नारायण धारपांची पुस्तके - विचार/समीक्षा

अज्ञातवासी जी, आभास नंतर आता अघटित, साठे फायकस, अत्रारचा फास, अंधारातील ऊर्वशी, प्राध्यापक वाईकरांची कथा.. होऊन जाऊ दे..
चेटकीण मध्ये हातातील सफरचंद ज्या एका सात्विक तरीही भयंकर अशा तिडीकीने सोनाली (हेच नाव आहे ना) त्या वाईट शक्तीवर फेकून मारते, तो क्षण वाचायला फार आवडतो.
>>>
प्राचीन धन्यवाद. स्वाहा नंतर बहुतेक अत्ररचा फास वाचायला घेईन, आणि हळूहळू तुम्ही सुचवलेली टायटल वाचेनच.

@अमा - मला चेटकीणचा शेवट प्रचंड आवडला होता. सोनालीच ट्रान्सफॉर्मेशन कम्प्लेट झाल्यासारखे वाटलं.

@श्रद्धा - इंटरेस्टिंग. वाचावं लागेल.

@धीरज -
स्पोईलर अलर्ट
शेवटी गौतम, कलार, वज्रे गुरुजी आणि बंगल्यातले सर्व निवासी त्या अदृश्य शक्तीवर हल्ला करतात, आणि एक वीज त्या शक्तीवर पडून तिचा नायनाट होतो.

मला स्वाहा हे it वर बेतलंय असं वाचलेलं (की ऐकलेलं) आठवतंय.
Nvm स्वाहा नंतर शपथ वाचावं लागेल.

@ॲमी - माफ कर पण हा धागा नारायण धारपांची पुस्तके कशी वाटली, त्याविषयी विचार मांडण्यासाठी आहेत. किंवा समीक्षण करण्यासाठी. सुरुवातीला ते कॉपीराईट वगैरे विषयाला धरून वाटलं, पण आता तेच तेच बघून धाग्याचा मूळ गाभा हरवत चाललंय असं वाटतंय.
तू कॉपीराईट इशुसाठी वेगळा धागा का काढत नाहीस? तिथे तुला धारप काय, सगळ्या लेखकांची चर्चा करता येईल.

तो कुणीही काढलेला असू दे, पण त्यावर चर्चासत्र घडवण्याची ही जागा योग्य नाही असं मला वाटतं.
जर कुणी स्टीफन किंग आणि धारप वाचून त्यांची तुलना करत असेल (मी अनुसारखं) तर तेही विषयाला धरून होईल. पण तू स्वतःच म्हणतेय मी दोन्हीही वाचले नाहीत, आणि तुला तेच मुद्दे उगळायचेत तर त्यात काय हशील?
जर तुला फर्स्ट हॅन्ड एक्सपेरियन्स घ्यायचाच आहे, तर तुसुद्धा it आणि शपथ वाचून बघ. मग तुला तुझ्या १.२.३. मध्ये कुठे फिट होईल हे ठरवता येईल.
आणि वेगळा धागा काढला तर अतिउत्तम. धारप काय, सगळ्याच लेखकांची कॉपीराईटच्या अनुशंगाने चर्चा होईल.
आणि further, तुला कायदेशीर लढाई वगैरे करायची तेही तू करू शकतेस. योग्य वादी, प्रतिवादी बघून, म्हणजे तुला वाटणाऱ्या गुन्हेगारांना शिक्षाही फर्मावता येईल.

ओके सॉरी. सगळ्या प्रश्नांची उत्तरे देऊन झाली असतील, तर आता हा विषय बंद होईल अशी आशा करूयात.
बादवे हे मुद्दे मनावर घेच.
१. जर तुला फर्स्ट हॅन्ड एक्सपेरियन्स घ्यायचाच आहे, तर तुसुद्धा it आणि शपथ वाचून बघ. मग तुला तुझ्या १.२.३. मध्ये कुठे फिट होईल हे ठरवता येईल.
२. वेगळा धागा काढला तर अतिउत्तम. धारप काय, सगळ्याच लेखकांची कॉपीराईटच्या अनुशंगाने चर्चा होईल.
३. तुला कायदेशीर लढाई वगैरे करायची तेही तू करू शकतेस. योग्य वादी, प्रतिवादी बघून, म्हणजे तुला वाटणाऱ्या गुन्हेगारांना शिक्षाही फर्मावता येईल.

हा उगाच फालतूपणा आहे.
>>>>
एक मिनिटं, हा उगाच फालतूपणा काय? तुला वाटतायेत ना गुन्हेगार, मग गुन्हेगारांना शिक्षा व्हावी असं तुला वाटत नाही. मग कॉपीराईट कायद्यानेच शिक्षा होणार, त्यासाठी न्यायालयात जायला नको.????

No you are not unnecessarily derailing the thread or no one is provoking you.
But, you don't dharap, you don't read king still you want to debate on whether dharap is stealing kings work or not? That's why please read king, read dharap, compare them and then come back with some solid conclusion 'Yes' or 'No'

मग मी तेच सांगतोय ना, तू सगळ्या लेखक, वितरक, प्रकाशक जेवढे जेवढे स्टेकहोल्डर असतील ना, त्यांना न्यायालयात खेचू शकतेस. एकदा ते झालं, आणि निकाल तुझ्या बाजूने लागला, की सगळी पुस्तके प्रताधिकार मुक्त होतील, किंवा मग किंग साहेबांना लॉटरी तरी लागेल.

नोप्स. पायरेटेड पुस्तक वाचणारे कॉपीराईट कायद्यानुसार गुन्हेगार नाहीचेत हे सांगतेय.
>>>>>>>>
To be precise, नारायण धारपांची पायरटेड पुस्तके वाचणारी मंडळी कॉपीराईट कायद्यानुसार गुन्हेगार नाहीयेत असं तुला म्हणायचंय का?
की उद्या कुणी The Circe टोरेंटवरून डाउनलोड केलं तरी तुझं हेच मत असेल???

भरतजी तुम्ही माझा एमिला दिलेला आधीचा प्रतिसाद नीट वाचलेला दिसत नाहीये.

@ॲमी - माफ कर पण हा धागा नारायण धारपांची पुस्तके कशी वाटली, त्याविषयी विचार मांडण्यासाठी आहेत. किंवा समीक्षण करण्यासाठी. सुरुवातीला ते कॉपीराईट वगैरे विषयाला धरून वाटलं, पण आता तेच तेच बघून धाग्याचा मूळ गाभा हरवत चाललंय असं वाटतंय.
तू कॉपीराईट इशुसाठी वेगळा धागा का काढत नाहीस? तिथे तुला धारप काय, सगळ्या लेखकांची चर्चा करता येईल.
Submitted by अज्ञातवासी on 17 October, 2019 - 07:30

यातून मी आधी का काही बोललो नाही, हे स्पष्ट ध्वनित होतंय असं वाटतंय.
दुसरी गोष्ट म्हणजे, म्हणजे मी धाग्यावर २४ तास खरंच लक्ष ठेवू शकत नाही. जेव्हा वेळ मिळेल तेव्हा प्रतिसाद टाकतो
एमिजीनी २४ तासानंतरही प्रतिसाद लिहिलेला दिसतोय. पण असो, धाग्याचा तो विषय नाही.
आणि जरी एक मत आलं, तरी त्यावर प्रवाद न करता विषय थांबवता येतोच की.

नोप्स. पायरेटेड पुस्तक वाचणारे कॉपीराईट कायद्यानुसार गुन्हेगार नाहीचेत हे सांगतेय.
>>>>>>>>
To be precise, नारायण धारपांची पायरटेड पुस्तके वाचणारी मंडळी कॉपीराईट कायद्यानुसार गुन्हेगार नाहीयेत असं तुला म्हणायचंय का?
की उद्या कुणी The Circe टोरेंटवरून डाउनलोड केलं तरी तुझं हेच मत असेल???

आता यावरही मला मुद्दा कळलेला नाही का?
Still it's fine. पण कुणाला चोर ठरवताना, गुन्हेगार ठरवताना (धारप आणि प्रकाशक) ते प्रुव्ह करण्यासाठी कायदेशीर सन्मार्गही वापरायला हवा की नाही.
पण खरंच, आता मीच स्टॉप करतो, आणि स्वाहाच्या हाफ पुस्तक परिक्षणावरून मूळ धाग्यावर येतो.

स्वाहा - अर्धपुस्तक परीक्षण!

स्वाहा हे पुस्तक मी it वरून बेतलंय, या भ्रमात होतो. पण ते शपथ आहे असं कळलं. आता ३० ३५ पाने वाचून झाल्यावर मागे फिरणं शक्य नाही, म्हणून पुढेच चालत राहिलो.

स्वाहा हे मलातरी आतापर्यंत वाचलेल्या सगळ्या पुस्तकांमधील एक वेगळंच पुस्तक वाटतंय. स्वाहामध्ये धारपांनी एक वेगळाच प्रयोग केलेला दिसतोय. म्हणजे बाकीच्या पुस्तकात तरी २० २५ पानातच मुख्य विलन कोण आहे, कसा आहे, त्याची कल्पना येते. मात्र स्वाहा अर्ध वाचून झालं तरी लुगड्यावली बाई आणि फेट्यावाला माणूस यापुढे मलातरी काही समजलं नाही.
अजून एक प्रयोग म्हणजे, सुरुवातीलाच ज्या व्यक्तिरेखा victim ठरणार आहेत, त्याविषयी नकारात्मक मत बनतं. (की बनवण्याचा प्रयत्न केलाय?)
स्वाहामध्येही काही दचकवणारे पॉईंट आहेत. उदा. सुनीलला झोपवताना विनिता गुड नाईट म्हणण्यासाठी त्याच्यावर वाकली, नशीब त्याचे डोळे बंद होते, पण तिची आकृती बघून नक्कीच तो घाबरला असता. इथेच आपली कल्पनाशक्ती नेमकी कशी आकृती होती, ते शोधू लागते.
आतापर्यंत तरी मला वेगळेपण जाणवतंय, बघूयात पूर्ण पुस्तक वाचल्यावर काय होतंय ते.

वरील प्रतिसाद डबल पोस्ट झाल्याने काढून टाकला आहे.

आताच 'स्वाहा' वाचून झालं.
एकाच शब्दात सांगायचं झालं, तर 'अप्रतिम!!!!!'
श्रीधरची बहीण विनिता अमेरिकेहून येऊन एका बंगल्यात पती यशवंतराव व मुलगा सुनील यांच्याबरोबर राहायला जाते. तिथे सुनीलचा रहस्यमय मृत्यू होतो, व विनिता आणि यशवंतराव गायब होतात.
श्रीधर या सर्व प्रकरणाचा छडा लावायचा प्रयत्न करतो, आणि समोर येते एक वर्षानुवर्षे चालत आलेली अमानवीय मृत्यूची साखळी.
स्वाहा खरंच वेगळं पुस्तक आहे. या पुस्तकात भीतीचा चेहरा समोर येत नाही, अगदी शेवट शेवट पर्यंत येत नाही, मात्र तिची छाया पुस्तकभर जाणवत राहते. इथे दृश्य स्वरूपात काहीही समोर येत नाही, पण ते आहे, याचा परिणाम पुस्तकभर जाणवतो.
स्वाहा मध्ये धारपांनी कुठेही घाई केलेली नाहीये, सुरुवातीला एक भीतीचा अंश मनात शिरतो, आणि हळूहळू तो शेवटाला अवकाश व्यापून टाकतो. शेवटाला क्षणक्षणाला काळजाचा ठाव चुकतो.
माणसाला दृश्य भीतीपेक्षा अदृश्य, ठाव न लागणाऱ्या गोष्टींचीच भीती जास्त असते, हे स्वाहाने माझ्यासाठीतरी सिद्ध केलंय.
रेटिंग - ★★★★★★

अवांतर:
स्वाहाच्या शेवटी शेवटी 'काजळमाया' शब्द आला, आणि खरंच मन हलल्यासारखं झालं.
आता सर्व सोडून काजळमाया वाचायला बसतो.
शेवटी दैवताला विसरून भागत नाही.

नक्कीच वाच श्रद्धा,
स्टार नव्हे, तर सुपरस्टार पुस्तक आहे!