नारायण धारपांची पुस्तके - विचार/समीक्षा

अरे वा! अंजली पुस्तक वाचून नक्की तुमचे विचार कळवा.
आता शपथ वाचतोय. Feeling excited.
It आणि शपथचं कंपारीजन नक्की करेन!

@मी अनामिक - दस्त छोटीशीच आहे, पण भारीच आहे. तुम्हीही वाचताय ऐकून मस्त वाटलं.

@अप्पा, तुम्हाला खजिनाच मिळाला. मला एखादं सापडलं नाही तर नक्की कळवेन. आणि तुम्ही नक्की अभिप्राय लिहा.

आयडिया चांगली आहे एमी, त्यावर नक्कीच कार्य करण्यात येईल.

एमी तुला कोणत्याही कारणावरून कशाला मी कोर्टात जायचा सल्ला देईन? असं झालं तर तू मलाच कोर्टात खेचशील.
असो, तुझा फॉरमॅट नक्कीच चांगला आहे, आणि खरंच अशा रीतीने डॉक्युमेन्टेशन झालं तर खरंच वाचकांनाही सोयीचं होईल, म्हणून ते केलं तर खरंच मस्त होईल.

@ॲमी - तुझ्या फॉरमॅटमध्ये लिहायला गेलो आणि मला परीक्षण जमलंच नाही, म्हणून माझ्याच फॉरमॅटमध्ये शेवटी लिहितोय.

शपथ या पुस्तकाचे परीक्षण माझ्यासाठी सगळ्यात महत्त्वाचं होतं, बऱ्याच कारणांमुळे! एकतर मला it या पुस्तकावर बेतलेला चित्रपट प्रचंड आवडला होता, आणि दुसऱ्या भागाने तेवढंच निराश केलं होतं.
दुसरं म्हणजे नारायण धारप आणि स्टीफन किंग यांच्या लिखाणात नेमकं काय साम्य आणि काय वेगळेपण आहे हे जाणून घ्यायचं होतं.
तर सगळ्यात आधी शपथच परीक्षण देतो, त्यानंतर it च, आणि शेवटी तुलनात्मक परीक्षण देतो.
पण त्याआधी काही प्रश्न आणि त्यांची उत्तरे.
शपथ it वर बेतलेलं आहे?
हो.
दोघांमध्ये जाणवण्याइतका साम्य आहे?
हो.
वर्ड टू वर्ड लाइन टू लाइन कॉपी केली आहे?
नाही.
धारप मराठीकरणात यशस्वी झाले आहेत?
पूर्णपणे.

शपथ -

स्वतंत्रपणे बघायला गेलं तर शपथ हे नारायण धारप यांच्या बऱ्याच पुस्तकांपैकी एक वेगळं पुस्तक. शपथ ही सात मित्रांची कथा आहे. (सहा मित्र आणि एक मैत्रीण) हे सर्व लोक मायगाव नावाच्या गावात राहत असतात, तिथे काही विचित्र घटना घडतात, आणि त्यांच्यासमोर एक वेगक्याच जगातील शक्ती येते.
शपथचा प्रवास दोन कालखंडात घडतो. बालपण, आणि त्यानंतर तारुण्य ओसरण्याचा कालखंड. मात्र या दोन्ही कालखंडाची दरी साधण्यात धारप पूर्णपणे यशस्वी झाले आहेत. कुठेही आपण कथानकाशी डीस्कनेक्टेड होत नाही, कुठेही पुस्तक उत्सुकता कमी पडू देत नाही, आणि पुस्तकाचा वेगही कमी होत नाही. घटना पटापट घडत जातात. भय हा इलेमेंट धारपांच्या इतर कथांपेक्षा बराच कमी आहे, पण यातल्या थरारासाठी सर्वार्थाने योग्य अशी बांधणी धारपांनी केलीये.
रेटिंग : ★★★ 1/2

It

हे स्टीफन किंगचे चे पुस्तक. याची कथा सेम आहे. पण कथेची बांधणी जरा विस्कळीत आहे. पुस्तक एका संथ लयीत चालतं. किंगसाहेबांनी कुठेही घाई केलेली नाही, उलट पुस्तक जरा जास्तच रमतगमत चालतं. अजून एक गोष्ट म्हणजे डिटेलिंगचा अतिरेक. प्रत्येक गोष्टीच स्पष्टीकरण दिलंच पाहिजे, तिची माहिती दिलीच पाहिजे वा तिला स्पेस मिळालाच पाहिजे असा किंगचा अट्टहास वाटतो.
पुस्तकात थरार आहेच, आणि किंबहुना किंगने वाढत्या वयाच्या मुलांच्या भावविश्वला हात घालण्याचा प्रयत्न केला आहे, पण त्यामुळे अश्लील वाटतील, इतकी वर्णने येतात. आणि काही तर अतिशयोक्तीपूर्ण वाटतात, आणि साडे अकराशे पाने वाचून माणूस पुस्तक खाली ठेवतो.

रेटिंग - ★★1/2

थँक्स एमी.

आता शपथ आणि it च्या तुलनात्मक परिक्षणाकडे वळूयात.

शपथ एक रोलर कोस्टर राईड आहे. इथे कुठेही धारप मुलांचं भावविश्व वगैरे रेखाटण्याच्या जास्त फंदात पडत नाहीत, आणि ते भयरसाशीच एकनिष्ठ राहतात. इथे क्षणाक्षणाला धक्के बसतात, फ्लो खालीवर होत राहतो आणि कुठेही मंदावत नाही. मात्र हे धक्के कोणत्या तीव्रतेने घ्यायचे, ते वाचकांच्या कल्पनाशक्तीवर ठरतं. धारप फक्त त्या अस्तित्वाची एक पुसटशी ओळख करून देतात, आणि मग आपल्या डोळ्यासमोर येतं काळं, तोंडाचा जबडा वासलेलं आणि पांढरशुभ्र धोतर नेसलेल 'ते.'

It मात्र एका संथ आगगाडीसारखं चालतं, ना कुठली घाई, ना कोणत्या निष्कर्षपर्यंत पोहोचण्याची उत्सुकता. मध्येच एखादं वळण येतं, चढउतार येतो, पण त्याचं इतकं अतिवर्णन होतं, की त्यातली उत्सुकता निघून जाते, आणि गाडी निवांत पोहोचते, तेव्हा प्रत्येकाला उतरण्याची घाई होऊन प्रवास संपला, असा सुस्कारा सोडला जातो.

शपथ कुणासाठी?
ज्यांना क्षणाक्षणाला धक्के हवेत, वेगवान कथानक हवंय, आणि फक्त भय अथवा थ्रिल हवंय.

It कुणासाठी?
एक तर भरपूर वेळ आहे, ज्यांना खोल तपशीलवार वाचण्याची आवड आहे, आणि ज्यांना अतिरंजित वर्णन आवडतात, त्यांच्यासाठी. तसंच लहान मुलांच विश्वही किंगने अप्रतिम रंगवलंय.

@सुलू - खरंच, कुणीतरी अशी साईट काढायला हवी.
@मधुरा - तुला रिप्लाय केलाय.

आता श्रद्धाने सुचवल्याप्रमाणे काळगुंफा सुरू करतोय.
त्यानंतर प्राचीन यांनी सुचवल्याप्रमाणे अत्ररचा फास चालू करेन.
थँक्स फॉर सजेशन!

धन्यवाद प्राचीन!
"आपली शपथ आठवा, मायगावी परत या" हा निरोप म्हणजे एक थरारक साद आहे. >>>>>
अगदी अगदी! त्यात एक जरब आहे, निर्वाणीचा इशारा आहे.

अमा शपथ मध्ये भीती, त्यामागची कारणे आणि त्यांचा अंत कसा होतो, हे व्यवस्थित समजावून सांगितले आहे. त्या गोट्यांच्या शक्तीमागील भावना सगळंच.
तुम्ही वर दिलेल्या दोन्ही कथा वाचायची उत्सुकता आहे. बघू केव्हा वाचल्या जातात.

काळगुंफा -

काळगुंफा या पुस्तकाविषयी एक गोष्ट स्पष्ट करावीशी वाटते, ती म्हणजे ही भयकथा नसून सायन्स फिक्शन आहे, व तिला भयाची किनार आहे. पुस्तकाच्या सुरुवातीला जिन्यावरून दण दण आवाज करत येण्याचं जे उदाहरण आहे, ते अंगावर धडकी भरवत, मात्र नंतर भयाचा इलेमेंट कमी होत उरते एक रोमांचक विज्ञानकथा, जिथे समांतर विश्वाच्या प्रवासाचा उलगडा होत जातो.
वेग आणि डिटेलिंग, या गोष्टी कथेत तरी परस्परविसंगत असतात. जर वेग असेल कथेत, तर कधीकधी स्पष्टीकरणे कमी पडतात आणि स्पष्टीकरण देत बसलं, तर वेग मंदावतो. मात्र या पुस्तकात प्रचंड वेग आणि तितकीच डिटेलिंग, या दोन्ही गोष्टी साध्य होतात.
गुरुनाथ या पात्राच्या तोंडी एक वाक्य आहे. ते म्हणतात की दया, क्षमाशिलता, सहिष्णूता या हजारो वर्षांनी उत्क्रांतीत मानवी समाजात आलेल्या भावना आहे, मात्र आदिम समाजात एकच भावना होती म्हणजे कसंही करून स्वतःच रक्षण, एखाद्या अनामिक भीतीपासून, अथवा धोक्यापासून आणि जेव्हा हा धोका संभवतो, तेव्हा मानवाचं मूळ रूप उघड होतं. (असंच काहीतरी)
या एका वाक्यात धारपांनी मानवाच सत्यच मांडलंय.

रेटिंग - ★★★★

बेस्ट फ्रेंडकडून!