विडंबन

(शरदराव, http://www.maayboli.com/node/14391 या सर्वसामान्य माणसाला माफी असू द्या. )

प्यालो चहाच आज मी, रोजच्याप्रमाणे..
तोंडास पोळलेच मी, रोजच्याप्रमाणे!

गेली सुटून रेलही, रोजच्याप्रमाणे,
दुसरीस लटकलो परी, रोजच्याप्रमाणे!

भंगार, फालतू , रडी, शेअरींग टॅक्सी,
पंक्चरली मधेच ती, रोजच्याप्रमाणे!

घायाळ जाहलो किती, लेटमार्क बघता
अर्धा पगार लाटला, रोजच्याप्रमाणे!

ठाऊक हे असे मला, कलिग तो रजेवर,
फाईलच्या ढिगात मी, रोजच्याप्रमाणे!

त्या तिथे, पलीकडे, तिकडे
माझिया प्रियेचा फ्लॅट रे

इमारती उंच दाट दाट
वळत जाय डांबरवाट
वळणावर दिव्यांचे
खांब उभे वाकडे, माझिया || धृ ||

खिडकीपर्यंत पाईप, जसा वेल
प्रयत्न चढण्याचा, माझा फेल
माझ्या सकट तो कोसळला
त्याचे अन मम हाडांचे, तुकडे ते केवढे, माझिया || धृ ||

तिथेच डोक्याच्या, शिरा भंगल्या
डोळ्यांपुढे दिवसा, चांदण्या चमकल्या
बघ्यांचा हा जमाव सत्वरी
इस्पितळात मला हलवे, माझिया || धृ ||

हे विडंबन आणि विनोदी कविता यांचे मिश्रण आहे. म्हणून विडंबन ह्या शीर्षकाखाली टाकतोय.
ही कविता मी चक्क मला डास चावत असताना केली आहे, त्यामुळे ह्याला (मेथड अ‍ॅक्टिंग च्या चालीवर) 'मेथड कविता' असेही म्हणता येईल.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

बरेच दिवस शांत होतो. पण सद्ध्या शिरोडकरांनी लावलेला धडाका बघून आम्हालाही सुरसुरी आली. कौतुकरावांच्याच http://www.maayboli.com/node/14055 या सुंदर कवितेला आमचे हे विडंबन सादर समर्पित.

’बाई’ ने पुरावे खुले मांडलेले...
'साहेबां'शी दुरावे किती वाढलेले...,

पिपासू नेत्यांचे घसे कोरडे अन...
खंड भुखंडांचे वाया चाललेले ....,

वासना धनाची प्रभागास जाळी ....
चरे नित्य आमदार निधीस लाभलेले,

दिसे राजधानीची कवाडे मनाशी...
रडतात पुढारी, तिकीट कापलेले,

द्यावे..? घ्यावे..? कसे सिद्ध व्हावे..?
सारेच प्रश्न जनपथी टांगलेले...,

उठे हात दोन्ही, " कुणी होय वाली?"

आता पुन्हा बॉम्बस्फोट होणार...

आमची प्रेरणा

आता पुन्हा बॉम्बस्फोट होणार , घरादाराच्या चिंधड्या होणार,
सरकार किती परदेशी गेले ते शोधणार, रिक्षावाले गेले याचा विसर पडलेला असणार ,
अमेरिका संध्याकाळी निषेध करणार , सकाळीच त्यांनी 'पाक' ला शस्त्रे विकलेली असणार ,
इकडे पाटील कपडे बदलणार, देशमुख चित्रपट काढणार ,
'बाबा' रात्रभर पार्टीत नाचणार, बाहेर जोड्यांसाठी मंत्री उभे असणार ,
पद्मभूषण मात्र शाहरुख च ठरणार , काय रे देवा !

आता पुन्हा दुष्काळ पडणार, विदर्भ मराठवाडा होरपळून निघणार,

कप - चला, श्रध्दांजलीची दोन मिनिटं झाली आहेत आता आपण आपली मत मांडायला काही हरकत नाहीत.

चहा (अर्थात वाफाळलेला) - हरामखोर, नीच, नरभक्षक मेले.

कप - हे बघ चहा अशी भाषा वापरूनच राग व्यक्त करायला हवं असं नाही.

चहा - मग काय झाल्याप्रकाराचं कौतुक करू. पेपर आणि चॅनेलवरच्या बातम्या वाचल्यांत ना. हे पाहून सुध्दा शांत रहा असं कप तू कसं म्हणू शकतोस.

कप - बशी तुच आवर ह्याच्या वाफेला

बशी - चहा अरे तुझी चीड कळतेय मला, पण आपण चर्चा करायला जमलोय ना.

रोजचं राशी भविष्य ऐकल्याशिवाय बहूतेकांचा दिवस सुरु होत नाही ....

गृहीणींची चहा-पाण्याची गडबड, कामावर जाणार्‍यांची नेहमीची घाई, आजीची देवपुजेची तयारी, आजोबांचा योगा इत्यादी इत्यादी कितीही चालू असलं तरी चॅनेलवरचं रोजचं राशी भविष्य ऐकायची सवय आता बहुतांशी मंडळीना लागलेली दिसते. अहो, हातातली कामं बाजूला टाकून आधी भविष्य, मग काम असा पायंडा पाडण्यार्‍यांची संख्या ही दिवसें दिवस वाढतच चाललेयं. अर्थात, कार्यक्रमाचा टी.आर.पी वाढवणारी हिच ती मंडळी.

-मंगेश पाडगावकर यांची माफी मागून..

सांगा कस शिकायचं?

सांगा कस शिकायचं?
रडत खडत की प्रेमात पडत
तुम्हीही चिडवा!

पाढे म्हणून आमची वाट
कोणीतरी लावतच ना?
भूण-भूण दोन तास
आमच्यापुढे करतच ना?
लाथ खात बसायचं की चणे खात हसायचं
तुम्हीही गिरवा!

कळ्याकुट्ट परीक्षांत
जेव्हा काही सुचत नसतं
तुमच्यासाठी कोणीही
कॉपी घेऊन उभं नसतं
कळोखात पडायचं की प्रकाशात सडायचं
तुम्हीही बडवा!

शाळेत 'दाते' टपून बसतात
हे अगदी खरं असतं;
आणि "फ़ुलं" फ़ुलुन येतात
हे काय खरं नसतं?
दात्यांवर् चिडायचं की फुलांकडे बघायचं
तुम्हीही बिघडा!

वर्ष आर्ध सरलं आहे
असं सुद्धा म्हणता येतं

चला नेता बनुया....! : माझा उद्योग.

मला कोणी जर “उद्योग-व्यवसाय” कोणता करावा असा प्रश्न विचारला तर मी बिनदिक्कतपणे आमच्यासारखे राजकारणात या असे ठामपणे उत्तर देत असतो. आणि का देवू नये? राजकारणात घुसून नेता बनण्याएवढा सहज सोपा बिनभांडवली धंदा दुसरा कोणता असेल तर या भारतवर्षातील कोणत्याही मनुष्यप्राण्याने मला सप्रमाण सिद्ध करून दाखवावे. कोणी सप्रमाण सिद्ध करून दाखवल्यास मी त्यांची जाहीरपणे वांगेतुला किंवा कांदेतुला करून त्यांचा यथोचित सत्कार करायला केव्हाही तयार आहे.

(वेगळ्या प्रकारच्या एका विनोदाचा हा माझा पहिलाच प्रयत्न. कसा वाटला ते जरूर कळवा. यात कुणालाही आणि कशालाही दुखावण्याचा हेतू नाही.. तसे वाटल्यास हसून मोकळे व्हा - क्षणाचा सोबती)

एका पुस्तकाच्या सुरुवातीला लिहिलेली सूचना:

या पुस्तकातल्या कथेत लेखकाने व्यक्त केलेल्या मतांशी स्वतः लेखक तसेच प्रकाशक, मुद्रक आणि विक्रेते हे सर्व सहमत असतीलच असे नाही. वाचकांनीही सहमत असावे असे नाही.

तसेच या पुस्तकातील पात्रे, घटना, व्यक्ती हे सर्व सत्य आहेत. ते वाचकास खोटे वाटत असतील तर तो दोष वाचकाचा आहे आणि हा योगायोग मानू नये. कारण, माझा योगायोगावर विश्वास नाही.