एका लहान मुलीने मला तिच्या मैत्रिणींबरोबर समुद्रावर बोलावलं. अगदी पोचल्या दिवशीचीच गोष्ट. मी सगळा जामानिमा बरोबर घेतला. स्विमिंग सूट घातला, पाण्यापाशी जाईपर्यंत वरून घालण्यासाठी जवळपास शरारा वाटेल असा स्कर्ट चढवला, पंचे वगैरे गोळा केले... मग त्या मुलीचे आई-वडील शोधून तिला समुद्रावर नेत्ये असं सांगायचं आणि फटावळ पोहायला न्यायची असं ठरवलं होतं. आवरून मी खाली उतरले तेव्हा तिच्या आईनेच मला तिचा निरोप कळवला : “तू येईपर्यंत आम्ही पोहत जिथवर पोचलो असू तिथे येऊन भेट!” त्या मासळ्या कधीच पाण्यात उतरल्या होत्या.
एक पलंग, एक कपाट आणि एक बेसिन. एवढंच मावतं माझ्या इथल्या खोलीत. खोलीतली खिडकी इथली सगळ्यात मोठी गोष्ट आहे (हो, माझ्यापेक्षाही मोठी)! अंथरुणावर पडल्या पडल्या सप्तर्षी दिसतात. शुक्र आणि मंगळ असतात जवळपास. जितकं टक लावून बघावं तितक्या जास्त चांदण्या उमटत जातात रात्रभर. कुठेतरी आकाश पृथ्वीला मिळाल्यासारखं वाटतं तिथून समुद्र सुरू होतो, तो थेट माझ्या खोलीच्या पायथ्याशी येऊन थडकतो. त्यांचं आपापसात सगळं अगदी क्लिअर आहे -- आकाशाचा रंग तो आणि तोच समुद्राचा. ढग असताना पाण्यावर लाटा असतात आणि बोटी असताना वरच्या आरशात पक्षी उडतात. जगातले सगळे गजर बंद करून झोपता येतं रात्री.
(मि प्रथमच मायबोलि मध्ये लेख लिहतेय, भुलचुक माफ असावि.)
सकाळी साधारण 4 च्या दरम्यान कसल्याशा गोंधळामुळे जाग आली, टेंट मधून बाहेर आलो तर पाहिलं एका ग्रुप चा धांगडधिंगा सुरू होता, पुन्हा झोपायचा प्रयत्न केला पण ते काही जमलं नाही. शेवटी पुन्हा शेकोटीजवळ ऊब घेत बसलो. सकाळी 5 पर्यंत सगळे उठले कारण आम्हाला सूर्योदय बघायला जायचे होते ते म्हणजे सह्याद्रीतल्या सर्वात उंच शिखरांपैकी एक असणाऱ्या तारामती शिखरावर.
2016 च्या जानेवारी पासून ट्रेक करायला सुरुवात केली. तेव्हा पासून आत्ता पर्यंत वीस-एक ट्रेक केलेत. सगळे एक-से-एक होते पण मला खरी ओढ होती ती पंढरीची, अर्थात ट्रेकर्स ची पंढरी समजल्या जाणाऱ्या हरिश्चंद्र गडाची.
हरिश्चंद्र गडावर जाण्याच्या अनेक वाटा आहेत असं ऐकून होतो पण त्यातही सर्वात कठीण समजली जाणारी वाट म्हणजे नळीची वाट. जेव्हा हरिश्चंद्र गडाबद्दल आणि नळीच्या वाटेबद्दल ऐकलं तेंव्हाच ठरवलं, हरिश्चंद्रगड हजारदा करू पण सुरुवात करायची ती नळीच्या वाटेनेच.
"माझं ऐक, लडाखला १०० सीसी बाईकवरुन कोणी जात नाही. तिथे कमीतकमी १५० सीसीची बाईकतरी पाहीजेच."
"तुझी २४ वर्षं जुनी यामाहा नेण्यात काय पॉईंट आहे कळत नाही!"
"तू माझी बुलेट का घेउन जात नाहीस?"
"ईतक्या जुन्या बाईकला वाटेत काही झालं तर सगळ्या ट्रीपचा विचका होईल."
"काही नडलंय का पण?"
२८ ओगस्ट ला सिम्गापूराला निघायचा बेत आहे. पण तो पर्यंत विसा मिळणे कठीण आहे असे पुणे थोमस कूक चे म्हणणे आहे कारण येत्या आठवड्यात मुम्बैतल्या सिंगापूर कॉन्सुलेटला बर्‍याच भारतीय सुट्या असल्याने २७ पर्यन्त मिळण्याची गॅरंटी नाही . थॉमस कूक हे सिंगापूर कॉन्सुलेटचे अधिकृत विसा एजन्ट आहेत....
बरे ,होणारच नाही असेही सांगत नाहीत
काय क्रावे ब्रे ?
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
