काही महिन्यांपूर्वी पिताश्रींनी हसत-हसवत वयाची ७५ वर्षे पूर्ण केलीत. आप्त-मित्र-परिवार आणि त्यांचे प्रियपात्र विद्यार्थी जमले. दृष्ट लागेल असा समारंभ झाला. साखरतुला, सत्कार, ७५ दिव्यांनी ओवाळणी-औक्षण, देणग्या, केक, शॅम्पेन, पार्टी सगळे सगळे झाले. आनंदलेला दिवस मजेत निघून गेला आणि रात्री उशिरा सत्कारमूर्ती म्हणाले - "मला हवे ते गिफ्ट मिळाले नाहीच अजून!"
मी चकित. किंचित ओशाळलेपणाने विचारले - "ते काय?"
"अरे, मला क्रोएशियाला जायचे आहे, तुझ्यासोबत, लवकरात लवकर."
नमस्कार मायबोलीकर!
आजपर्यंत मी कधी परदेश प्रवास केलेला नाहीये. या मार्च महिन्यात मी पहिला परदेश प्रवास प्लॅन करतोय.
कंबोडिया!
आता कंबोडियाच का, तर जगातील सगळ्यात पहिल्या हिंदू साम्राज्याचे अवशेष बघण्यासाठी, आणि अजूनही बऱ्याच अनवट जागा आहेत त्या बघण्यासाठी.
तर मायबोलीकरांकडे ट्रिप प्लॅन करण्यासाठी मदत हवी आहे.
ठळक मुद्दे:
१. स्वता ट्रिप कशी प्लॅन करावी? कोणती साईट चांगली आहे.
२. व्हिसा ऑन अरायवल म्हणजे काय? हे कंबोडियात लागू आहे काय? त्याची प्रोसेस काय?
३. माबोकर मंडळींचे कंबोडियातील अनुभव.
तर अगोदरच धन्यवाद!
प्रिय हिमालय,
अल्झायमर झालेली आजी जशी हसते तसा हसला होतास तू माझ्याकडे बघून; आपण पहिल्यांदा भेटलो होतो तेव्हा. डोळ्यातली ओळख नक्की खरी आहे आहे की नवखी हे नीट सांगू नाही शकले मी. पण मला अजूनही न समजलेली आस जाणवत राहिली तेव्हापासून. प्रत्येक वेळेस आपण भेटतो आणि मी अजूनच अपूर्ण होत जाते. गंमत म्हणजे आपल्या प्रत्येक भेटीत असं वाटतं की बास हेच सत्य आहे. याहून कुठल्या गोष्टीत पूर्णत्व असूच शकत नाही. पण मग जसजशी मी लांब जाते तुझ्यापासून तसं सगळ ढवळून निघत पोटातून. असं प्रत्येक वेळी होऊनही कसं काय वाटत तुला भेटावसं? माहिती नाही.
२५ डिसेंबर ते १ जानेवारी.. रजस्थान ला जाणार आहोत..१ दिवस टेंट मधेही राहणार आहोत.. थंडी असणारच आहे.. या दरम्यान बर्यचद ताप्मान ० डिग्रि पण होते असं वाचलं आहे..
टेंट मधे जास्त काळजी वाटत आहे.. माझं आणि नवर्याच मॅनेजेबल पण मुलगी ७ वर्श .. लगेच थंडी वाजते तिला..
कोणाचा टेंट चा काही अनुभव? काय काय काळजी घ्यावी.. ??
काही स्पेशल अनुभव ,ट्रिक्स.. उपाय ई असतिल तर शेअर करा..
मे महिन्यात लेकाने म्हटलं,
"इस्राइलला जायचं का?"
"कशाला? मरायला?" मी भेदरून विचारलं. पुढची १० मिनिटं ऐकीव माहितीवर विधानं करायची नाहीत असं ऐकवण्यात आलं. मध्येच मी, मी तुझी आई आहे की तू माझा बाबा असं विचारून त्याला गोंधळवलं. पण गाडी पुन्हा मुद्द्यावर आणण्यात तो पटाईत. बसल्याबसल्या इस्राइलबद्दल इतकं ऐकलं की त्याला म्हटलं,
चॉकलेट केकच्या धांदरटपणे कापलेल्या तुकड्यासारखं दिसतं हे शहर. वेगवेगळ्या शतकांचे एकावर एक चढवलेले नीटस, पण आता एकमेकात मिसळलेले थर. रेल्वे रुळांच्या आजुबाजूने मधेच भग्न बाजारपेठ दिसते. उंच सोसायट्यांच्या रानातून मान वर काढून बघणारं पार्थेनोनचं देऊळ दिसतं. कचकड्याच्या दागिन्यांची हातगाडी आद्रियानोस राजाने बांधलेल्या लायब्ररीसमोर दिसते. ओस पडलेल्या भिंतींवरच्या ग्रफ़ीटीपलीकडेच एखादं जुनं, कष्टाने जपलेलं चर्च दिसतं. एक पुरातन पेठ, तिच्यामागे रोमन पेठ, दोघींच्या मधे आजची पेठ आणि त्या वाटेत जिथे जिथे कोपरा मिळेल तिथे उपाहारगृह.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
