प्रत्येक माणसात पशुवृत्ती असते, सैतान असतो व त्यावर नियंत्रण ठेवणं हे प्रत्येकाचं कर्तव्य आहे,
पण ते कधी नीटसे घडत नाही. त्याची हाव, महत्त्वाकांक्षा आणि लैंगिक इच्छा त्याला विनाशाकडं नेत असतात.
त्याच्या लक्षात येतं, की त्याच्या हृदयातच अंधार आहे व त्यापासून दूर जाता येणार नाही,
तेव्हा तो आपल्या दुष्कृत्याची कबुली देतो.
पर्यावरण हा एक आपल्या जीवनाचा अविभाज्य घटक आहे..... त्यावर निसर्गातील सहजीवन जीवन अवलंबून आहे..... आजच्या आपल्या जीवनशैलीमुळे सर्वच बाबीत समतोल बिघडत चालला आहे व त्याचे परिणाम सर्वत्र जाणवू लागले आहेत.... त्यासाठी आपण सर्वानी पर्यावरण संवर्धनाचे पर्याय निवडले पाहिजेत, हे तर सर्वच सुजाण नागरिकांना पटत असते मात्र नकी काय करायचे ह्याची माहिती व शास्त्र शुद्ध ज्ञान बरेचदा नसते. इच्छा शक्ती उत्तम असली तरी योग्य माहितीच्या अभावाने उचित कार्य घडत नाही व हताश उद्गार काढून हे विषय काळाच्या ओघात विस्मरणात जातात. ह्यासाठी आधी निसर्गाच्याच आपल्या छोट्या मित्रांची थोडी ओळख करून घेवूया.
अचानक लिफ्टचा दरवाजा जँकने ऊघडायच्या अगोदरच बाहेरच्या बाजूने ऊघडला गेला होता.
कदाचीत कोणीतरी आत येण्यासाठीच तो दरवाजा बाहेरून ऊघडला असावा.
त्या दोघांचीही आता चांगलीच ततंरली होती.
काळे बूट, स्पँनीश बॉटम असलेली काळी पँटं, गळ्याभोवती गूडांळलेली काळी टाय आणी अंगात सफेद शर्टावर चढवलेला काळ्या रंगाचाच ऊंची कोट. त्यावर डाव्या बाजूला एका जहाजाचे चिञ असलेला ऊठावदार लोगो.
वाढलेली परंतू फ्रेचं क्लिअर कट असलेली आकर्षक दाढी. आणी डोक्यावर सोनेरी आकृतीने सजवलेली काळ्या रंगाचीच दर्जेदार कँप
मानवी जीवन अनेक कर्तव्य, जबाबदाऱ्या ह्यांनीच भरलेले असते आणि ह्यातून विरंगुळा म्हणून कोणी न कोणी आपापल्या आवडीनुसार काही न काही छंद लावून घेतो... खरे तर उपजत आवडीनुसार ते छंद आपल्याला जडतात. अगदी काहीही छंद नसलेला माणूस विरळाच. हॉबी म्हटले की त्यात अनेक प्रकार आले आणि हौसेला मोल नसते त्याप्रमाणे प्रत्येक जण आपला छंद आपापल्यापरीने जपत असतो अन काही न काही त्यात नवनवीन शोध घेतच असतो. म्हणून एकाच टाईपचा छंद असलेली मंडळी एका छत्राखाली भेटली तर एकमेकांच्या अनुभवाबद्दल आणि नवनवीन प्रयोगांबद्दल जाणून घ्यायला प्रत्येकालाच आवडेल. ह्यासाठीच हा प्रयास ... जो तुमच्या सहकार्याने पूर्णत्वास जाईल.
आपण कधी कधी रागाने म्हणताना पाहतो घराघरात की,
काय एवढा मोठा घोड़ा झालास तरी काही कामधंदा न करता नुसता बसून असतो...
फुकटचे जेवायला लाज नाही का वाटत ?
मराठीत तर म्हणीमध्ये सुद्धा एक अश्या अर्थानेच आहे - खायला काळ नी भुईला भार.
पण म्हणून ह्या उपरोधिक बोलण्याचे धनी ठरलेल्या मंडळीना काही त्या यूजलेस ईटर्स ह्या डेफिनेशन खाली आपण नक्कीच गणणार नाही.
मग ह्या परिभाषेअंतर्गत कोण कोण येतात ?
खरंतर ते दोघंही आता त्या जहाजाच्या विशाल कार्बो कम्पार्टमेंट मध्ये येऊन पोहोचले होते.
अखेर खूप मेहनतीने त्यांना त्या लहानशा गोलाकार पाईपामधून बाहेर पडण्यात यश आलं होतं. आता त्यांना राञ होण्याअगोदरच जहाजात रॉनचा व रॉकीचा शोध घ्यायचा होता. त्यामूळ त्या काळ्याकूट्ट बंकरमध्ये फार वेळ वाया घालवून भागणार नव्हतं.
कारण वेब व ती माणसं कधीही त्यांच्या रूममध्ये येऊ शकली असती. अर्थातच जँकने त्याच्या रूमचा दरवाजा आतूनच लॉक करून घेतला होता. त्यामूळे त्यांना रॉनला व रॉकीला शोधण्यासाठी थोडा वेळ नक्कीच मिळणार होता. पण तो वेळही कदाचीत पूरेसा नव्हता.
व्हाट्स अप असो किंवा फेसबुक ....
कुठल्याही सोशल मीडियावर जेवहा वापरकर्ता काही अपलोड करतो,
तेव्हा ते पोस्टच्या टायमिंगसहित इतरांना दिसत असते.
हम्म ! बरं मग ?
त्यात काय एवढे विशेष.
अगदी बरोबर.
हि फक्त तंत्रज्ञानाने केलेली सोय असते.
पण हाच मुद्दा प्रश्नचिन्ह बनतो जेव्हा एखादी स्त्री किंवा मुलगी लेट नाईट म्हणजे,
रात्री १२ नंतर Online राहत असेल तर..... आला कां प्रश्न !
.
तन रंग लो जी आज मन रंग लो ...... होली है........
नक्कीच त्याच्या मनात त्या जहाजातील रूममधून बाहेर पडण्याची आगाऊ कल्पना जल्म घेत असावी.
जँकने त्या रूममधील सर्व कानाकोपऱ्याचं निट निरीक्षण केलं.
कदाचीत तो काहीतरी शोधण्याचा प्रयत्न करत होता.
" तू नक्की काय करतोयेस जँक ते तरी मला कळू दे "
शेवटी न राहवूनहवून ज्युलीने तोडं ऊघडलंच.
" ज्युली तू आता एक काम कर, तूला या रूममध्ये एखादी मोठी रस्सी सापडतेय का ते बघ " थोडावेळ शांत राहून जँक ऊत्तरला.
" पण रस्सी कशासाठी ? " ज्युली
" आता तूला सगळंच सागांयला हवं का ?" जँक
" हो मग " ज्युली
नुसत्या जलाचा अर्थ देखता
जाणवते तुझी अभेदता
द्रव - वायू - जड प्रकारे
सामावले ज्यात विश्व सारे
तूची ब्रह्मा तूची विष्णू
तूची माझा महेश्वरारे
तीनही लोके भरूनी राहिला
हरि माझा सावळा रे
काय सुंदर दिलीस रे जाण
सोडुनिया सारा बुद्धिभेद
जल हेच जीवन जाणले मी
त्यापासुनीच जीवनाचा आरंभ वेध
