शुकी ब्रुकच्या "The Joy of Teaching" या Caltech Project for Effective Teaching (CPET) अंतर्गत झालेल्या talk ला आज गेलो होतो. शिक्षकांचे काम कसे शिकवण्याचे (आणि न की मुल्यमापनाचे) असते याबद्दल थोडी चर्चा झाली, त्याचप्रमाणे context दिली तर content मिळवणे कसे सोपे जाते याबद्दलही थोडे बोलणे झाले (बरोबर अनेक अवांतर पुस्तके होतीच).
ईटलीतील Reggio Emilia या ठिकाणी Loris Malaguzzi या प्राथमीक शिक्षकाने The Reggio Approach to Early Childhood Education ची स्थापना करुन एक क्रांती घडवुन आणली. Loris Malaguzzi ची एक कविता तिथे ऐकायला मिळाली त्याचा हा किंचीत स्वैर अनुवाद.
मुलं शंभराची बनली असतात.
मार्टिन ऑयरबद्दल आधी एकदा सांगितले होते. 'तो काय करतो?', 'त्याच्याकडे का लक्ष द्यावे/देऊ नये ?' इ. प्रश्नांची उत्तरे मिळवण्यासाठी हे बघा -
http://www.martinauer.net/
त्या खोलीत फारसा उजेड नव्हताच. बाहेर आभाळ चांगलंच अंधारून आलं होतं. काळसर हिरवट भासणारं उदास वातावरण, गडद हिरव्या रंगांची गाद्यांची आवरणं आणि कांबळी. या सगळ्यांचं त्या खोलीत एक प्रकारचं विचित्र मिश्रण झालं होतं. ती बाहुली एका मखमली आच्छादनाच्या खुर्चीत पडली होती. अन् तिथल्या त्या उदास रंगछटेत ती बेमालूमपणे मिसळून गेली होती. हिरव्या मखमली कपड्यांत अन् टोपीत आपल्या रंगवलेल्या मुखवट्यासह ती अस्ताव्यस्त लांब पसरलेली वाटत होती. पण लहान मुलं जिच्यावर 'भावली' म्हणत झेपावतात, तशी ती नव्हतीच मुळी! एखाद्या कळसूत्री बाहुलीसारखी दिसायची.
तुमको देखा तो ये खयाल आया ह्या गजलेचा स्वैर अनुवाद
तुला पाहुनी वाटले त्या क्षणाला
तुझी सावली तप्त ह्या जीवनाला
मनी आज जागे नवी एक आशा
पुन्हा मीच खुडले नव्या अंकुराला
उमजले तुझी पावले दूर जाता
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
