संगीत-नाटक-चित्रपट

परवा माझा एक मित्र आणि मी "लम्हे" या सिनेमाबद्दल बोलत होतो...यश चोप्रांची मला आवडलेली उत्तम कलाकृती म्हणजे लम्हें...वेगळे कथानक, उत्तम लोकेशन्स, सर्व कलाकारांचा ताकदीचा अभिनय...मस्त.

ही काव्य-नृत्य-नाटिका असून यात काव्याबरोबच नृत्यांना अतिशय महत्व आहे. या मधील संवाद काव्य रूपात असून ते शास्त्रीय तालांवर म्हणता येतील. पात्रांचा रंगमंचावरील वावर हा संपूर्णपणे नृत्यातच आहे. त्या अनुषंघाने मुद्रा-अभिनयाला सुध्द्दा महत्व आहे. शाळा, महाविद्यालयांच्या वार्षिक स्नेहसंमेलनासाठी
ही नृत्यनाटिका बसवता येईल. त्यातील काव्याचा भाग चांगल्या आवाजाच्या पुरूष-स्त्री गायकांकडून म्हणून घ्याव्यात व पात्रे हावभाव करीत असताना पडद्यामागून म्हणावा. उत्तम नृत्य जाणणा-यांनी नृत्याचा भाग शास्त्रीय नृत्य प्रकारवर सुव्यवस्थीत बसवावा. यात त्या त्या भावांप्रमाणे काही नृत्य

मुसलमान सत्ताधिशांच्या क्रौर्य कहाण्या ऐकल्या पाहिल्या की प्रश्न पडतो की हे मुसलमान सत्ताधीश इतके रक्तपिपासु का असतात ? हा इतिहास मध्ययुगीन नाही तर जर जग जेव्हा माहिती आणि तंत्रज्ञानाचा प्रार्थमीक उंबरठा ओलांडुन वेगाने प्रगती करतय याही काळात हे नराधम मध्ययुगीन क्रौर्याच्या रक्तरंजीत प्रथांच पथानुगमन करताना दिसतात.

( लतिफ यांचे चित्र आंतरजालावरुन साभार )

काही सिनेमे चोरपावलांनी येतात (म्हणजे जवळपास ९०% मराठी सिनेमे याच वर्गात आले) आणि ठसाच उमटवून जातात. फक्त तिकीटबारीवरच नाही, तर मनावर सुद्धा ... अनेक मराठी सिनेमे धापा टाकत दम तोडत असताना अगदी अलीकडच्या काळात एक सिनेमा येऊन गेला कि ज्याने नुसती तगच धरली नाही तर सिनेमाच्या बाबतीत इतिहासजमा झालेली 'ज्युबिलीसु'द्धा पुण्यात साजरी केली - तीही Golden Jubilee !!! आणि आश्चर्य म्हणजे इतके असूनही हा सिनेमा औषधाला सुद्धा चर्चिला गेला नाही. ना त्याचा पुरस्कार सोहळ्यांमध्ये फारसा बोलबाला झाला, ना त्याचे DVD आणि Satellite rights हातोहात खपल्याच्या बातम्या आल्या.

कसं होतं ना, बर्‍याच वेळा आपली अवस्था 'देता किती घेशील दो कराने' अशी होवून जाते. म्हणजे बघा ना, मी म्हणतो मी लताबाईंच्या आवाजाचा भक्त आहे, तेवढ्यात मला जाणवतं की अरे याला बाळासाहेबांचं संगीत आहे जी आपल्यासाठी नेहमीच एक पर्वणी वाटत आलेली आहे, त्या संगीतात रमतोय न रमतोय तोवर लक्षात येतं की अरे हे आपल्या आवडत्या कविचे शब्द आहेत.

"सिनेमाशी तुझं नातं काय"? असा प्रश्न जर कोणी भारतीय माणसाला विचारला तर मला वाटतंय कमी-अधिक फरकाने "आयुष्याच्या प्रत्येक टप्प्यावर सुख-दु:ख वाटून घेणारा एक सच्चा मित्र" असंच उत्तर मिळेल. मीही ह्याला अपवाद नाही. ओळख झाली तेव्हापासून अगदी मनापासून भरभरून प्रेम केलेलं आणि दोन्हीकडच्या अपेक्षांचा ताळमेळ साधण्यात कुठेच कसर न राहिलेलं हे एकमेव नातं. अर्थात सिनेमा म्हणजे एखादी जिवंत व्यक्ती नसली तरी एक सच्च्या मित्राचं जे स्थान आपल्या आयुष्यात असतं तेच सिनेमाचंही आहे.

आर् डी बर्मन अर्थात पंचम ह्यांच्या उमद्या संगीताबद्दल, त्यातल्या चांगल्या-वाईट गोष्टींबद्दल चर्चा ..

विशेषतः जुनं संगीत ऐकलंच नाही, आवडतच नाही असं म्हणणं असणार्‍यांसाठी ..

’कहीं दीप जले कहीं दिल’ या गीताचे सूर सतत कानावर पडत होते. अमीन सयानींच्या भरदार पण आर्जवी आवाजात आकर्षकपणे ’बीस साल बाद’ पहाण्याचं आवाहन रेडियोवर दर तासातासाला केलं जात होतं. रहस्य, खून. उत्कंठा यांनी माझ्या चौदा वर्षांच्या बालमनात धुमाकूळ घातला होता. कधी एकदा हा सिनेमा पहाण्याचा चान्स मिळतो असं झालं होतं. घरात तर अर्नाळकरांचे झुंजार, काळापहाड यांच्या पुस्तकांनाही बंदी होती. गणिताच्या पुस्तकात लपूनच झुंजार आपली शौर्याची कृत्ये मला दाखवू शकायचा. आई म्हणायची, "माझा बाबा किती अभ्यासू बनलाय." सारं काही ताडलेले मोठे भाऊ, "गणितं वाचतात?" एवढंच म्हणून गप्प रहायचे.

लोकहो,
-- स्थानिक म. मंडळासाठी मराठी गाण्याचा कार्यक्रम करायचा आहे. काही गाण्यांचे ओरिजिनल ट्रॅक्स हवे आहेत. ते कुठे मिळतील ? त्यासंबधी लिंक्स मिळू शकतील काय ?
-- किंमतीचा काही अंदाज ?
-- ट्रॅक्स चे स्केल बदलता येते का ? उत्तर ' हो ' असेल तर कुठे, केवढ्याला ?
ही काही गाणी---
- फुलले रे क्षण माझे फुलले रे
- का रे अबोला
- काल पाहिले मी स्वप्न गडे
- बाई बाई मन मोराचा कसा पिसारा
- स्वप्नात रंगले मी
- का कळेना कोणत्या क्षणी
- तोच चंद्रमा नभात
- गेले ते दिन गेले
- मानसीचा चित्रकार तो
- नसतेस घरी तू जेव्हा