भाग ३
पाऊस थांबला असला तरी 'वनराजी' समोरच्या उंच, भलं भक्कम खोड पसरलेल्या गोरखचिंचेच्या पानापानातून थेंबांचा वर्षाव होत होता. ते पाणी चुकवत समिपा आणि क्यूटी गेटजवळ आल्या. घराची किल्ली जवळ असली तरी घर व्यवस्थित दाखवण्यासाठी जवळ राहणाऱ्या सखुबाई येतील असे मेहतांनी सांगून ठेवले होते. सखुबाईंच्या मुलाला आधी कॉल करूनसुद्धा त्या काही आल्या नव्हत्या.
"ये बाई तो आईही नाही अभीतक! क्या करे मॅम? चलो ना, हम ही अंदर चलते हैं" इतक्या राड्यातही क्यूटीचा उत्साह कायम होता.
भाग २
"Guys, let's have a huddle! I need each of you here, Right NOW!!
तन्वीने जोरात अनाऊन्स केले. समिपा, नलिन आणि नवीन आलेले दोन ट्रेनी पटापट जमा झाल्यावर ती बोलू लागली.
भाग १
लॅचचा आवाज आला आणि दार हळूहळू उघडले. हॉलचे दिवे तर बंदच होते. मी काळोखात चाचपडत "आई, बाबा कोण आहे इथे? दिवा लावा ना.." म्हणत बटनापर्यंत जाऊन बटन दाबले. खोलीभर प्रकाश पडला पण.. पूर्ण खोली रिकामी होती! मग दार कोणी उघडलं? मी बाबाss बाबाss ओरडत बेडरूमकडे पळाले, बेडरूमचे दार सताड उघडे आणि आत कोणीही नाही. अजबच आहे.. इतक्या रात्री दोघे कुठे गेले असतील म्हणत माझी खोली, बाथरूम्स सगळं चेक केलं पण अख्ख घर तसच्या तसं, काहीही जागेवरून हललेलं नाही. सगळ्या खिडक्यांच्या काचा बंद!
सावण्याची पुळण! बाबाच्या गावाला आणि आजोळाला जोडणारा एक वाळूचा पसरट पट्टा आणि त्याला चिकटून अस्ताव्यस्त पसरलेला अरबी समुद्र..
वीस वर्षापुर्वीची गोष्ट आहे.. 1995 च्या डिसेंबरची एक रात्र,, साधारण आठची वेळ...
स्थळ : आनंद नगर मधला एक फ्लॅट...
चार मित्र कोंडाळ करून बसले आहेत.. कुणीच काही बोलत नाही...
प्लॅंचेट वगैरे काही नाही.. तसाही माझा असल्या गोष्टींवर विशवास नाही....
हो.. पण आधी आमची ओळख करून देतो..
आम्ही चौघ... विन्या, सुन्या, मन्या आणि मी म्हणजेच अम्या किंवा अमर्या किंवा.. जाउदे सगळीच टोपणनावे सांगण्यासारखी नाहीत. चौघही इंजिनियरिंगचे विद्यार्थी. परिक्षा, व्हायावा नुकत्याच संपलेल्या.. त्यामुळे श्रमपरिहार करायला आम्ही एकत्र जमलो होतो. या सुट्टीत काय करायचे हाही विषय होताच.
सकाळी सकाळी रसिकाला लगबगीने तयारी करतांना पाहून आजीने विचारलेच "आज काय विशेष ? लवकरच उठलीस ते!" "अगं , आज मम्माचा वाढदिवस नाही कां ? आज मी तिला ट्रीट द्यायचं ठरवलंय . सकाळीच सगळी तयारी करून ठेवेन आणि संध्याकाळी बँकेतून आले की बनवूया सगळं ." रसिका उत्तरली . "काय की बाई फॅड ती !" रसिकाने आजीचा टोमणा कानाआड केला आणि आवरायला घेतलं.
