१५ एप्रिल २०१३. सायंकाळी सातची वेळ. मी आणि पत्नी, तिचा आवडता अभिनेता - राजीव खंडेलवालचा "साऊंडट्रॅक" चित्रपट पाहत होतो. या चित्रपटात नायकाचा एक कान पूर्ण बधीर होतो आणि दुसर्‍या कानाला जेमतेम ३० टक्के श्रवणशक्ती राहते असा एक प्रसंग आहे. पुढे तर नायक पूर्णच बहिरा होतो. अर्थात त्याच्या या कमतरतेवर मात करूनही तो उत्तम संगीतकार म्हणून स्वत:ला सिद्ध करतो असे काहीसे चित्रपटाचे कथासूत्र आहे. तर आम्ही हा चित्रपट व्यवस्थित Enjoy केला. चित्रपट पाहतच रात्रीचे भोजनही उरकले आणि अचानक रात्री झोपण्यापूर्वी पत्नीने तक्रार केली की तिला एका कानाने अजिबात ऐकू येत नाहीये.
सध्या निवडणुकांच्या पार्श्वभुमीवर टीव्हीवर अनेक सरकारी योजनांच्या जाहिराती येत आहेत. अनेकांना या योजना अस्तित्वात होत्या हेच माहिती नव्हते.
"राजीव गांधी जीवनदायी आरोग्य विमा योजना" ही त्यातलीच एक. या योजनेनुसार भगवे/पिवळे रॅशन कार्ड धारकांना प्रति कुटुंब १,५०,००० रुपयांचा आरोग्यविमा सरकार तर्फे दिला जाणार आहे, पण या योजनेचा लाभ मिळवण्यासाठी "आरोग्य कार्ड" असायला हवे.
हे आरोग्य कार्ड कुठे मिळेल, त्यासाठी कुठे अर्ज करावा लागेल? याची माहिती द्याल का?
कॅलिफोर्नियास्थित माझ्या मुलीच्या घरासमोरच सायप्रसचे एक उंचच उंच झाड आहे ज्याचे मी गमतीने नाव ठेवले आहे,- 'अमिताभ' ! तसा संपूर्ण कॅलिफोर्निया घनदाट वृक्षराजीने बहरलेला आहे, अगदी मेपलच्या सडसडीत खोडापासून ते रेडवूडच्या भारदस्त बुन्ध्यांपर्यंत! या झाडांकडे केंव्हाही नजर टाकली तर हमखास दिसतात इकडून तिकडे पळणाऱ्या अनेकविध रंगांच्या चिमुकल्या खारोट्या ! या बुद्धिमान, शिस्तबद्ध आणि कामसू खारींच्या देशातील तशाच कर्मयोगी माणसांच्या अथक प्रयत्नांची हि एक कथा नव्हे तर गाथा !
___________
हॅलो,
मुळव्याधीच्या उपचारांसाठी पुण्यातील चांगले खात्रीशीर डॉक्टर/ हॉस्पीटल सुचवा
स्त्री डॉक्टर असेल तर उत्तमच
सर्जरी करायची असल्यास साधारणतः किती खर्च येइल
बाबा आणि सोनू........
---------------- || श्री || -------------
दिनांक १७ सप्टेंबर २०१३
पुणे.
प्रिय सोनू,
खरं तर तू एवढी मोठी झाल्यावर हे पत्र मी तुला लिहितोय याचे तुला आश्चर्यच वाटेल - कारण मी तुझ्याशी कायमच मित्रत्वाने आणि मोकळेपणाने बोलू शकतो. पण मग पत्राचे कारण काय ? खरंच, कारण नक्की काय आहे असे विचारले तर माझ्याकडे काहीच कारण नाही.... तरी पण ...
एक कारण जरुर आहे.
आजारच नसलेल्या पेशंटचं टेन्शन
रोगावर उपचार करतांना पेशंटला टेन्शन असतं तसंच डॉक्टरवर ही असतं. कालांतरानं डॉक्टरांना याची संवय होते. पण समजा की पेशंटला मुळातच काही आजार नाही तर मग? तुम्ही म्हणाल मग काय प्रॉब्लेम आहे? टेन्शनचं कारणच काय? तर मग ऐका :आजारच नसलेल्या पेशंटची कहाणी.
"ये ना"
"नको"
"का?"
"बघतात"
"बघूदेत"
"हसतात"
"हसूदेत"
"लवकर ये"
"कशाला?"
"कससंच होतंय"
"पण एकदाच हं?"
"हो"
"घे, आले"
"गर्र्घर्र्र्र्र्र्र्स्स्स्स्स्स्स"
"झालं?
"हो, आता बरं वाटतंय"
"आता एकदम रात्रीच्या जेवणानंतर"
"चालतंय"
"तोवर आठवण नाही येणार माझी?"
"तोवर कशी आठवण येईल?"
"का?"
"तुझी आठवण जेवणानंतरच येणार... तू तर एक ढेकर आहेस ना?"
जादूटोणा विरोधी कायदा - एक अनावश्यक, अव्यवहार्य आणि उपद्रवी कायदा (लेखांक-४)
नाट्योपचार (ड्रामा थेरपी)
तीस पस्तीस वर्षे वैद्यकिय महाविद्यालयात शिकवलं. औरंगाबदला आणि नांदेडला. विद्यार्थी म्हणजे शिक्षकाच्या भावजीवनातला महत्वाचा घटक. विद्यार्थी आठवतात ते त्यांच्या हुषारीनं, त्यांच्या अंगी असलेल्या काही गुणांमुळे. अशीच एक आठवण....
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
