♣ ५२ दरवाजांचे शहर - "औरंगाबाद"
========================================================================
========================================================================
भटकंती - औरंगाबाद (अजिंठा) ...मनुष्याने आयुष्यात एकदा तरी पाहावेच अशा अविस्मरणीय स्थळांला भेट देण्याची बुद्धी आणि शक्ती दिल्याबद्दल मनातल्या मनात त्या विधात्याला शतश: धन्यवाद दिले आणि परतीचा प्रवास सुरू केला.
♦♦♦♦♦
बस परत MTDC ला आली. "दोन्त फोरगेत मी. आय अ‍ॅम रितार्यद ओल्द मेन फ्राम पोलंद. आय एम फ्राम पोलंद. आय एम गोईग तु इत. आदिओस." (Don't forget me. I'm retired old man from Poland. I am going to eat. Adios) असं म्हणत सकाळी ओळख झालेले पोलिश बाई, सोबतचा म्हातारा आम्हाला टाटा करुन गेले.
भटकंती - औरंगाबाद (औरंगजेबाची कबर + देवगिरीचा किल्ला)
..ड्रायवरचं न ऐकता किल्ला चढायचा निर्णय किती योग्य होता हा विचार करत आम्ही परतीची वाट धरली.
♦♦♦♦♦
भटकंती - औरंगाबाद (घृश्नेश्वर + वेरूळ/एलोरा)
...महाभारतातील एक प्रसंग दाखवला आहे. तर डाव्या बाजुला एक काल्पनीक प्राणी दिसतो.
♦♦♦♦♦
येताना वाटेत खुल्दाबाद येथील औरंगजेबाची कबर बघायला गेलो. "आम्ही नेत नाही गाडी तिकडे, तुम्हाला बघायचं आहे म्हणून नेतो." असं ड्रायवरने बजावलं.
एका मशिदीत औरंगजेबाची, त्याच्या गुरुची, आणि मुलाची अशा तिघांची कबर आहे. त्यात गुरुच्या कबरीवर शहामृगाच्या अंड्यांची माळ, लामण दिवा ठेवतात तशी लटकत ठेवली दिसते.
मागील भागवरुन पुढे: भटकंती - औरंगाबाद (पाणचक्की + बीबी का मकबरा)
...जो पर्यंत आग्रा जाऊन ताज बघत नाही तो पर्यंत एकदातरी औरंगाबाद ला जाऊन बीबी का मकबरा बघुन यावं.
♦♦♦♦
गाडी आता देवगिरीच्या किल्ल्या कडे आली.
"आत काही नाही, खंडर आहे सगळं. वर जायला ४ तास लागतात." - ड्रायवर
"इससे अच्छा अपन घृश्नेश्वर चालते है. १२ ज्योतीर्लींगोमे से एक है." - मधल्या सीटवरील कुटुंब प्रमुख
"दोपहर के १२ बजे है. अब येह किला कौन चढ पायेगा." - दोन म्हतार्यापैकी एकजण
“दर वर्षी मी ट्रीप प्लॅन करते. यावेळी तू करायचीस.” सौ चा आदेश आला.
बरेच दिवसापासून हिची धुसपूस चालू होती, आता जर मी काही प्लॅन नाही केला तर माझं हिरोशिमा-नागासाकी झालं असतं. मी लागलीच तहाच्या बोलणीला उभा राहिलो. माझ्यावर बऱ्याच जाचक अटी लादण्यात आल्या. “यावेळी सुटी कधी काढायची आणि कुठे फिरायला जायचं हे मी ठरवायचं” हे अतिशय महत्वाच कलम तहात होतं.
मी कामाला लागलो. अजंठा-वेरूळ लेणी बघायचं ठरलं. मित्रांनी वेड्यात काढालं. “अरे मे महिन्यात औरगाबादला कोण जात का? करपशीलना गड्या.” पण आयत्यावेळी केलेला प्लॅन बजेट बाहेर जात होता. हॉटेल, ट्रेन ची तिकीट सगळीच मारामार होती.
आता आम्हा सगळ्या औरंगाबादकरांचा लाडका म्हणजे भोलेशंकर चाटवाला. खरंतर सहजासहजी सापडेल किंवा पोचता येईल अश्या ठिकाणी अजिबात नाहीये पण याच्याकडच्या पदार्थांची चव एकदा एखाद्यानी घेतली तर सहजा सहजी दुसरीकडे भेळ,दहिपुरी इत्यादी पदार्थ खायला जाणार नाही याची फुल्ल ग्यारंटी . याच्याकडची भेळ म्हणजे आहाहा.......
