कविता

आमचे नातवन्ड--='' सीया, स्वरा व श्रेयस
उर्फ
जुई , जाई व श्रावण'' यान्नी फुलविली
आमची फुलबाग
=========
आमच्या जीवन-प्रवासात सुखाची झाली बरसात
आनन्दाने चिम्ब झालो नातवन्डाच्या सहवासात
नातीन्ची लागताच चाहूल,
आयुश्यात उगवली हिरवळ
बहरल्या जाई-जुई ,
दरवळला परिमळ
जाई-जुई च्या सुगन्धाने, निशिगन्ध झाला मोहीत

उजळणी
''---------''
एक, दोन , तीन चार--
मुल आजची फार हूशार,
पाच , सहा, सात आठ--
ती बघतात मित्रान्ची वाट,
नऊ , दहा, अकरा बारा--
खेळ्ण्यात जातो वेळ सारा,
तेरा, चौदा, पन्धरा सोळा--
मित्र-मैत्रीणी झालेत गोळा,
स तरा, अठरा, एकोणीस वीस--
जिन्केल त्याला मोरपीस,
------------------------

*नमस्कार!, खुप दिवसांनी मायबोलीवर कविता पोस्ट करतो आहे*

हे क्रिष्णा....
आजही तुझ्या अस्तित्वाच्या...
खुणा मी शोधतोय माणुसकीचा दिवा घेऊन...!
कुणीच दिसत नाही रे!
हल्ली मदतीला धावून येणारे!!
सगळे कसे अलिप्त आहेत...
माणूसकी पासून!!!
तू म्हणत होतास ना की...,
"मी सर्व प्राणी मात्रात आहे व्यापलेला!"
बहुधा हल्ली तुला माणूस "प्राणी" म्हणून
वाटला नसावा!
आता सर्रास चालू आहे अन्याय...
आणि त्यात तुझ्या 'उपदेशाची' उणीव !...,
तू परत एकदा 'भगवत गीता'...
वाचायला पाहिजेस इथल्या...,
धनुष्य टाकलेल्या अर्जुना समोर!!!
तू आधी कसा लवकर यायचास...
मदतीसाठी धावून !!!

हृदयात दाटली
ओठांत थांबली
ही शब्दावाचुनी भाषा...
तुजसाठी जपावे
तुजवीण झुरावे
ही कसली रे माया....
द्यावे झोकुन
उधळुन द्यावे
सांभाळते काय कशाला...
तुझ्याचसाठी सारे
तरि झाकते आहे
ही छळणारी लज्जा....

कधी गर्दितही
भयाण शांतता....
कधी एकांतही...
असे बोलका....

शब्द असती
माझे हिमनग...
अर्थ जाणते
तुझेही मन गं..

बहरूनी ऋतू गुलाबी
आज तरळत गेलो..
मी माझा एकटाच
नकळत वठत गेलो..

काय मागितलं होतं?
आणि काय पडलं दान?
मी माझा एकटाच
जिंकूनी हरत गेलो..

बेवारस या मढ्यात
उगाचंच फुंकीत प्राण..
मी माझा एकटाच
लचके तोडीत गेलो..

फुका आशा ही कशाची?
आजवर गोंजारत राहिलो?
मी माझा एकटाच
रोज मन मारीत गेलो..

फाटकीच झोळी माझी
कधी न भरणारी..
मी माझा एकटाच
तरीही भीक मागत गेलो..

काल होतं हे कुणाचं
उद्याला कुठे कशाचं..
मी माझा एकटाच
उभा जळत गेलो..

छंद माझा आगळा । मुलींचा मजला लळा ॥
गौरवर्णी रूपवान । ध्यास लागे रात्रंदिन ॥

मुखाचे अवलोकन । हळुच करावे लपुन ॥
काळेभोर डोळे खास । भोळा भाव निरागस ॥
दंतपंक्ती मनोहर । गोडवा ओघळे फार ॥
एकेक बोल मधुर । रसपान निरंतर ॥
रक्तवर्णी गाल छान । पाही हरपून भान ॥
जवळ असता ऐसी । कसे रोखावे मोहासी ॥

कॉफीला होता सोबत । हर घोटात अमृत ॥
खेळामध्ये तिची साथ । वास्तवात मनोरथ ॥
सिनेमाला बरोबर । नृत्य करी मनमोर ॥
हॉटेलात जेवण । आनंदाला उधाण ॥
उगीच मारता गप्पा । दिसतो मनाचा कप्पा ॥
जिथे नजरानजर । सर्व जगाचा विसर ॥

अचंबित होऊनिया जन विचारती
घातलीस जीर्ण वस्त्रे काय उपरती
फिरताना दिसे इथे शोधतोसी काय
अर्धवट झोपेमध्ये वाटते का भय

मनामध्ये म्हणलो मी नाही जुनी वस्त्रे
जखमांना झाकणारी झालीत लक्तरे
अर्धवट मिटलेले दिसतील डोळे
निद्रासुख नव्हे तर मिटे ग्लानीमुळे

घनघोर लढाईत पराक्रम फार
भरपूर वेळा केले कायमचे वार
जखमांनी भरताना झाला साक्षात्कार
उभा ठाकलेला शत्रु प्रतिबिंब नर

हात लावे कपाळाला थकलो थांबुन
समशेर चालवतो शत्रु पिसाळुन
रक्ताळल्या अंगावर थेंब थेंब हासे
तुझ्यासवे वेचलेले क्षण क्षण जसे

अचानक परी
समोर प्रकट ।
अजुन निकट
जावे वाटे ॥

जोराचे वादळ
अनामिक ओढ ।
आकर्षण गूढ
खेचतसे ॥

तू ही अलगद
माझ्यापास यावे ।
हळुच हसावे
अतीगोड ॥

आपसुक भेट
नजर वळता |
काही न बोलता
सुसंवाद ॥

अधुरी कहाणी
इथेच संपूर्ण |
लोहाचे सुवर्ण
केवी होय ॥