प्रवास

सकाळी पावणे आठला रूम मधला इंटरकॉम खणखणला, पाचव्या मजल्यावर असलेल्या रुफ-टॉप रेस्टॉरंट मध्ये सकाळी ८ ते १० ह्या वेळेत ब्रेकफास्ट करून घेण्याची सूचना द्यायला रिसेपशनीस्टने फोन केला होता.

ब्रश वगैरे करून वरती गेलो, जोसेफ नावाच्या कर्मचाऱ्याने इथे सगळीकडे कॉमन असा खुबुस किंवा ब्रेड, उकडलेलं अंड, बटर, जाम, योगर्ट, ज्यूस, सलाड आणि चहा/कॉफी असे ठराविक पर्दार्थ असलेला कॉन्टिनेन्टल ब्रेकफास्ट आणून दिला व अजून काही हवं असल्यास समोरच्या बुफे काउंटर वरून घेऊ शकता असे सांगितले.

सकाळी ६:०० वाजता जाग तर आली, पण ती नक्की कशामुळे आली हे सांगणे अवघड आहे, कारण तेव्हा साईड टेबलवर ठेवलेल्या फोनचा अलार्म आणि चर्चची घंटा दोन्ही एकाचवेळी वाजत होते. थंडी चांगलीच होती. उबदार रजई मधून बाहेर पडायची इच्छा होत नसली तरी उठणे भाग होते.

ब्रश करून कालच्याप्रमाणेच स्वतःच चहा बनवून आणला. मग आरामात तयारी करून ६:५० ला रूम मधून बाहेर पडलो.

प्लॅटफॉर्मवर ट्रेन अाल्याचा अावाज एेकल्यावर, ट्रेनचा द्वितीय श्रेणीचा दरवाजा जिथं ज्या जागेवर येउन थांबतो, तिथं मी माझ्या मोठ्या बहिणीसोबत जात होतो. मी १७ वर्षाचा होतो. अामच्या पाठीमागून गरदुल्ल्यांचा गट केविलवाणा अावाज करत येत होता. माझ्या सोबत बहिण अाणि मी बळकट नसल्यामुळे मी थोडा घाबरलो. अाम्ही प्लॅटफॉर्मवर उभे असल्यापासूनच त्यांचं माझ्या बहिणीवर वाईट नजरा होत्या. त्या गटांचं एक जण बहिणीच्या बाजूला अाला व तिच्या हाताला एकदा स्पर्श केला. बहिण सुद्धा घाबरली. मान खालती घालून चालत होती. मला राग अाला. तरीही भीती अजून होतीच. त्याने पुन्हा स्पर्श केला व थोडा अामच्यापासून पुढं चाळू लागला.

मायबोलीकर, सध्या मी या गावात असेपर्यंत मला प्लीज माफ करा. खूप इच्छा असूनही फोटो अपलोड होत नाहीयेत. आठवड्याभरात तो प्रश्न सुटेल आणि मग मी फोटो टाकत जाईन.
---------------

एव्हाना आम्ही रॉकी माउंटन नॅशनल पार्क पर्यंत पोहोचलो होतो. रात्र असल्यामुळे काहीच दिसत न्हवते. डेनवर प्रसिद्ध आहे त्याच्या तापमानातील फरकासाठी. हा आम्ही या आधीही डिसेंबर मध्ये अनुभवलं होतं. हि आमची एका वर्षातली दुसरी भेट होती डेनवरला.त्या ट्रिप मध्ये आम्ही डेनवर ला जरी असलो तरी आम्ही डेनवर मध्ये न राहता मोआब, उटाह येथे आर्चेस नॅशनल पार्क आणि कॅयॉन्सलँड नॅशनल पार्क ला भेट दिली होती. त्याचा सविस्तर वृत्तांत परत कधी तरी. तर, त्या ट्रिप नंतर बरेच दिवस प्रवास झाला न्हवता. कुठे जायचे ठरवत असतानाच कॅलिफोर्निया च्या मित्राचा फोन आला आणि परत डेनवर कोलोरॅडो निश्चित झाल.

“तुझी खास माणसं ग्रीसमध्ये असताना तू अनोळखी घरी राहून काम का करत्येस? हवं तिथे फिर, हवं तितकं लिही, पण आमच्याच घरी राहा.” अरिस्तेयाचे बाबा म्हणाले. अरिस्तेयाशी दहा वर्ष मैत्री असूनही मी भलत्याच गावात जाऊन राहायचं ठरवलं ते त्यांना रुचलं नाही. त्यांच्या घरी राहायला मी एका पायावर तयार झाले असते! का नाही आवडणार एकामागोमाग एक संग्रहालयं, शहरं, दऱ्या-डोंगर आणि भग्न वास्तू पालथ्या घालायला आणि दिवसाच्या शेवटी प्रेमाने आपली वाट बघणाऱ्या चार माणसांमध्ये परत यायला… पण सुरेख निसर्ग, इतिहास आणि जेवण जगात सगळ्याच देशांना मिळालंय.