ठराविक उपमा व ठोकळेबाजपणा विरूद्ध चळवळ: भूमिका

सगळेच प्रतिसाद

साती तुमच्याकडे आज (नेहमीप्रमाणे) काहीतरी पेसल बनवलंय असं दिसतंय ;).मराठीचा जास्तीत जास्त अभ्यास केलेला आय्डी असा किताब द्यायला हवा तुला;)

नाही , आज फक्तं साजूक तूप आणि वरणभात.

खरं तर मटारची उसळ आणि केळ्याचं शिकरण करायचं होतं पण हे लोक मग परत ओरडणार हे बॅन करा हे बॅन करा.

आठवणींना पावसाच्या सरीसारखं बरसायला पण बंदी कराच!

>>>ह्या लॉजिक नी मी तिथे ढुंकून पाहिले नाही ह्या वाक्याला आता नवीन अर्थ प्राप्त झाला म्हणायचा.
बुवा,
ह्याला समानार्थी एखाद्या गोष्टी कडे पाठ फिरवणे असं म्हणता येईल का?

धन्स वगैरे डोक्यात जातं जाम

विचार करून डोक्याचा भुगा, विचाराचा भुंगा, निराशेची खोल खोल गर्ता, अंधःकारमय जीवन, नैराश्याची खाई -- सगळं बंद करा.....

पाठमोरी "ती", अचानक सामोरा येणारा तो पण बंद करा. तिचा कमनीय बांधा, त्याचा रांगडा देह पण प्लीजच बंद करा......

मी तिला म्हणालो, लाईन देतेस का? पण तिने मात्र ........................................ मला हसून नकार दिला

देवाss आयुष्यात भेटलेल्या एकाही मुलीने मला आजवर हसून तरी नकार दिला नाहीये.

हायला, ती सारखी 'रसातळाला जाणारी संस्कृती' राहिली की!

बाप रे किती मराठी वाचन आहे तुम्हा सर्वांचं..

निसर्गाने आपलं काम चोख बजावलं' या वाक्यावरही बंदी घालण्यात यावी. निसर्गाला दुसरी काही कामंच नसतात असं वाटायला लागतं हे वाचून. >>

अरे आज वाचल हे सगळ.
हसून हसून डोळ्यात पाणी ( हे खर आहे उपमा नाही )

>>>>> सारे म्हातारे झाले आहात, इतकाच काय तो निष्कर्ष. <<<<<<
वविला याला कोपच्यात घ्यारे सगळ्यान्नी मिळून......

मला हा धागा म्हणजे कम्युनिस्टान्चा भाषासन्स्कृतीवरील छुपा हल्ला वाटतोय......!

या लिंबूरामाच्या शब्दकोषातून कम्युनिस्ट अन अंनिस हे दोन शब्द कायमचे बाद करावे, असे मी या माध्यमातून सांगू इच्छितो!

फा एकाच वेळी छु.सं_ष्ट आणि छु.क__श्ट. सुद्धा आहेत. मानलं बुवा.

मयेकर, यालाच दुहेरी निष्ठा म्हणतात

सगळे प्रतिसाद वाचले नाहीत त्यामुळे डुप्लिकसी असेल तर क्षमस्व

कवितेत/गझलेत सरण, चिता आणणार्‍यास खोटा खोटा का होईना चितेचा फील देण्यात यावा, दोन चार चटके योग्य जागी बसेपर्यंत.

"अरे, हाय" वापरणार्‍यास हाय खाईपर्यंत फटके. अतिवापराने हे शब्द च, वै, तु, हि सारखे भरीच्या कॅटेगरीत जायच्या मार्गावर आहेत

सायंकाळी कातरता दाटून येते असे म्हणणार्‍याचे डोके भरलेल्या पिंपात बुडवावे. ग्रेसांचे ठीक आहे पण बाकीना कसली कातरता तिच्यामारी? बहुसंख्याना संध्याकाळी कातर वाटते ते आज ड्राय डे वगैरे नसेल ना ह्या भीतीने, क्षितिजापलीकडे काय चालले आहे या हुरहुरीने नव्हे.

'अनामिक भीती" वाटण्याला बंदी असावी. साधी भीती आणि हीत काय फरक आहे कळलेले नाही.

उपमाच का.......? शिरा... कांदेपोहे.... बिस्किट का नको ?

फा एकाच वेळी छु.सं_ष्ट आणि छु.क__श्ट. सुद्धा आहेत. मानलं बुवा.

>>
घि आणि म्युनि हे शब्द सांडले की काय? ताकाला जाऊन गाडगे कशाले लपिवता भरतभौ ?

आता या बीबीने विनोद, विडम्बन, आणि उपहासाचे अंगद्सोडून हास्यास्पदते चे रूप धारण केले आहे....

साजिर्‍याची पोस्ट पटली.
मुळात आता हे सगळे लिहिते कोण आणि ही वरील वाक्ये कोणत्या माध्यमात छापली जातात अथवा प्रकाशित होतात? २५ वर्षांपूर्वीचे हे सगळे संदर्भ आहेत हे सगळे !
मुळात मराठी ललित लेखन मृतप्राय होत चालले आहे पुस्तके भरमसाठ प्रसिद्ध होत आहेत ती युटिलिटीबाबत अथवा प्रचारी. हे असले बाळबोध लेखन कोणीच करत नाही . ते आपल्याच मरणाने मेले आहे त्यामुळे यातला विनोद आता पिळून झाला आहे राहिला आहे फक्त चोथा !

तो ढग -- ही काही उपमा नाही. वास्तविक दर्शन आहे, हे स्पष्ट करण्यासाठी, 'ढगच आहे तो', असे म्हणता येईल.

xxx हा खरा तर मराठी शब्द नाहीच, पण सर्रास वापरला जायचा आधीच्या कादंबरयांमध्ये, आता तरी बंद करूयात -in retrospect. अर्थ कळाला आहे आता- खुणा खुणा खुणा असे वाचता येत नाही त्यामुळे

हुडा आपापल्या मरणाने तशा सार्‍याच गोष्टी मरतातच यथावकाश. जीवन-कलावाल्यांशिवाय आणि त्यांच्या साहित्याशिवाय आपल्या साहित्याचं कसं होईल अशी शंका येण्याइतपत परिस्थिती निर्माण झाली होती, त्यालाही आता किती दशके लोटली. आता त्या जीवनकला प्रकार कुणाला माहिती असेल नि त्या साहित्याला किती लोक वाचत असतील कुणास ठाऊक. वास्तववादवाल्यांसारखेही किती वादवालेही आले नि जुने झाले, क्वचित हास्यास्पदही झाले. कालबाह्य होण्याचे ठपकेही बसले. ते काहीही असलं, तरी लोकांना वाचायची सवय नि आवड लावण्याचं काम या सार्‍यांनी आलटून पालटून केलं- हे त्यातलं मोठं फलित. यात बरा खप असलेली आणि घिसंपिटं बाळबोध साच्यातलं ठोकळेबाज साहित्य छापणारी मराठी मासिकं आणि दिवाळी अंकही आलेच.

या जगात चिरायू असलेली एकच गोष्ट. ती म्हणजे 'अमर सायकल मार्ट'.

असो. हुडाच्या पोस्टवरून लिहिलं इतकंच. बाकी इथं चालू असलेल्या मजेत खोडा घालायचा हेतू नाही..

रॉहू , प्रिंट मिडियात कदाचित या गोष्टी कमी झाल्या असतील पण तुम्ही मराठी सोशल मिडीया वाचा, मराठी संस्थळे, ब्लॉग्ज आणि फेसबुक - तोच तोच उपमा सगळीकडे खायला लागेल आणि ठोकळा चघळावा लागेल.

अजूनही खास स्त्रियांसाठी असलेली मासिके वाचा (वाचू शकलात तर अर्थात) त्यात असा गोग्गोड उपमा भरभरून मिळेल किंवा दिवाळी अंकातही.

आता या बीबीने विनोद, विडम्बन, आणि उपहासाचे अंगद्सोडून हास्यास्पदते चे रूप धारण केले आहे.... <<< हो हो.

बरोबर आहे. पण तरी चोथ्यातून एवढा विनोद म्हणजे 'कचऱ्यातून कलाकुसर' झाली. (नवोपमा).

"मी भाजी आणायला जाते!" हे कोणत्याही आईने तरुण मुलीला यानंतर कधीही सांगु नये.

हूड आणी साजिर्‍याला अनुमोदन. आशा बगे, भारत सासणे, सानिया, राजन खान ई ई नवे लेखक यातले काहीही मटेरियल वापरत नसतील.

लहान मुलींच्या भातुकलीला नावे ठेवताना एकेकाळी आपणही अशीच भातुकली खेळत होतो हे विसरू नये. इथल्या प्रत्येक महिलेने कॉलेजात असताना (आठवा ते रंगिबेरंगी दिवस) Calculus / Physiology च्या पुस्तकात लपवून फडके वाचताना आपल्यालाही असाच निळा स्वेटर घालणारा, वक्तृत्व, टेनिस, आणी कवितालेखन यात पहिला नंबर पटकावणारा, फाईव स्टार हॉटेलात रुबाबात ऑर्डर देणारा, वहीतून 'चुकुन' मोरपीस देणारा, 'आज एक माणूस रागावलं आहे माझ्यावर' असे म्हणाणारा राजकुमार मिळावा अशी स्वप्ने पाहिली नव्हती? इथल्या प्रत्येक गृहस्थाने सावळ्या पण तरतरीत, लांब केसाची एकच वेणी घालाणार्‍या, ओठाचा चंबू करणार्‍या, चहाचा कप हातात देताना बोटांचा ओझरता स्पर्श झाल्यावर गालावरचा रक्तिमा लपवीत आत पळणार्‍या नायिकेची स्वप्ने पाहिली नव्हती?

बाकी चालुद्या (आता यालाही बंदी घालाल )

इयु! विकु, अशी स्वप्न फक्त त्या कथा-कादंबर्‍यांमधल्या नायिकाच बघत असाव्यात. हातातल्या पुस्तकात लक्ष न घालता स्वप्नरंजन केलेच असेल तर ते स्वतः यश मिळवण्याचे. कोण कुठला अंजान मनुष्य, त्याला पैला नंबर मिळो नाही तर ढिस्साड.

विकु