निसर्गाच्या गप्पा (भाग २७)

माझ्या बाबतीत, कुत्रे आपणहून माझ्या जवळ येतात. श्रीलंकेतही एक देखणा भूभू भेटला होता. पुढच्या भागात येतोच आहे फोटो त्याचा.

अरे व्वा आज काय मनी माऊ पुराण चाल्लय..
मला देखिल कुत्रा, मांजर लांबुनच बघायला आवडतात.

मला तर कोण्ताही प्राणी खूप आवड्तो. लुई आहेच. आणि बरीच मांजरं येऊन जाऊन असतात.
दोन्ही प्राणी खूप गोड असतात.
मंड्ळी....निबंध लिहिल्यासारखं वाट्लं????
माझ्या बाबतीत, कुत्रे आपणहून माझ्या जवळ येतात. दिनेश......सेम हियर!
माझाही वाचा ना या दोन्ही प्राण्यांवरचं लिखाण.
http://www.maayboli.com/node/4355
http://www.maayboli.com/node/17378

.

सकुरा,कुठलाय फोटो???

मानुषी.. तुझा लाडका लुई आठवतोय अजून

तरीही मला अटेंबरोचा साहेबांचा हेवा वाटतो, अगदी कुठलाही प्राणी, पक्षी, मासा.. त्यांच्या जवळ न बिचकता वावरतो ( ते सोबत असताना कॅमेरालाही बिचकत नाहीत ते.. ) एकेक शॉट्स लक्षात आहेत त्यांचे.

.

मी फोटो अपलोड करायला शिलके.:)
वर्षू नील,माझ्या आंगणातले फोटो आहेत.

सकुरा किती मस्त, लकी आहात.

सकुरा, मस्त फोटो. मलाही असाच आनंद होतो फोटो टाकता आला की... आम्ही कायम शिकाऊ उमेदवार बोटनिकल गारड्न उटी.

मंजूताई फोटू

अन्जू, धन्यवाद.

मंजूताई फोटू ?

मस्त पाऊस येतोय
आय लव्ह पाऊस

सकुरा - हा हा स्वतः वरच हसतेय... पोपट झालाय ....मला दोन्ही दिसत होते आता एकच...

मला एक पण नाही

अजुन सराव कर.

हे फळ कुठले?
फोटो टाकायचा सराव करत आहे.

मंजूताई मलापण फोटूचे तंत्र काही जमत नाही, नवऱ्याची मदत घ्यावी लागते.

इथे बाकी सर्वाना प्रणाम बाबा. किती सुंदर फोटो टाकत असतात.

अन्जू, मझा पण पोपटच होत आहे.
आधिचे फोटो गायब
हम होंगे कामयाब एक दिन ......

मनमे है विश्वास...........

सो स्वीट

मंजूताई, तू पिकासा वरून इथे अपलोड करून तुझ्या कडचे डिलीट केले असशील तर इथेही दिसणार नाहीत..कारण पिकासा एखाद्या खिडकी सारखे आहे, तिच्यातून फक्त डोकावून बघता येते
या साईट वर सेव होणार नाहीत फोटोज!!

सु प्र

प्रभात फेरी पथ.

आमची नवी मुंबई.

सकुरा, ती सांबार काकडी किंवा मग्गे. आंबट असते, भाजी करतात वा सांबारात वापरतात. Varshu, mastach fule

दिनेश्,याला सोलापुरात मराठीत शेंदाड म्हणतात व कन्नड मधे पुट्टीकाई म्हणतात.हे फळ पावसाळ्यात शेतात आपोआप उगवते रानभाज्यांसारखे.

इथ कुणाला शेरण्या ममाहिती आहे का?
शेतात वेलअसतो बरेचदा..
िमनी काकडी म्हणता येइल.. पण लांबुळकी नसते, अंडाकृति असते..
उन्हाळ्यात आप्पा त्यांना उभ्या चिरतात आणि वाळू घालतात.. जेवताना त्या कडकडीत वाळलेल्या शेरण्या सुकलेल्या लाल मिरच्यांसा बाजुला काढायच्या आणि मग त्यावर मिठ भुरभुरुन जेवनासोबत खायच्या..

उन्हाळ्यात आप्पा त्यांना उभ्या चिरतात आणि वाळू घालतात.. >>>>
हायला!!!

मुंबईत दोन दिवस ढग भरून आलेत. पाउस खूप नाही पण येतोय अधूनमधून... इथे जास्त नाही आला तरी चालेल, पण पाणीपुरवठ्याच्या वेगवेगळ्या तलावांच्या पाणलोट क्षेत्रात पडो.. आणि तिथेही शिस्तीत पडो, उगा शेते वाहून जाण्याईतका जास्त किवा अगदीच तुटपुंजा नको प्लीज...

पाऊस..
काल जपान मधे आलेला पुर पाहीला..बेक्कार..काय हाहाकार माजवलाय तिथ..
या लोकांची कमाले बा..इतकी संकट येतात..पण ना मनाने हरत ना शरीराने कधी..यांना फिनीक्स पक्ष्याची उपमा अगदी सही सही लागु पडते.. भारी लोकैत..

टीना,
तिथले हवामान खाते खुप प्रगत आहे.आधिच काय घडणार माहित असते त्या दृष्ट्ने ते पावले उचलतात.
मनुष्यहानी होऊ देत नाहित.हवामान खात्याचे अंदाज ९९.९९% बरोबर असतात.

आणि त्या जपान ला क्षणाचा देश म्हणतात
त्याची भौगोलिक रचना अशी आहे की समुद्र त्याला कधिही गिळंकृत करू शकतो
व तो माउंट फ़ुजी जिवंत ज्वालामुखी कधिही फुटू शकतो.
म्ह्णुन ती लोकं प्रत्येक क्षण समरसुन जगतात.

हो पन वित्त हानी तर होतेच ना..
कमाल याची वाटते कि हे लोक तरीही स्थिर आहे आणि शांत सुद्धा..
स्वतःच्या चुकितून धडा घेउन समोर जाणे याच परफेक्ट उदाहरण म्हनजे जपान..
दुसर्‍या महायुद्धाचे चुकिचे निर्णय, त्यानंतर वाटी आलेले भयंकर परिणाम आणि तरीही मनात कसलाच आकस न ठेवता समोर जाणारे लोक म्हणजे दंडवत घालावा वाटतो मला यांना..
नै तर आपले शेजारी

हो टिना बरोबर आहे तुझे
चुकीतुन ते धडा घेतात व ती चुक पुन्हा होऊ देत नाहीत.

शांतता तर त्यांच्या नसानसात भिनलीय चालताना ते पावलांचा आवाज पण येऊ देत नाहीत.
बोलणे एकदम हळुवार.
आपण कल्पना पण नाही करु शकणार त्याची. (आवाज न करता चालायची इतक्या हळुवार बोलायची)