पालक

प्रत्येक लहान मुलाला आपल्या वडलांबाबत प्रचंड अभिमान असतो. घरात त्याला आपल्या वडलांचा अधार वाटतो पण काही अभागी मुलांना वडील असुन त्या वडलांबद्दल अभिमान वाटावा अस ऎकायला मिळत नाही. अनेक कारण असतात त्यासाठी. कधी कधी वडिल खरच कोणतच चांगल काम करत नाहीत. कधीकधी घरातल वातावरण तस असत. आई वडलांची भांडण असतात व त्यामुळे आई सतत वडलांबद्दल वाईटच बोलत असते.

नुकताच मला एक अनुभव आला.

९ ऑक्टोबर २०११ रोजी या लेखाचा पहिला भाग मायबोली वर प्रकाशित केला होता.....
दुसरा भाग:

दर महिन्याला अमेरिकेतल्या बेरोजगारीचा वरखाली जाणारा दर दूरदर्शनवर सांगतात तेव्हा आशा निराशेच्या खेळात अडकायला होतं. त्या आकड्यामागे दडलेल्या चेहर्‍यांचा आणि संघर्षाचा विचार करायला भाग पाडतं. नजरेसमोर येतात पालकांबरोबर बेघर झालेली मुलं, दप्तराच्या ओझ्याबरोबर पालकांच्या केविलवाण्या परिस्थितीचं ओझं पाठीवर बाळगलेले कोवळे जीव. कुणाच्याही वाट्याला येऊ नये अशी वाटणारी ही परिस्थिती तसं म्हटलं तर प्रत्येकाच्या दारापाशी येऊन ठाकली होती. काही बचावले, काही होरपळून निघाले. ज्यानी नोकर्‍या गमावल्या त्यांना आकडेवारीच्या फसव्या मुखवट्यांनी बेचैन व्हायला होतं.

साहिलच्या चेहर्‍याकडे पाहून त्याच्या आईला गलबलून आलं. पुन्हा तेच. काय केलं की हे थांबेल हेच समजत नव्हतं. गेला महिनाभर सातवीतला साहिल शाळेतून आला की त्याचा अस्वस्थणा, चिडचिड, आदळआपट यातून त्याला बाहेर कसं काढायचं ते पालकांना उमजत नव्हतं. आजूबाजूला घडणार्‍या, वर्तमानपत्र, दूरदर्शनवर पाहिल्या जाणार्‍या आणि भारतीयांच्या बाबतीत असं काही घडत नाही असा समज असणार्‍या या गोष्टी आता त्यांच्याही घरात शिरल्या होत्या. मुल चिडवतात, गे, फॅगेट, स्टुपिड इंडियन, गो बॅक टू इराक, गळा आवळू आम्ही तुझा, लांब राहा आमच्यापासून, विचित्रच आहेस असं एक कुणीतरी म्हणतं आणि बाकिचे त्याला साथ देतात.