भेट अशीही असते
नको असतानाही होते
बरेच काही नकळतच
शिकवूनही जाते...
होतीस कधी तू माझे विश्व
होतो मी तुझे सर्वस्व
होतो का पण खरच तुला
पूर्णत्वाने मी ओळखत?
आज तू भेटलीस
तेव्हा जशी दिसलीस
आजपर्यन्त तशी मला तू
कधीच नव्हती भेटलीस
तुझी आणि माझी भेट ही
गम्मतच आहे एक मोठी
याला 'भेट' म्हणायचे का
दुविधाच आहे मला मोठी
एकाच रस्त्याने जाता-येता
लागलो ओळखू एकमेका
शब्दही नाही बोललो जरी
अनाम नाते जुळले तरी...
रस्ते बदलले,सन्दर्भ सम्पले
मनात एकच शल्य राहिले
भेटण्यापूर्वी तुला विचार करत रहाते
विषय बोलण्याचे मनात ठरवत रहाते
पण रुचेल जो मला अन तुला
विषय असा सापडत नाही मला
आपली भेट होते जेव्हा
वादळ आपल्यात शिरते तेव्हा
आपणच आपल्या नकळत जेव्हा
वाट त्याला देतो तेव्हा
पावसावर मी खूप जळतो
जेव्हा त्याचे थे॑ब तुझ्या गालावर था॑बतात,
केसातुन हळुच तुझ्या गळ्याजवळ पोहचतात!
पावसाच॑ बर॑ असत॑ त्याला कुठेही सहज जाता येत॑
अम्हाला मात्र त्यासाठी लग्नापर्यन्त था॑बाव॑ लागत॑!
चित्र पहातांनाही खळबळ
उरात उठते वादळ
श्वास वाहतो वारा
डोळ्यामधून झरतो ओघळ
खारे पाणी गोड आठवण
हळहळते मेघावळ
मुठीतले अवशेष रेशमी
जुनीच ती गुंतावळ
फिरतांना वळतो मागे
ह्या बंद कुपीतिल दरवळ
मी आहे त्या तिथेच अजुनी
नाही अंकुश पळे वय पुढे
मन फरपटते मागे
खरचटते कधि हळहळते
सुटतांना रेशिमधागे
हिरवळकाठावर झुलणारे
सण पहातांना अवघे
खोड जून तरी स्वप्न उरातिल
असते अखंड जागे
गुदमरतो काळजात दरवळ
सयी सोबती संगे
कल्पनेतले द्वंद्व मुके
मी उगमुन शिखरावरती
सागरात मिसळुन गेले
वाटेत किनार्‍यावरती
मन अगणित जागी रमले
अडवून कुणी वा मजला
बांधावर रोखुन धरले
मी भिजवुन हिरवी राने
शेतातहि फिरून आले
कधि असे वाटले इथेच मी थांबावे
अंगणात कल्पतरू, घर मनभर बांधावे....
पंखहि माझे माझी ईर्षा
पिले उडाली गगनी
आकाशाची निळी पोकळी
भरली ओल्या सदनी
स्वप्नामधली तुम्हीच आशा
सजविण्यास ही अवनी
कितीही मारा उंच भरारी
पहा एकदा वळुनी
मेघ म्हणाला मी ही एकला
माझी तीच कहाणी
भरकटलो हरवलो लक्ष तरी घरी
घाव स्वताचे अभिमानास्तव मिरवत गेले
हाल भोगले स्वताच आता गिरवत गेले...
तीर तटीचे उभ्याउभ्या बावचळुन गेले
पाणी नदीचे रंग हजारो बदलत गेले...
जो आला तो रमला येथे रहाता झाला
नवे नकाशे जुन्या वेशींना हाकलत गेले...
कधी कधी आपण सगळ्या मिळून,
नुसत्या हसत राहतो खदाखदा..
उगीचच, कशावरही,
किंवा कशावरच नाही बहुधा.
खदखदून हसत राहतो आपण सगळ्याजणी..
डोळ्यात पाणी येतं, तरीही हसत राहतो.
हसता हसता रडत राहतो,
कि रडता रडता हसत असतो?
