प्रवास

Courmayeur मधून सकाळी खचाखच भरलेल्या बस मधून प्रवास करून जिथून पुढे ट्रेक चालू करणार होतो तिथं पोहोचलो. आता तास २ तासात फ्रान्सच्या दिशेने कूच करणार होतो. बसमध्ये जागा मिळाली, शेजारी एक म्हातारा होता, सॅन दिएगो मधला पण मूळचा ऑस्ट्रियन. तो असाच कुठे कुठे फिरलेला. एकेकटे फिरणारे असे बरेच भेटले, त्यांची कमाल वाटते. एकेकटे असते तरी ( किंवा म्हणूनच) कोणीही भेटला तरी गप्पा मारायला उत्सुक असतात. आपल्यालाही नवीन गोष्टी कळत जातात.

पुणे तिथे काय उणे !
पुण्यातली मेट्रो वैशिष्ट्यपूर्ण ठरतेय. कारण पुणे मेट्रोची स्टेशन्स एकाहून एक अभिनव आहेत. सर्वत गजतेय ते डेक्कन चं पगडीच्या आकाराचं स्टेशन. सिव्हिल कोर्ट हे भारतातले सर्वत खोल असे भुयारी स्टेशन ठरले आहे. शिवाजीनगर स्टेशन सुद्धा भुयारी आहे. खाली उतरल्यावर आपल्याला शनिवारवाड्याची थीम दिसते. याचं सर्वत्र कौतुक होतंय. हे स्टेशन बघायला रोज पर्यटक येत आहेत. दापोडीच्या रेल्वे स्टेशनचा आकार सुद्धा नावीन्यपूर्ण आहे.

डेक्कन स्टेशन

आज प्रथमच खोलीच्या खिडकीतून सूर्योदय पाहिला. सकाळी निघता निघता सईद आणि माझा जरासा प्रेमळ संवाद झाला. दुपारचे जेवण आणि रात्रीचे जेवण या दोन्हीला जेवण असाच शब्द आहे, या एका गोष्टीवरून त्याने हिंदी, संस्कृत, मराठी वगैरे भाषा किती अपुऱ्या वगैरे आहेत अशी टिप्पणी चालू केली. त्याच्या अरेबिकमध्ये किंवा रशियनमध्ये म्हणे यालसाठी २ वेगळे शब्द आहेत. या एका गोष्टीवरून भाषा समृद्ध आहे अथवा नाही वगैरे ठरवणे अगदीच बालिश आहे वगैरे माझे युक्तिवाद सुरु झाले. शेवटी संपूर्ण दिवसासाठी energy लागणार ती इथे दवडू नये म्हणून त्याला तुझेच अगदी बरोबर आहे आहे वगैरे सांगितले.

ब्रेकफास्ट जवळजवळ सगळीकडेच अंडी, toast, वेगवेगळ्या जेली, croissant, coffee , फळे , cereal असा भरपूर असायचा. Cereal बरोबर दुधाऐवजी दही असायचे. आज आमचे स्विसमध्येच दक्षिणेला La Fouly कडे प्रस्थान होते. लॉजच्या इथून खाली उतरत होतो तेव्हा बाजूला पाटाच्या बाजूने चालत होतो. शेतीसाठी बहुदा चांगले लाकडी लहान मोठे पाट सुबक बांधलेले. त्यातले खळाळते स्वच्छ थंड पाणी, त्याचा आवाज. त्याला पूरक म्हणून पुन्हा लता सुरु केली. मध्ये मध्ये किशोर-रफी पण. हे लोकही माझ्याबरोबर या पृथ्वीवरच्या स्वर्गात आलेत ही भावना होती.
काही वेळातच Champex Lake लागला.

भाग ७ : ढोलकल, दंतेवाडा
दुसऱ्या दिवशी दि. २८-१२-२०२२ रोजी सकाळीच ७ वाजता तयार होऊन रूम बाहेर पडलो. हवा एकदम स्वच्छ होती. कोवळे ऊन अंगावर घेत थोडावेळ रिसॉर्टच्या आवारात हिंडत फिरत वेळ घालवला. थोडी फोटोग्राफी केली. तिघी जेष्ठ महिला गवतावर निवांत बसून गप्पांचा आस्वाद घेत होत्या तर मी आणि लेकीने झाडाला टांगलेल्या झुल्यावर बसून झोके घेतले. भोजनगृहात जाऊन नाश्ता आटोपला. ठरल्यावेळेवर किरणभैया हजर झाले.

सकाळी ८ ला निघालो. सकाळी ascent होता, तसे असले की बरे असते. दुसऱ्या group मधले आगे मागे असायचे ते मेंबर आज दिसले नाहीत, तर कालच्या शिणवट्यामुळे आज बरेचसे अंतर ते बसने कापणार आहेत असे कळले. मग आम्ही आपापली पाठ थोपटली. वारंवार चढत गेलो तशी राहिलो ती बिल्डिंग,रस्ते, खालची valley दिसायला लागली. इतक्या खालून गायीच्या घंटांचे निनाद ऐकू येत होते. मग फ्रेड सर्वांत जास्त दूध देणाऱ्या गाईला राणीसारखा मुकुट, रांगेत पहिला मान, गावागावांतील गाईंच्या लढतीच्या प्रथा, त्यात होणारे अपघात वगैरेबद्दल सांगत होता. कसे कोण जाणे Animal Welfare वाले तिथे पोहोचले नसावेत.

फळे, कॉफी, cereals - भक्कम ब्रेकफास्ट करून ८च्या सुमारास निघालो. सकाळी steep uphill होता, थोडे switchbacks होते. Mount Whitney ला पहाटे ३:३० ते ६ असे एकूण १०० Switchbacks जे एकदाचे पायाने घडले त्यानंतर मी switchbacks साठी (मानसिकदृष्ट्या) कूल असते. आणि आज ठरवून गाणी ऐकत चाल सुरु केली. आज (आणि नेहमीच ) मूड लता. कुछ दिलने कहा, आजा रे परदेसी, पाकिजा आणि काय काय ! इस मोडसे जाते है च्या सुरुवातीचा आलाप, किंवा यार सिली सिली ऐकताना डोंगर हवाच. चढ कधी संपला ते कळलेही नाही. डोंगर चढताना गाणे ऐकू नये, आवाजावर लक्ष हवे असा फ्रेडचा सल्ला होता. पण मी ऐकत असलेले गाणे loud orchestra, music नव्हतेच.

रविवार २५ जून. हॉटेलमध्ये जास्तीच्या बॅग ठेऊन दिल्या. Chamonix GARE SNCF उर्फ Chamonix रेल्वे स्टेशनला uber ने जायचे ठरले होते पण हॉटेलवाल्याने उबर मिळणार नाही असे सांगितले ( tripadvisor च्या नानाची टांग !). टॅक्सीबद्दल विचारल्यावर एक दोन नंबर देऊन आज रविवारी हे ही मिळणार नाहीत असे गोड आवाजात सांगितले. १५ किलोच्या बॅग आणि बॅगपॅक घेऊन नेहमीच्या स्टॉपला आलो. एरवी अगदी वेळेत असणाऱ्या बस रविवारी लेट. एकदाची बस आली. गर्दीत घुसलो आणि ( त्यातल्या त्यात) सोयीच्या stop ला उतरलो. मग १०-१५ मिनिटे १५ किलोहून अधिकच भरलेल्या बॅग आणि बॅगपॅक घेऊन आमची वरात Chamonix रेल्वे स्टेशनला चालत चालत निघाली.

सकाळी लवकरच निघालो. Chamonix मध्ये येऊन ब्रेकफास्ट घेतला , उत्तम कॉफी, फ्रेंच pastry - croissant अगदी झक्कास होते. Aiguille du midi म्हणजे needle of the day या आल्प्समधल्या peak वर ट्रॉलीने वर जाऊन बघण्यासाठी तिकीट अगोदरच काढले होते. या ठिकाणाचा उच्चार मी काही अनाकलनीय कारणाने आणि मोठ्या आत्मविश्वासाने ‘ऑग दि मिडी’ असाच शेवट पर्यंत करत राहिले पण खरा उच्चार आग्वई दु मीदी च्या आसपास जाणारा आहे. असे यासाठी म्हटले कारण मी १० फ्रेंच लोकांच्याकडून तरी तो शब्द पुनःपुन्हा म्हणून घेतला पण प्रत्येकाच्या उच्चारात किंssचित फरक वाटला.

२२ जूनला मायामीच्या रस्त्याला लागलो. मायामीजवळ पोहोचल्यावर युरो आणि डॉलरचे पाकीट घरीच विसरल्याचे लक्षात आले. ते घेण्याची जबाबदारी नवऱ्याची होती. एरवी काय झाले असते याची कल्पना न केलेली बरी पण ट्रेकच्या सुखस्वप्नांत असल्याने मला काहीही वाटले नाही, मी एकदम कूल वगैरे होते. पारू आणि DS कडे युरो होते ते लागतील तसे वापरायचे ठरले.