इंद्रधनू

उन पावसाचा खेळ, विहंगम दॄष्याचा नजारा
मोर नाचतो रे दुर बनांत, फुलवुन पिसारा
सण सण वाहे वारा, विज कडाडे अवचित
जग न्हाऊन निघाले त्या रुपेरी क्षणांत
आले मेघांचे कळप डोंगर माथ्या वरुन
बरसवित जल धारा झर झर सर सर
जल वाहे नागमोडी घेऊनी खडकांचा आसरा
इवल्या ओहळाचा झाला मोठा केवढा पसारा
सॄष्टी बहरुन आली. पाखरे पावसात न्हाली
धरणी च्या अंगावर ही काय जादू झाली
अरुण पाहे डोकावून .त्याला आढावा आला काळा मेघ
आकाशांत उमटली एक विलक्षण इंद्रधनू रेघ
मैफिल बेडकांची पहा हो भरली शेतांत
गाण्यांत त्यांना आता सर्व कीटकांची साथ

कधी भरलं आभाळ, कधी भरलं आभाळ
तूच तुझे तुला आता, क्षण एवढे सांभाळ

कधी झालं रे मोकळं, आभाळ हे मोकळं
सुख आलं दारी आता, क्षण एवढे सांभाळ

भरलं हे आभाळ, मोकळं हे आभाळ
तूच घाल आता मेळ, पाठशिवणीचा खेळ

ज्याला कळलं कळलं, त्याचं पारडं भरलं
श्रावण हा ज्याचा त्याचा, त्यात इंद्रधनू सजलं