सकाळी अर्धा-एक तास हाताशी सापडतो. कामावर जातानाच्या रस्त्याकडेला एखादा बेंच/कठडा असतो. समोर तुरळक ट्रॅफिक असते. हळहळत जॉगिंग करणारे, आपण टुणटुणीत असल्याचा भास उत्पन्न करणारे काका-लोक असतात. स्वतःस मेंटेन करण्याची प्रतिज्ञा केलेल्या मुली असतात. त्यांचा हेडफोन्समधून कुणाशीतरी चिवचिवाट चाललेला असतो. असेल बॉयफ्रेंड वगैरे. मला त्यातलं काही कळत नाही. आणि मी त्यात लक्षही घालत नाही, कारण अप्सरा वगैरे तशा फारशा कुणी नसतात. जॉगिंग वगैरेतला फोलपणा कळल्यामुळे त्या घरीच मस्त झोपा काढत असतील. एक आपला अंदाज.
मी चोरलेलं पुस्तक
मी त्यावेळी मुंबईला नोकरीला होतो. १९८६-८८चा तो काळ. राहायला मरोळ पोलिस हेडक्वार्टर आणि नोकरी भायखळ्याला. नोकरी १२ तास सलग ड्युटी आणि २४ तास ऑफ अशा रोटेशनमधे होती. त्यामुळे छंद जोपासायला वेळ मिळायचा. फलज्योतिषाचा व्यासंग तर चालूच होता. वाचनाचा नाद असल्यानं दादरला मुंबई मराठी ग्रंथालय आणि विलेपार्लेला महिला संघाचं ग्रंथालय या दोन्हींचा वर्गणीदार झालो. दोन्ही ग्रंथालयांत ज्योतिषाची पुस्तकं थोडीफार असायची. ती वाचायचो. कधी कधी जूनी उत्तम पुस्तकं वाचायला मिळायची. तसं ग्रंथालयांचं आणि माझं फारसं जमायचं नाही.
तडा
“.... आणी डेली मॉर्निंग रॉ मटेरियल चं स्टेटस पण स्क्रीन वर दिसू शकेल मला?” कपूर सरांनी अर्चनाला विचारलं.
साठीच्या जवळ आलेले कपूर साहेब पंजाबी असले तरी जन्मापासून महाराष्ट्रातच राहिल्यामुळे, ते चांगलं मराठी बोलू शकत होते. शिवाय इथल्या कामगारांशी सततचा संबंध येत असल्यामुळे सगळ्यांशीच जास्तीत जास्त मराठी बोलण्यावरच त्यांचा भर होता.
“हो.. का नाही? नाही तरी डेलि प्रॉडक्शन चार्ट मी मेंटेन करायला लागलेच आहे. इनफॅक्ट त्या वरून सुद्धा डेली कनझमशन घेता येईल.. त्यावर वर्किंग करून ठेवते मी. सोपं होईल मग..” अर्चना म्हणाली.
पोन्नियिन सेल्वन या चित्रपटावर गेल्या काही दिवसांत झालेली चर्चा पाहता अतिपरिचयात् अवज्ञा होण्याचा धोका आहे, किंबहुना ती झालीच आहे. विशेषतः चित्रपटाच्या पहिल्या भागात नवीन लोकांसाठी त्यांनी पात्रांची ओळख परेड व्यवस्थित पार न पाडल्यामुळे पंचाईत होते हे मान्य आहे. पण तरीही या चित्रपटाची पार्श्वभूमी माहीत असल्यामुळे जी मजा आली, ती पाहता हा आनंद इतरांनाही घेता यावा या उद्देशाने अगदी थोडक्यात पार्श्वभूमी लिहायची ठरवली आहे. सविस्तर चर्चा खाली करता येईलच, पण लेखात ही ओळख शक्य तितकी संक्षिप्त आणि सुटसुटीत लिहायचा आम्ही प्रयत्न करू. अगदी फार कुठे जाऊन अभ्यास करायची गरज नाही.
....
कधीतरी ही कथा वेगळ्या रुपात पूर्ण करेन... माफ करा...
....
कधीतरी ही कथा वेगळ्या रुपात पूर्ण करेन... माफ करा...
....
कधीतरी ही कथा वेगळ्या रुपात पूर्ण करेन... माफ करा...
