी ?
कसा ’सूर्य’ शब्दांच्या वाहतो पखाली !

तीच घाव करिते फिरुनी ह्या जुन्या जखमावरी ;
तोच दंश करिती आम्हा मनस्ताप हे विषारी !
आम्ही मात्र ऐकत असतो माहेरची खुशाली !

तिजोर्‍यात केले हिने बंद जन्म साती,
आम्हावरी संसारची पडे धूळमाती !
आम्ही ते दिवाने, ज्यांना पटली ना साली !

अशा कुठे अजून आम्ही गाडल्या उमेदी ?
असा कसा जो तो येथे होतसे घरभेदी ?
ह्या अपार दुःखाचीही चालली टवाळी !

दिवस असे की, कंपनी माझी नाही
अन मी कंपनीचा नाही.

क्युबीकलच्या टपरी मध्ये बसतो
मॅनेजर बिनकामी भुंकुन जातो
या भुंकन्याचे कारण उमजत नाही..
या मॅनेजर म्हणवत नाही...

कामाचे हे एकसंघ से तुकडे
त्यावर कलीगच्या सुट्यांचे दुखडे
या दुखण्याला औषध ठाउक आहे..
पण बायकोला चालत नाही..

मी कर्मचारी की फुकटा मजुर
पगारवाढ अजुन फारच दूर
जॉब प्रोफाइल ला हजार नावे देतो..
पण जॉब सोडवत नाही..

डिलिव्हरी म्हणता आता हसतो थोडे
रात्र जागुनी सुजवुन घेतो डोळे
या जागण्याला बोनसचाही आता..
इनाम भेटत नाही...

मै और मेरी बेली..
अक्सर ये बाते करते है........ |
तुम ना होती तो कैसा होता?
सचमुच.... तुम ना होती तो कैसा होता?

उस पिझ्झा को मै ना न केहता
वो आईस-क्रीम, मै जी भर के खाता...
मै और मेरी बेली, अक्सर ये बाते करते है,
तुम ना होती तो कैसा होता?

पिछले साल खरीदी मेरी फेवरेट पॅन्ट,
आज हमारा वॉचमन ना पहनता..
मेरे बेल्ट का होल, फिरसे बढाना ना पडता..
मै और मेरी बेली, अक्सर ये बाते करते है...

ये बेली है के या किसी साहुकार का बियाज..
या है किसी नेता की भुख...
या किसी प्रेमी की प्यास,
या किसी की ममता, जो सदा बढती ही जाए...

ये सोचता हु मै कबसे गुमसुम
जबकी मुझको भी ये खबर है,

का धरिला परदेश? या कवितेवरील विडंबन काव्य ..........

का करिता मम द्वेष?
सजणा, का करिता ममद्वेष?
आपण कैसे हिंडता भिरभिर
स्वैर फिरवा मलाही पळभर
सोडू उंबरठे, खर्चू पैसे
घेऊ प्रेयसीवेष?

ढंग न उरला बोली, चाली
बघती टाळू पोरीबाळी
संसाराचा काळही सरला
मुक्त करा मम क्लेश........

"ये रे घना ये रे घना...." या कवितेवरील विडंबन काव्य एका आज्जीने नातींच्या घरभर चालण्यार्‍या
खोड्यांवर म्हटलेले हे काव्य आहे.

ये गं हिरा, ये गं हिरा........ (मोलकरणीचे नांव)

ये गं हिरा, ये गं हिरा
झाडून काढ माझ्या घरा

नाती माझ्या द्वाड भारी
घरा मधे खोड्या करी
नको नको म्हणताना
केर करी घरभरा

पसरुनिया भातुकली
खेळणार खेळणार
नको नको म्हणताना
भांडीकुंडी घरभरा

नको नको किती म्हणू
खेळणार काऊ-चिऊ
खुणावतो पाहुण्यांचा
धाक मला रात्रभरा.......

(आज एक बातमी पाहिली TV9 वाहीनीवर मग रहावलेच नाही करुन टाकले विडंबन)

(मी पतंग उडवीत होते च्या चालीवर)

अरे बाबा मी फ़ाइल उडवीत होतो
चढाओडीने चढवीत होतो
अरे बाबा मी फ़ाइल उडवीत होतो

होता झकास सुटला वारा
होत्या फ़ाइल अकरा-बारा
आम्ही साट-लोट करीत होतो
फ़ाइल उडवीत होतो

काटाकाटीस आला रंग
फ़ाइल काटन्यात झालो मी दंग
फ़ाइलनेच फ़ाइल काटत होतो
फ़ाइल उडवीत होतो

माझ्या फ़ाइलचे वाजले बारा
एक फ़ाइल आली माघारा
चव्हाणांनी केला घोळ सारा
फ़ाइल उडवीत होतो
अरे बाबा मी फ़ाइल उडवीत होतो

(विडंबन किंग मिल्याच्या गझलेचे विडंबन करण्याचा मोह आवरला नाही.)

मलाच पेलतो सहज असून थुलथुलीत मी
उमेद एवढीच की 'बनेन स्लिम' हाच मी

कबूल कर मना कशी, नसामांसात चरबी
फितूर देह सांगतो, उभ्या जगास बातमी

जमेल का मला कधी, भयाण पत्थ पाळणे
हवीच वाटते मला, पुरी परात नेहमी

कशास वाढती सदा, तनूत रोज कॅलरी ?
'न मोजताच चेपणे', अशी न होय रे कमी?

नवेच शौक पाळतो, श्रीखंड बळे टाळतो
रसात आम्रखंडही पिऊन टाकतोच मी

मना तुलाच रमविण्या, नवेच खेळ खेळतो
वडी... वड्यास डाव हा! मलाच लागते रमी

तळेल ते... वळेल ते... नकोच ते अता पुन्हा
नकोच ते ... म्हणायचे... विचार फक्त मौसमी