क्रीडा

मित्रांनो... आता पुन्हा एकदा ऑलिंपिक्सच्या रंजक गोष्टींकडे वळुयात.... आजच्या गोष्टीसाठी आपल्याला पुन्हा एकदा जायचे आहे ऍटलांटा ऑलिंपिक्सला....

मागच्या काही गोष्टीत मी तुम्हाला ऍटलांटा ऑलिंपिक्सचे माझे काही अविस्मरणिय अनुभव सांगितलेले आठवत असेलच. त्या आठवणींबरोबरच ऍटलांटा ऑलिंपिक्सबद्दल सांगताना त्या ऑलिंपिक्सच्या ओपनींग सेरीमनीबद्दल लिहीणे भागच आहे..

आज मी तुम्हाला १९९६ च्या अ‍ॅटलांटा ऑलिंपिक्स मधील अजुन एक गोष्ट सांगणार आहे. पण त्या कहाणीतल्या नायकाची थोडी पार्श्वभुमी तुम्हाला समजावुन घ्यायला लागेल.

तर त्याकरता..चला मंडळी.. सुरुवात आपण करुयात.. असेला या इथियोपियातल्या अतिशय छोट्या खेडेगावात जाउन....

या जगाचा निरोप घेण्याआधी माझ्या काही माफक इच्छा आहेत/ होत्या. त्यात विंबल्डनला जाउन .. स्टॉबेरी क्रिम खात खात विंबल्डन टेनिसचा अंतिम सामना पाहायचा आहे, तसच पॅरीससारख्या रमणिय शहरी जाउन.. रोलँड गॅरसला फ्रेंच ओपन टेनिसची फायनल बघायची आहे .झालच तर ऑगस्टा, जॉर्जिया ला.. र्होडेडेंड्रॉनच्या बहराच्या पार्श्वभुमीवर.. टायगर वुड्सला मास्टर्स जिंकताना बघायचे आहे सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे.. जिवंत असेपर्यंत.. याची देही.. याची डोळा.. एकतरी ऑलिंपिक्स.. प्रत्यक्ष बघायचे आहे...

सुदैवाने.. माझे ऑलिंपिक्स बघता येण्याचे स्वप्न १९९६ ला अ‍ॅटलांटा ऑलिंपिक्सच्या वेळेला खरच पुर्ण झाले!

आता ही गोष्ट आहे हॉलंडच्या फ़ॅनी ब्लॅंकर्स कुह्नची..... एकाच ऑलिंपिक्समधे चार सुवर्णपदक विजेते ऍथलीट म्हणुन आपल्याला कार्ल लुइस(१९८४ लॉस ऍंजलीस ऑलिंपिक्स) व जेसी ओवेन्स(१९३६ बर्लिन ऑलिंपिक्स) यांचे पराक्रम ठाउक आहेतच पण स्त्रियांमधे हा मान फ़ॅनी ब्लॅंकर्सने १९४८ च्या लंडन ऑलिंपिक्समधे मिळवला हे आजच्या पिढीला कदाचित ठाउक नसेल.( त्यानंतर अमेरिकेच्या मेरिअन जोन्सने तसा पराक्रम केला आहे पण उत्तेजीत पदार्थांच्या सेवनामुळे तिची पदके काढुन घेण्यात आली आहेत)

दुर्दैवाने या कोव्हिड -१९ पँडेमिक मुळे या वर्षीचे २०२०टोकियो ऑलिंपिक्स पुढच्या वर्षी पर्यंत होणार नाही. या वर्षीच्या ऑलिंपिक्सच्या निमित्ताने मी माझी २००८ मधे मायबोलिवर चालु केलेली ऑलिंपिक्स संबधीत गोष्टींची मालीका मी पुढे चालु करणार होतो. पण यंदाचे ऑलिंपिक्स रद्द केल्यामुळे माझा खुप हिरमोड झाला.
परत नविन गोष्टी लिहीण्याच्या आधी .. थोडी पुर्वपिठीका म्हणुन .. जुन्या मायबोलिवरच्या त्या मालीकेमधल्या मी लिहीलेल्या काही निवडक गोष्टी मी इथे नविन मायबोलिवर टाकत आहे.

सर्वांना नमस्कार!

माझ्या मायबोलीकर मित्र व मैत्रीणींनो,

आपण ह्या लॉक्डाउन च्या कठीण काळात एक मेकांच्य साथी ने एक एक दिवस मोजुन घालवत आहोत. टेन्शन, व वर्क फ्रॉम होम, वाढलेले घरातले काम , व्हॉ ट्सॅप ग्रुप वर्ची चॅलेंजेस पाणीपुरी काय, डालगोना कॉफी काय, बनाना ब्रेड अन काय काय. साड्या नेसुन फोटो काढा, मेक अप करुन फोटो अपलोड करा ..... ह्यातले मी काहीही करत नाही. गरजे पुरते काम स्वयंपाक व बाकी माबो पितामह झक्कींच्या घालुन दिलेल्या
नियमांनुसार एम बी ए - नव माबो बालकांसाठी - मस्त बसून आराम करते.

मित्रांनो -लॉकडाउन सुरु झाला आणि घरी नवनवीन पदार्थ बनवण्याचे फॅड सुरु झाले . आधीच वर्क फ्रॉम होम म्हणजे शारीरिक हालचाल कमी , त्यात घरचे रोज बेकिंग कूकिंग करतायत . न खावे तर त्यांचा रोष ओढवून घ्या , खाल्ले तर वजन वाढतेय .
हा माझ्या एकट्याचा नाही सर्व जनतेचा प्राब्लेम असणार म्हणून हा धागा . घरी राहून कसे फिट राहता येईल? तुम्ही व्यायाम करताय का? डायट कसे मॅनेज करताय?

बी.डी. चाळीच्या कोपऱ्यावरची शेवटची खोली आहे तिथे वारा खूप थंडगार सुटतो. म्हणूनच मालकाने आम्हांस तीच खोली देऊ केली. आणि विशेष म्हणजे भाडेही कमी घेतले. त्यांचे आभारच मानायला हवेत. तसंही त्या बाजूला जरा अंधारच असायचा. सार्वजनिक नळावरून भल्या सकाळी घमेली आणि भगुनी पाण्याने भरून ठेवणे हाच आमचा रोज सकाळचा दिनक्रम असायचा. कारकून असलो तरी सरकारी नोकरीत असल्याने 'आराम' सदासर्वकाळ ठरलेला असायचा. मोजून दोन अडीच तास कचेरीत जाऊन खुर्ची गरम करण्याखेरीज अन्य काम नसल्याने मन विटाळून गेले होते. तसे दिवसभर चौपाटीवर भटकण्यातही मजा राहिली नव्हती.