निसर्गाच्या गप्पा (भाग २८)

इमू मस्त.

मी अंबरनाथला आनंद सागर risortमध्ये बघितले होते इमू काही वर्षापूर्वी.

जागू, पाने पिवळी पडायला लागली की बघत जा. या पानांची भाजी करतात ( इथे अंगोलात लोकप्रिय आहे ) पण त्यात सायनाइड असल्याने आधी तव्यावर शेकून घ्यावी लागतात, असे मंगला बर्वे यांनी लिहिले होते. पण उगाच रिस्क घेऊ नकोस.

<<<...जागू - तुझ्या वडिलांना शिर साष्टांग - एवढे कष्ट घेऊन शेतीत रस घेणे ही नक्कीच सोपी गोष्ट नाही ...>> +१११
ईमु, आई, बाबा आणि अंडी खुप मस्त..
ईथे नागपूरला, माहारज बागेत आहेत ईमु..:)
रताळ्यचा वेल, खुपच छान..

जागू, हौसेला मोल नाही म्हणतात ते्च खरं.

आम्ही कोकणातले. त्यामुळे वडील जन्माने शेतकरी. पण शिक्षक असल्याने घरापासुन खूपच लांब होतो आम्ही. पण वडीलांना झाडं मुलांपेक्षा प्रिय्य. त्यांनी खडक फ़ोडून एक मळा तयार केला आणि त्यात झेंडू, टोमॆटो लावले. आणि आई वडीलांनी लांबून, विहीरीवरून पाणी काढून, आणून झाडांना घातले . मस्त बहरला होता मळा. झेडूच्या फुलांच्या पा़कळ्याच्या आई सुरेख वेण्या करायची, मग त्या आम्हाला, व बाजराला जाणार्‍या बायकांना द्यायची. सगळे खूष. टोमॅटो तर इतके सुंदर आले होते. त्याच्या प्रत्येक अवस्थेवरआमचं लक्ष. त्यावर दव पडल्यावर दिसाणारं टोमॅटोचं रोप अजून डोळ्यासमोर आहे. खूप छान होतं बालपणं. पण आई वडीलांनी अपार कष्ट केले.

शोभा खुप छान.:)

हे पांढर कृष्ण कमळ मी लंडनला पाहिले बघता क्षणीच हऱखून गेले. तिथे ही हे वेल घराच्या वईलाच लावले होते आपल्याकडे लावतात तसे.

हीरा, बाग मस्त ! BB आणि BC मस्त शॉर्ट फॉर्म.

सायु, गुलाब सही.

इमूच अंड किती मोठ असत ! पहिल्यांदाच पाहिल.

जागू, शोभा तुमच्या वडिलांच्या शेतीप्रेमाबद्दल वाचताना खूप छान वाटल.

रताळ्याच्या पानाच्या भ़ज्यांवरुन सांगते कोकणात आम्ही नवरात्रात एक दिवस तळण म्हणून गुलबा़क्षीच्या पानांची भजी केली होती आणि अप्रतिम झाली होती अगदी कुरकुरीत. कोणाकडे असेल गुलबाक्षी तर अवश्य करा.

चुकुन भाजी ऐवजी भजी वाचले ( स्मित)

शोभा,मस्तच.
ममो, धन्यवाद.
नि.ग.वर येणारे सगळेच किती भरभरून लिहितात पानाफुलांबद्दल, झाडाझुडुपांबद्दल, पशुपक्षी, किडेमुंग्या सगळ्याबद्दल. जणू काही ते आपल्या कुटुंबातलेच आहेत एवढ्या आपुलकीने लोक लिहीत असतात...खूप बरं वाटतं ते पाहून. एके काळी पाहिलेला आणि आता मनातूनही हरवत चाललेला मुंबईतला निसर्ग मला इथे भेटतो.
तुम्हा सगळ्यांना निळावंतीची पोथीच सापडलीय.

मनिमोहोर यांच्या पूर्ण प्रतिसादाशी सहमत!
हीरा, कोंबड्याचे फोटो झकासच.

मी नाही पाळले.. माझ्या बदलापूरच्या शेजार्याने.
एके काळी खुप बोकाळले होते इमू पालन. २०००/- ला एक अंडे इतका भाव झाला होता... पण नंतर मार्केट कोसळल्यावर दर खेपेला २/३ अंडी भेट म्हणून मिळायची.
रच्याकने एका अंड्यात १०/१२ ऑम्लेट्स होतात.

वरचे प्रतिसाद वाचुन मी पुन्हा मागच्या पानावर गेले कोंबड्या बघायला इमु दिसले पण कोंबड्या दिसेनात आणि मग शोध लागला कोंबड्यांचा छान आहेत गुलाबी कोंबड्या

सकुरा, हा. हा.
आहेत की नाही ऐटदार तुरेवाले खरेखुरे कोंबडे?
नक्की आठवत नाही पण ईमु मला वाटते बाबा आमट्यांच्या आनंदवनातसुद्धा होते.

नि.ग.वर येणारे सगळेच किती भरभरून लिहितात पानाफुलांबद्दल, झाडाझुडुपांबद्दल, पशुपक्षी, किडेमुंग्या सगळ्याबद्दल. जणू काही ते आपल्या कुटुंबातलेच आहेत एवढ्या आपुलकीने लोक लिहीत असतात...खूप बरं वाटतं ते पाहून. >>>>> हे खरोखरीच आपल्या कुटुंबातलेच आहेत - म्हणून तर एवढी आपुलकी आहे ....

या सगळ्यांमुळेच आपण जिवंत आहोत, मजेत रहात आहोत ....

जागू, शोभा तुमच्या वडिलांच्या शेतीप्रेमाबद्दल वाचताना खूप छान वाटल. >>>> +११११११११

रताळ्याच्या पानाच्या भ़ज्यांवरुन सांगते कोकणात आम्ही नवरात्रात एक दिवस तळण म्हणून गुलबा़क्षीच्या पानांची भजी केली होती आणि अप्रतिम झाली होती अगदी कुरकुरीत. कोणाकडे असेल गुलबाक्षी तर अवश्य करा. >>>>> हे नव्यानेच कळते आहे - माझी आजी या पानांचा उपयोग गळवांकरता पोटिस (गळू पिकून लवकर फुटावे म्हणून) म्हणून वापरायची ..

हिरा

या सगळ्यांमुळेच आपण जिवंत आहोत, मजेत रहात आहोत .... ++१००%
हेमा ताई, पांढर कृष्ण कमळ तुम्ही भारतात पण लावले का? बिया आणल्या होत्या का? रोप?
ओल्या कचर्‍यातुन भाज्या? व्वा वाल पापडी ना? पपई आणि ते दोडक्याचे फुल का?

रताळ्याच्या पानाच्या भ़ज्यांवरुन सांगते कोकणात आम्ही नवरात्रात एक दिवस तळण म्हणून गुलबा़क्षीच्या पानांची भजी केली होती आणि अप्रतिम झाली होती अगदी कुरकुरीत. कोणाकडे असेल गुलबाक्षी तर अवश्य करा. >>>>> हे नव्यानेच कळते आहे+१

सकुरा कोंबडा हाहा

शोभा खरच ग आपल्या वडीलांच्या पिढीने भरपूर कष्ट केले. माझे वडील अजुनही कुठले झाड तोडले की हळहळतात. पूर्वी तर कोणाला एक फांदीही तोडू द्यायचे नाहीत.>>>>>>.अग, अजूनही करतात. आत्ता वय आहे ८५ वर्षे. कमरेत वाकलेले आहेत. पहाटे उठून खाली जातात फ़ुलं आणायला. कधी ४.३०-४.४५ झालेले असतात तर कधी ५.३०-५.४५. त्यावरून समजावून सांगितले की" एवढ्या पाहटे खाली जाउ नका, घरातले सगळे झोपलेले असतात. काही लागल, कोणी चावल वगैरे तर कळणार नाही. तसचं दिवाळीत लोक फ़टाके उडवतात, तर इतक्या लवकर जाऊ नका. " तर राग आला आणि खाली जाणंच सोडलं. मग आम्हालाच काळजी. फ़िरणं बंद केलं तर तब्बेत व्यवस्थीत आहे, ती बिघडायची. म्हणून खाली जायला सांगितल. तर आता पहाटे, परत ७-७.३० वाजता, नंतर ८.३०-८.४५ ला , संध्याकाळी, रात्री. सतत बागेत. सुकलेली पाने काढायची, फ़ांद्या नीट बांघून ठेवायच्या, झाडांची छाटणी करायची, त्या फ़ांद्या दुसरीकडे लावायच्या आणि "पाणी कपात" म्हणून झाडांना पाणी मिळत नाही. म्हणून हे वरून पाण्याच्या रिकाम्या बाटल्या घेऊन जातात, आणि खाली टाकीच्या नळावरून भरून सगळ्या झाडांना घालतात. आता आम्ही या बाबतीत बोलणं सोडलय. त्यांना आवडतय ते करूदेत.

शोभा ग्रेट तुझे बाबा.

अंजू, अग पण अजिबात ऐकत नाहीत. त्यांच्या काळजीनेच सांगतो आम्ही. एक तर सतत खाली नाहीतर एकदम बंद.

कोकणात सगळ्य़ा भाज्या, फ़ुलझाडं वगैरे लावायचे तिथे असेच कष्ट करायचे, इथे भाजीपाला नाही लावता येत म्हणून फ़ुलझाडांवर समाधान मानतात. पण वय विसरतात.

गुलबा़क्षीच्या पानांची भजी केली होती आणि अप्रतिम झाली होती अगदी कुरकुरीत. कोणाकडे असेल गुलबाक्षी तर अवश्य करा. >>>>> हे नव्यानेच कळते आहे+१>>>>>>>>>>.१०००००

आमच्याकडे भरपूर गुलबक्षी आहे आणि विविध रंगांच्या फ़ुलांची. बघायला पाहिजे करून.

त्यांच्याबरोबर कोणीतरी खाली जात जा शोभा.

त्यांच्याबरोबर कोणीतरी खाली जात जा शोभा.>>>>..अग, पहाटे उठून हळूच आवाज न करता जातात ते खाली. सगळे झोपलेले असतात. किती वेळा सांगून झालं ऐकतच नाहीत. तरी बहुधा, ते निघाले की मला जाग येते. मी किती वाजलेत बघून ते येईपर्यंत जागी असते. आता त्यांना जागच उशीरा आली तर मात्र उशीरा जातात.

(हा विषय आता बंद करूया.नाहीतर इथे फ़क्त निसर्गाबद्दलच लिहा . हे वाचावं लागेल आपल्याला. )

अग मी एडीट करते, तू वाचलीस ना आईबाबा पण फुलांसाठीच पहाटे जायचे म्हणून लिहिलं. बाकी काही नाही

अंजू,

मन फुलांना सारखं टवटवीत झालं . बॅकलॉग भरुन काढला.... जागू, अंजू, शोभा तुमच्या वडिलांना नमस्कार सांगा ....

मंजूताई, सांगते. इकडे आलात, की एकदा घरीच या.

Thanx मंजुताई.

Ruppell's Vulture, Masai Mara : आई, बाबा आणि पिल्लु....

मसाईमाराला फिरताना गवताळ कुरणामधल्या एका मध्यम उंचीच्या झाडावर Ruppell's Vulture चे कुटुंब दिसले.
आई आणि बाबा स्वस्थचित्त होते तर पिल्लू अतिशय चौकस... डोळे कुतुहलाने भरलेले आणि नुकतचं जन्माला आल्यामुळे जे काही जग त्याच्या आजूबाजूला पसरलं होतं त्याचा वेध घेणारी उत्सुक नजर आणि त्यासाठी मानेच्या चपळ आणि थोड्याश्या वेंधळ्या मजेदार हालचाली.
या जगातील वाईटाचा अनुभव नाही, दुष्टाव्याची जाण नाही आणि म्हणूनच भयभीतीचा लवलेश नाही.
आणि असेलच कसा, कारण त्याच्या साठी(द्रुष्टिने)एका अंगाला अख्ख्या जगातलं सारं वात्सल्यं एकवटलेली आई आणि दुस-य्या बाजूला जगातील सर्वात सामर्थ्यवान गोष्ट म्हणजे त्याचे बाबा.....

पिल्लाच्या कुतुहलापोटीच्या सतत हालचालीमुळे काढ़ायला अतिशय अवघड गेलेला हा फोटो..